————————————————————————-

Dwie wys­tawy fotograficzne Lech Charewicz i Andrzej Zbors­ki “REALITY 60. 70.” oraz Marek Karewicz “This Is Jazz”

Zaprasza­my na dwa wernisaże, które odbędą się w Mieś­cie Ogrodów, w piątek, 16 grud­nia 2016: pier­wszy o godzinie 17.00 w Galerii ENGRAM (parter): “REALITY 60. 70.” fotografie Lecha Charewicza i Andrze­ja Zborskiego. Wys­tawę moż­na oglą­dać do 15.01.2017

REALITY 60. 70.

Lech Charewicz i Andrzej Zborski

Na wys­taw­ie zaprezen­towane zostaną czarno-białe fotografie z lat 1960–79 autorstwa dwóch
warsza­ws­kich fotografów: Lecha Charewicza i Andrze­ja Zborskiego. Dzię­ki uprze­j­moś­ci artys­tów i
możli­woś­ci prezen­tacji prac wybranych z ich bogatych archi­wów — zaprosimy Państ­wa do obe­jrzenia kli­maty­cznych fotografii nieist­niejącego już świa­ta. Będą to kadry pokazu­jące rzeczy­wis­tość sprzed półwiecza — życie codzi­enne, miejs­ca i portre­ty ludzi żyją­cych w Polsce tam­tych lat.

Lech Charewicz — Ur. w 1935 r. w Warsza­w­ie. Tu przeżył wojnę. W 1954 r. zdał maturę i uzyskał tytuł fototech­ni­ka. Był uczniem m.in.: M. i W. Ded­erków, Z. Soł­tana, Zb. Pękosławskiego, A. Węcławskiego. Drogą samok­sz­tałce­nia doskon­al­ił warsz­tat fotografi­ka. Brał udzi­ał w licznych
konkur­sach. W 1970 roku uzyskał między­nar­o­dowy tytuł Artiste FIAP. Był członkiem zarządu
Warsza­wskiego Towarzyst­wa Fotograficznego oraz członkiem ZPAF (od 1972 roku). Pra­cow­ał jako instruk­tor fotografii z uprawnieni­a­mi Min­is­terst­wa Kul­tu­ry i Sztu­ki. Juror licznych konkursów
fotograficznych. W swym archi­wum zgro­madz­ił kilka­naś­cie tysię­cy negaty­wów oraz fotografii. Z pasją fotografował Warsza­wę, pejza­że oraz pię­kno gór i osiąg­nię­cia pol­skiego alpiniz­mu. Jest znanym varsa­vian­istą. Był autorem wiel­kich wys­taw w warsza­wskiej Zachę­cie m.in.: „K. Szy­manows­ki”, „Robot­ni­cy”, „Szare w kolorze”, „Kor­czak”. Lau­re­at wielu nagród i wyróżnień, a także odz­naczeń państ­wowych, w tym odz­na­ki hon­orowej Zasłużony dla Kul­tu­ry Polskiej.

Andrzej Zbors­ki — Ur. w 1929 r. w Warsza­w­ie. Fotografią pasjonował się od 1941 roku. Całe życie z pasją fotografował wiel­kich twór­ców, kom­pozy­torów, dyry­gen­tów i wykon­aw­ców muzy­ki poważnej. Wykony­wał artysty­czną doku­men­tację ludzi, zdarzeń i sytu­acji związanych z wydarzeni­a­mi muzy­czny­mi i społeczny­mi. Członkiem ZPAF został w 1957 roku. W 1966 r. w warsza­wskiej galerii Korde­gar­da zor­ga­ni­zował prestiżową indy­wid­u­al­ną wys­tawą fotografii „Tem­aty muzy­czne”, pokazy­waną potem w innych mias­tach Pol­s­ki. Pasjonował się też his­torią fotografii, pisał i pub­likował mate­ri­ały źródłowe do his­torii fotografii warsza­wskiej. Przez dekady uczest­niczył w wielu wys­tawach zbiorowych w kra­ju i zagranicą. Jest lau­re­atem licznych medali, nagród i wyróżnień. Autor albumów fotograficznych m.in.: „Nasze muzy­czne dwudziestole­cie”, „Kraków 1965”, „Chopin i Jego Ziemia”, „Warsza­wa 1981”, „Wilanów”, „Warsza­wska Jesień”, „Kraków 1983” oraz liczne pub­likac­je fotografii do mono­grafii wiel­kich wykon­aw­ców muzy­ki poważnej. Utr­walał dla pol­skiej kul­tu­ry Konkursy Chopinowskie i Fes­ti­wale „Warsza­wskiej Jesieni”.

