Zbiorowa wystawa fotografii nowo przyjętych w 2023 roku członków ZPAF Okręg Śląski

Związek Pol­s­kich Artys­tów Fotografików Okręg Śląs­ki zaprasza 3 sty­cz­nia 2024 roku o godz. 18.30 na wernisaż fotografii nowo przyję­tych członków Okręgu Śląskiego ZPAF. Wernisaż odbędzie się w Galerii ZPAF Katow­ice mieszczącej się w Katow­icach przy ul. Dąbrowskiego 2. Wys­tawę moż­na zwiedzać do 31 sty­cz­nia 2024 roku od wtorku do piątku w godz­i­nach od 17.00 do 20.00. Wstęp wol­ny. Kura­torzy wys­tawy: Bea­ta Men­drek, Arka­diusz Ławry­wian­iec. Serdecznie zapraszamy.

Autorzy prezen­tu­ją­cy fotografie na wystawie:
Andrzej Grygiel
Grze­gorz Krzysztofik
Artur Turek

 


 

Andrzej Gry­giel

Andrzej Gry­giel, od pon­ad 30 lat zawodowo związany z fotografią pra­sową, pra­cow­ał m.in. dla katow­ick­iej popołud­niów­ki Wieczór, Dzi­en­ni­ka Zachod­niego oraz Pol­skiej Agencji Pra­sowej, współpra­cow­ał z wielo­ma inny­mi wydawnict­wa­mi, także z agenc­ja­mi East News, AFP i Reuters.
Lau­re­at konkursów World Press Pho­to, AIPS Sport Media Awards, Grand Press Pho­to, BZ WBK Press­fo­to i nagród Sto­warzyszenia Dzi­en­nikarzy Pol­s­kich oraz Sto­warzyszenia Fotoreporterów.
Juror w kilku konkur­sach fotograficznych
Jego zdję­cia z blo­ga pastsilesia.pl znalazły się na wys­taw­ie pastsileia.postscriptum, zor­ga­ni­zowanej przez Mias­to Ogrodów i Stre­fę Cen­tral­ną w Katow­icach a także na wys­taw­ie Zajawka w Muzeum Śląskim. 

 


 

Grze­gorz Krzysztofik

Grze­gorz Krzysztofik, rocznik 1973

Założy­ciel nieist­niejącego już zespołu WIANO, w innowa­cyjny sposób propagu­jącego śląskie pieśni i melodie w połącze­niu z nowoczes­ny­mi for­ma­mi muzy­czny­mi. Pomysło­daw­ca oraz współor­ga­ni­za­tor cyk­lu kon­certów i warsz­tatów pod nazwą „Wiano Fes­ti­w­al”. Zanur­zony w fotografii kon­cer­towej, teatral­nej, ulicznej i reportażowej.
Fotograf akredy­towany przy Orkiestrze Kam­er­al­nej Mias­ta Tychy AUKSO, współpracu­je z Teatrem Małym w Tychach, Teatrem Rozbark w Gli­wicach, Teatrem APart w Katow­icach oraz Muzeum Miejskim w Tychach.
Stype­ndys­ta Marsza­ł­ka Wojew­ództ­wa Śląskiego w dziedzinie kul­tu­ry, od roku 2023 członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików w okręgu Śląskim
Zre­al­i­zował trzy pro­jek­ty dłu­goter­mi­nowe („Trze­ci dzwonek” „Śla­dy” „Śląsk Taneczny”), z czego dwa ostat­nie zostały zamknięte w albu­mach fotograficznych.
Lau­re­at i final­ista branżowych konkursów fotograficznych między inny­mi: Tychy Press Pho­to, Śląs­ka Fotografia Pra­sowa, Obiek­ty­wnie Śląskie, Konkurs Fotografii Teatral­nej, MK Jazz Pho­to, Fuji­Film Moment Street Photo

Cisza!”

