Polecamy nową książkę Timm Stütz „Das was blieb”. Książka ukazała się w języku niemieckim.
Opowiadania Timma Stütza podążają za tradycją techniki narracyjnej Antoniego Czechowa, który w listach do swojego brata Aleksandra pisał: „Sztuka pisania jest sztuką skrótu, a skrótowość jest siostrą talentu”. Jego opowiadania „Dziwny gość”, „Spotkanie klasowe”, „Regaty rumowe”, „Krakowska opowieść kryminalna”, „Nowa niemiecka rzeczywistość”, „Przerwana partia szachów”, „Niebezpieczna książka”, „Przeczytać przed podróżą do Rzymu”, „Rozwiązłe języki”, „Ratowniczy koral”, „Täve”, „Ostatnia wizyta u Jerzego Lewczyńskiego”, „Stan wojny”, „Spotkanie z nieznajomym”, „Pewnego dnia w maju”, „Rok 38” i „Z Tadzio w Wenecji” są tego żywym i imponującym świadectwem. Theodor W. Adorno uważał esej za sposób na odzyskanie wolności ducha. Zawsze podkreślał, że centralną cechą eseju jest subiektywność autora, który wybiera temat. Według niego esej, w oryginalnym francuskim rozumieniu, jest „rodzajem eksperymentu, w którym autor jest zarówno uczestnikiem, jak i obserwatorem”, a temat literacki został potraktowany w zwięzły i wyrafinowany sposób. Należą do nich eseje „Helene”, „Trup w walizce”, „Dunkelmann’s Work”, „Madness”, „Field Scene with Wild Boar”, „The Chained Dog”, „When I Was a Little Boy”, „Comparison with a Man of a Century”, „Jurek”, „Quo Vadis”, „At the Säggsschn Geenich”, „Tuesday the Thirteenth”, „Dolek”, „Never Again Around Funen”, „Paratrooper Episode”, „Memories of Klaus”, „A Christmas Story”, „Schengen and the Roman Polizia”, „Country Outing”, „A Column after Peter Bichsel” i „Who Is Your God?” Nie chcąc niczego podkreślać, każda historia posiada swoją własną wyjątkowość: „Kiedy byłem małym chłopcem” w stylu Ericha Kästnera przybliża nas do ojczyzny autora; „Wtorek trzynastego” o nocy bombardowań Drezna, a także późne „déjà vu” głęboko poruszają swoją autentycznością; „Moosmühlenhuhn” pozostaje do samego końca jedną z najbardziej tajemniczych historii w zmierzchu poematu Rainera Marii Rilkego „Droga późniejsza. Chaty się kucają, a nudna wieś zasypia…”; tragedia i humor są myląco skondensowane w „kretynie” i „Dolek”. W tytułowej historii książki szczęście i cierpienie kilku pokoleń są imponująco splecione. Książka „Helene, późne opowiadania, wczesne wiersze” jest dziełem oddanym teraźniejszości i wypełnia intelektualną przestrzeń stulecia. Książka znajdzie swoich czytelników, ponieważ przekazuje prawdę i autentyczność. (Prof. dr hab. dr h.c. Heinz Krumpel† Wydział Filozofii i Nauk Pedagogicznych, Uniwersytet Wiedeński)