“This Is Jazz” Marek Karewicz wernisaż odbędzie śię o godzinie 17.30 w Galerii 5 (II piętro). Wys­tawę moż­na oglą­dać do 8.01.2017 w Katow­icach Mieś­cie Ogrodów — Insty­tucji Kul­tu­ry im. K. Boch­enek, przy Placu Sej­mu Śląskiego 2.

Marek Karewicz — ur. w 1938 w Warsza­w­ie, pol­s­ki artys­ta fotografik spec­jal­izu­ją­cy się w zdjęciach
muzyków jaz­zowych i rock­owych. Ukończył liceum fotograficzne na ul. Spoko­jnej w Warsza­w­ie (u
Mar­i­ana Ded­er­ki), następ­nie stu­diował na Wydziale Oper­a­torskim Państ­wowej Wyższej Szkoły
fil­mowej w Łodzi. Jako nas­to­latek Karewicz gry­wał na trąbce i kon­tra­basie w zespołach jaz­zowych. Zawodowo fotografią zajął się od koń­ca lat 50. za namową Leopol­da Tyr­man­da. Kari­erę zaczy­nał w połowie lat 50., był więc czyn­nym uczest­nikiem nar­o­dzin pol­skiego jaz­zu, roc­ka (big bea­tu) i w ogóle tzw. show biz­ne­su. Był również dzi­en­nikarzem muzy­cznym, autorem audy­cji radiowych i telewiz­yjnych, prezen­terem muzy­ki jaz­zowej i zapalonym ani­ma­torem jaz­zu. Na jego archi­wum skła­da się pon­ad dwa mil­iony negaty­wów. Fotografował m.in. ostat­nią trasę kon­cer­tową Mile­sa Davisa i europe­jską trasę kon­cer­tową Raya Charlesa. Jest autorem ok. 1500 okładek pły­towych, m.in. serii Pol­ish Jazz oraz uznawanej za przeło­mową w his­torii pol­skiego roc­ka pły­ty Blues zespołu Break­out, gdzie sfo­tografował Tadeusza Nalepę prowadzącego za rękę swo­jego syna Pio­tra. Przy­go­tował też okład­ki płyt Ewy Demar­czyk, Niebiesko Czarnych, Czer­wonych Gitar, Ire­ny San­tor, Sławy Przy­byl­skiej, Maryli Rodow­icz, Stana Borysa i Jerzego Połom­skiego. Jest członkiem Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików, odz­nac­zony też został hon­orowym tytułem La FIAP: Fédéra­tion Inter­na­tionale de l’Art Pho­tographique. Dzi­ałał w Pol­skim Sto­warzysze­niu Jaz­zowym. Przez wiele lat związany był z warsza­wski­mi kluba­mi muzy­czny­mi: Hybry­dy, Remont oraz Jazz Club Tygmont.

Zaprasza­my serdecznie, kura­tor­ki wys­tawy: Jolan­ta Ryc­er­s­ka i Katarzy­na Łata-Wrona

————————————————————————-

Warsz­taty fotograficzne — “OKO W OKO CZYLI TAJEMNICE UDANEGO PORTRETU” — Bea­ta Men­drek i Antoni Kreis

Region­al­ny Ośrodek Kul­tu­ry w Częs­to­chowie oraz Związek Pol­s­kich Artys­tów Fotografików zaprasza­ją w niedzielę 27 listopa­da 2016 od godz. 10:00 do godz. 18.00 na Warsz­taty fotograficzne — “OKO W OKO CZYLI TAJEMNICE UDANEGO PORTRETU” — Bea­ta Men­drek i Antoni Kreis. Warsz­taty odbędą się w siedz­i­bie ROK ul. Ogińskiego 13a w Częstochowie.