Opis wys­tawy:

Im głę­biej wchodzę w świat Muzy­ki, tym bardziej odkry­wam znacze­nie ciszy…

Cisza w muzyce jest ele­mentem, który zda­je się być prze­ci­wnym dźwiękom, ale jed­nocześnie stanowi inte­gral­ną część kom­pozy­cji muzy­cznej. Może być ele­mentem akcen­towa­nia dźwięków, dynam­iczność, napię­cia, budowa­nia struk­tu­ry i ryt­mu Muzy­ki. Może również służyć budowa­niu reflek­sji, kon­tem­placji, dodatkowej inter­pre­tacji, sym­bol­icznej wartoś­ci, dla słuchaczy oraz samych twórców
Cisza w muzyce nie jest jedynie brakiem dźwięku, jest również ważnym ele­mentem struk­tu­ral­nym, ryt­micznym i emocjon­al­nym. Jej umiejętne wyko­rzys­tanie świad­czy o wielkoś­ci artysty, bez wzglę­du na to w jakim muzy­cznym gatunku się porusza

Od dłuższego cza­su zas­tanaw­iałem się jak tą muzy­czną ciszę pokazać w kadrze. Kadrze, który powinien być nośnikiem emocji i atmos­fery utr­walanej przez artys­tów. Szukałem jej w graficznych kom­pozy­c­jach, w których cisza jest metaforycznie przed­staw­iona poprzez ksz­tał­ty i światło­cie­nie, ale również w portre­tach artys­tów odd­a­ją­cych emoc­je i skupi­e­nie związane z pro­ce­sem muzy­cznego przeży­wa­nia ciszy. 

Mam nadzieję że “Cisza!” stanie się nie tylko przestrzenią do oglą­da­nia fotografii, ale również do bezdźwięcznego doświad­cza­nia muzy­ki i zas­tanowienia się nad głęb­szym znacze­niem ciszy w kon­tekś­cie artysty­cznego wyrażania.
Czy takie unikalne połącze­nie dwóch sztuk — fotografii i muzy­ki (również zanur­zonej w ciszy), może stworzyć tworzą har­monię pełną emocji i inspiracji?

 


 

Artur Turek

Artur Turek
Absol­went Śląskiej Akademii Medy­cznej, Akademii Eko­nom­icznej w Katow­icach i Warsza­wskiej Szkoły Fil­mowej. Wykład­ow­ca Śląskiego Uni­w­er­sytet Medy­cznego, gdzie prowadzi Lab­o­ra­to­ri­um Kon­trolowanego Uwal­ni­a­nia Leku.
W pra­cy fotograficznej auto­ra wyróż­ni­a­ją się dwie równoważne płaszczyzny – fotografia teatral­na i fotografia subiek­ty­w­na. Związany z twór­ca­mi Teatru A Part w Katow­icach i Insty­tu­tu Gro­towskiego we Wrocławiu.
Fotografia subiek­ty­w­na pozwala autorowi na ekspery­men­ty wiz­ualne, na wprowadzanie zagad­kowoś­ci przez poszuki­wa­nia nowych form plas­ty­cznych, przed­staw­ie­nie włas­nego sposobu myśle­nia i widzenia. 

9 wspom­nień

Cykl zdjęć „9 wspom­nień” inspirowany jest powieś­cią Olgi Tokar­czuk „Prowadź swój pług przez koś­ci umarłych” i filmem Agniesz­ki Hol­land „Pokot”.
Zdję­cia do cyk­lu wykony­wane były przez kole­jne 9 dni i stanow­iły for­mę dzi­en­ni­ka. Autor otwier­ał książkę „Prowadź swój pług przez koś­ci umarłych” na losowej stron­ie, a opisane przez Olgę Tokar­czuk frag­men­ty stanow­iły pod­stawę do ich sym­bol­icznego lub bezpośred­niego odw­zorowa­nia we włas­nych wspomnieniach.
Zbiór 9 zdjęć przed­staw­ia zarówno zwykłą codzi­en­ność, przy­pad­kowo zatrzy­mane myśli, his­to­rie usłyszane przez drzwi, jak i głębok­ie przeży­cia. Cykl jest podróżą przez życie auto­ra – od wczes­nego dziecińst­wa do ter­aźniejs­zoś­ci. Źródłem inspiracji dla este­ty­ki zdjęć był neo­re­al­izm włoski.