Bea­ta Men­drek — artys­ta fotografik, członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików, autor­ka wys­taw i pro­jek­tów fotograficznych, wykład­ow­ca szkoły fotografii oraz kursów i warsz­tatów; strona autors­ka: www.horyzonty.net
Antoni Kreis — artys­ta fotografik, członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików, uczest­nik kilkuset wys­taw zbiorowych, autor blisko stu pre­mierowych wys­taw autors­kich i pro­jek­tów indy­wid­u­al­nych, autor tek­stów poe­t­y­c­kich, wielo­let­ni muzyk, wykład­ow­ca szkoły fotografii oraz kursów i warsz­tatów fotograficznych.
Bea­ta Men­drek i Antoni Kreis prowadzą cieszące się sporym powodze­niem, autorskie warsz­taty fotograficzne, m.in. “INTERPRETACJA OBRAZU FOTOGRAFICZNEGO”, “ABSURD ‑IRONIA, SKANDAL I GROTESKA CZYLI PORTRET (i nie tylko) NIEPOWAŻNY!”, “AUTOPORTRET CZYLI OBIEKTYW NA SIEBIE”, “FOTOKICZ, STYLISTYKA BŁĘDU czyli FOTOGRAFIA NA OPAK”, “POSZUKIWANIE KWIATU PAPROCI” czy “FOTOGRAFICZNIE-FILMOWO”.
Więcej na www.fotowarsztaty.eu

————————————————————————-

Wieczór autors­ki Jowi­ta Mor­mul „Wstęp do refleksji”

Region­al­ny Ośrodek Kul­tu­ry w Częs­to­chowie zaprasza w piątek 25 listopa­da 2016 o godz. 20:00 na wieczór autors­ki Jowi­ta Mor­mul „Wstęp do reflek­sji”. Spotkanie odbędzie się w siedz­i­bie ROK ul. Ogińskiego 13a w Częstochowie.

Jowi­ta Bogna Mormul
Adi­unkt Insty­tu­tu Sztuk Pięknych Uni­w­er­syte­tu Jana Kochanowskiego w Kiel­cach. Dok­torat w zakre­sie sztuk fil­mowych w dyscy­plin­ie artysty­cznej fotografia w Państ­wowej Wyższej Szkole Sztuk Fil­mowych Telewiz­yjnych i Teatral­nych w Łodzi (2008 r.). Absol­wen­t­ka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie Wydzi­ału Malarst­wa (1997 r.), i Wydzi­ału Grafi­ki, Kat­e­dra Fotografii (1999 r.).
Stype­ndys­t­ka nagrody im. Han­ny Rudzkiej-Cybisowej (1996) oraz Min­is­terst­wa Kul­tu­ry i Sztu­ki (1996/1997). Od 1998 r. członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Plas­tyków, od 2001 r. członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików.
Zain­tere­sowa­nia twór­cze: fotografia, malarst­wo, rysunek, ilus­trac­ja, film, dzi­ała­nia intermedialne.

————————————————————————-

Krzysztof Szla­pa „Punkt widokowy”

Region­al­ny Ośrodek Kul­tu­ry w Częs­to­chowie zaprasza w poniedzi­ałek 4 listopa­da 2016 o godz. 18:00 na wernisaż wys­tawy fotografii Krzysztof Szla­pa „Punkt widokowy”. Wernisaż odbędzie się w siedz­i­bie ROK ul. Ogińskiego 13a w Częstochowie. 

Krzysztof Szla­pa / Punkt widokowy

Punk­tów widokowych nie należy szukać na mapach, ich kar­tografię tworzy się najpierw w myślach, odczu­ci­ach, sko­jarzeni­ach. Później następu­je etap poszuki­wań w przestrzeni natu­ry. Nie jest to łatwe, ponieważ punk­ty te rozmieszc­zone w naszym otocze­niu dry­fu­ją swo­bod­nie, pozosta­jąc nieuch­wyt­ny­mi dla szy­bkiego spo­jrzenia. Dopiero gest rozłoże­nia staty­wu pozwala skon­cen­trować się i zamknąć punkt widokowy w ostate­cznym kadrze.
W miejs­cach, które fotogra­fu­ję, nie zwracam uwa­gi na geograficzne nazwy czy his­to­ryczne fak­ty, intere­su­ją mnie bardziej jako źródła energii, w których odna­j­du­ję arche­ty­powe znaczenia. Dla ich lep­szego odbioru wspo­magam się również słown­ikiem sym­boli. Zatem góra to dla mnie pępek świa­ta, morze – pochła­ni­a­ją­ca wszys­tko głębi­na, chmu­ra – nieświado­mość, jask­inia – świat podziem­ny, dolina – łono kobi­ety, rze­ka – prze­moż­na potę­ga, las – uciecz­ka od ludzi, źródło – natch­nie­nie, dro­ga – tęs­kno­ta za przewodnikiem.
Tworząc tę ser­ię zdjęć próbu­ję zrozu­mieć znacze­nie kra­jo­brazu, owład­nię­ty jego walorem wiz­ual­nym, rekon­stru­u­ję arche­ty­powy sens otacza­ją­cych mnie przestrzeni. Płynę w nich wraz ze światłem, za którym wodzi mój wzrok. Patrzę i fotogra­fu­ję oga­r­ni­a­ją­cy mnie widok, choć nie jestem mis­trzem pejza­żu i nie staram się ubier­ać w jego płaszcz. Znikam w mojej niewidocznej pel­erynie, by moc­niej odczuć i wyraźniej zobaczyć ukryte sed­no punk­tu widokowego.

Krzysztof Szla­pa — rocznik 1987. Od urodzenia miesz­ka w Katow­icach. Członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików, autor wys­taw indy­wid­u­al­nych i uczest­nik wys­taw zbiorowych, uczest­nik Szkoły Widzenia oraz Grupy 999, kura­tor w Galerii Pustej cd. w Jaworznie oraz w Galerii Za Szy­bą w Katow­icach, lau­re­at nagrody dla młodego twór­cy imienia Anny Cho­j­nack­iej, orga­ni­za­tor warsz­tatów fotograficznych dla dzieci, młodzieży i dorosłych — we współpra­cy z różny­mi insty­tuc­ja­mi — oraz autors­kich spotkań. Z wyk­sz­tałce­nia nauczyciel.
Strona inter­ne­towa: krzysztofszlapa.katowice.pl

Wys­tawy: Widoków­ki z mias­ta we mnie (2009), W zasięgu wzroku, Pamięt­nik (2013), Widze­nie natu­ry – natu­ra widzenia, Dom kul­tu­ry (2014), Zapis cza­su, Hand­made, Ustąp mi słoń­ca (2015), Klucz drzew, Reflek­sje, Punkt widokowy

————————————————————————-

NATECHWILE „MATERIALNE-NIEMATERIALNE”

MATERIALNE-NIEMATERIALNE /wystawa fotografii zre­al­i­zowana w ramach pro­jek­tu NATECHWILE przy współpra­cy ze Szkołą Fotografii FOTOEDUKACJA.

Świat mate­ri­al­ny dotykamy, widz­imy… potrafimy nazwać… wyda­je nam się, że rozu­miemy… mate­ri­al­ny jest nauką, pieniądzem, słowem… słowem, które coś znaczy… bez domysłów, obiet­nic, marzeń…
Mate­ri­al­ny jest struk­turą, ma swo­je ksz­tał­ty i fak­tu­ry, ma swo­je ciepło i chłód, wyczuwal­ny zmysłowo… ma swo­je szorstkoś­ci i delikat­noś­ci… kobiece i mniej kobiece…
Mate­ri­al­ny… ten, dokład­ny, rozu­mowy, dotykany…
… nie­ma­te­ri­al­ny? Odwrot­ny? Inny?
W świecie nie­ma­te­ri­al­nym, nie ma miejs­ca na rozu­mowe dotykanie prawdy… tu najważniejsze są sko­jarzenia i sym­bole… marzenia i prag­nienia… akcep­tac­je i nieakceptacje…
Struk­tu­ry wirtu­alne, wyimag­i­nowane, emocjon­alne… ciepło wewnętrzne… emoc­je i prag­nienia… nie słowa a obiet­nice, nie dotykanie a odczuwanie…
Czy mogą ist­nieć osob­no? Niezależnie?
Czy dotykana struk­tu­ra nie może być symboliczna?
Czy wypowiedziane słowo nie może być abstrakcją?
Czy konkret­ny ksz­tałt nie może przy­brać odmi­en­nej formy?
Wszys­tko zależy od kon­tek­stu, wrażli­woś­ci, prawdy wewnętrznej i dialogu.

Wys­tawa MATERIALNE-NIEMATERIALNE to zestaw dyp­tyków autors­kich. Wchodząc w reakcję dzi­ała­nia grupowego wypowiedzi autorskie zostały „rozdzielone” i połąc­zone w nowe formy, w nowe dialo­gi. Fotografie te, a raczej zilus­trowane światy materii i nie­ma­terii, nabrały nowych znaczeń, nowych przesłań, nowych kon­tek­stów. Jak w życiu… wszys­tko zależy od kon­tek­stu i … dialogu. 

W wys­taw­ie udzi­ał biorą (słuchacze i absol­wen­ci): Alek­sander Bartec­ki, Paweł Bur­da, Mar­ta Fujars­ka, Iwona Ger­manek, Leszek Golows­ki, Mateusz Jandzioł, Dag­mara Kasper­czyk, Sabi­na Marusza, Katarzy­na Paw­likows­ka, Eweli­na Plu­ta, Dar­iusz Zakrzews­ki, Mag­dale­na Zaton,
oraz:
Antoni Kreis – członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików, uczest­nik kilkuset wys­taw zbiorowych, autor blisko stu pre­mierowych wys­taw autors­kich i pro­jek­tów indy­wid­u­al­nych, autor tek­stów poe­t­y­c­kich, wielo­let­ni muzyk, wykład­ow­ca szkoły fotografii oraz kursów i warsz­tatów fotograficznych.

Woj­ciech Kukucz­ka – fotograf i kura­tor Galerii NEGATYW, autor wielu pro­jek­tów indy­wid­u­al­nych i zbiorowych, wykład­ow­ca warsz­tatów z zakre­su fotografii oraz animacji. 

Bea­ta Men­drek — członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików, autor­ka wys­taw i pro­jek­tów fotograficznych, wykład­ow­ca szkoły fotografii oraz kursów i warsz­tatów, strona autors­ka: www.horyzonty.net

Tekst i koor­dy­nac­ja pro­jek­tu: Bea­ta Mendrek

————————————————————————-

Jolan­ta Ryc­er­s­ka „Sąsiedzi”

Katow­ice Mias­to Ogrodów — Insty­tuc­ja Kul­tu­ry im. K. Boch­enek zaprasza dnia 26.10. 2016 o godz. 18.00 na wernisaż wys­tawy fotografii Jolan­ta Ryc­er­s­ka „Sąsiedzi”

Wernisaż odbędzie się w Galerii PUSTA Plac Sej­mu Śląskiego 2. Wys­tawe moż­na oglą­dać do 4.12.2016

Wys­tawa Sąsiedzi jest prezen­tacją pon­ad stu czarno-białych fotografii pow­stałych na Ukrainie pod­czas ośmiu podróży do miast i wsi obwodu wołyńskiego, tarnopol­skiego oraz iwanofrankowskiego w lat­ach 2014–16. Pow­stałe prace są wynikiem subiek­ty­wnego wyboru kadrów, które z autorskiej pozy­cji są istotne dla pod­jętej pró­by zrozu­mienia tego sąsiedzkiego kra­ju — wciąż niepoz­nanego, paradok­sal­nie odległego, naz­nac­zonego dra­mata­mi his­torii i liczny­mi trud­noś­ci­a­mi teraźniejszości.

“Aktu­al­na wys­tawa jest kon­tynu­acją pra­cy nad tem­atem – otwar­cie pro­jek­tu miało miejsce pod­czas wys­tawy Polisemia znaczeń w warsza­wskiej Galerii Obok. Prezen­towane wów­czas fotografie były wyrazem poszuki­wa­nia znaczą­cych (w świ­etle oso­bistych poglądów i przekon­ań autor­ki) obrazów dzisiejszej Ukrainy – moty­wów odmi­en­nie odbier­anych przez Polaków i Ukraińców. Tak uwy­puk­lone różnice były punk­tem wyjś­cia dla dal­szego zgłębia­nia pod­ję­tych prob­lemów. Wys­tawa Sąsiedzi jest rozwinię­ciem i dal­szą eksplo­racją odkry­tych wów­czas wątków. Kole­jne wyjazdy okazy­wały się bowiem podróżą „w głąb” — z racji więk­szego zrozu­mienia tem­atu i pogłę­bi­enia per­cepcji autorskiej w pro­ce­sie stawa­nia wobec ter­aźniejs­zoś­ci i przeszłoś­ci sąsiedz­kich nar­o­dów, jak i z powodu odkry­wa­nia kole­jnych znaczą­cych miejsc, spo­tyka­nia ludzi, którzy chęt­nie pokazu­ją swój świat, robiąc przy tym wszys­tko, aby pomi­mo trwa­jącej wojny i biedy pozostawać w nadziei na dobre jutro. Owocem wyjazdów były kadry-sym­bole, pod­dane wiz­ual­iza­cji skró­ty myślowe, wykadrowane wycin­ki miejsc znaczą­cych, wiele mówiące twarze napotkanych osób. Żad­na z fotografii nie była insc­eni­zowana, wszys­tkie pow­stały w sposób nat­u­ral­ny, za zgodą fotografowanych.

Podróże po Ukrainie przynoszą wiele zaskoczeń. Pier­wszym jest odkrycie znaczą­cych różnic pomiędzy sąsiedzki­mi kra­ja­mi. Różnic i specy­ficznego kolory­tu, które czynią ten geograficznie blis­ki kraj niemal egzo­ty­cznym dla nas. Różnice te są tak liczne i głębok­ie, że początkowo ich odkry­wanie i odru­chowe defin­iowanie sku­pia całą uwagę. Drugim — jest wiel­ka gościn­ność i otwartość napotkanych osób. Niemal każde drzwi otwier­a­ją się sze­roko, fotograf z Pol­s­ki zapraszany jest do bajecznie kolorowych wnętrz domów, fotografowanie i roz­mowa zda­je się być czymś nat­u­ral­nym, niemal oczeki­wanym. Na tle tego pojaw­ia się kole­jne zaskocze­nie – pomi­mo okazy­wanej dużej sym­pa­tii i sza­cunku dla Polaków oraz Pol­s­ki, ma miejsce niemal całkowite zatar­cie mate­ri­al­nych śladów pol­skiej obec­noś­ci na tam­tych ziemi­ach oraz odmi­enne rozu­mie­nie trag­icznej his­torii, zwłaszcza lat 1943–44. Następu­je negac­ja prawdy i mech­a­nizmy samous­praw­iedli­wienia oraz pró­by usil­nego przekony­wa­nia, że liczy się wyłącznie brat­nia ter­aźniejs­zość naszych nar­o­dów. Na tle tego, boleśnie uderza zauważal­ny powrót godła Ukrainy na tle czer­wono-czarnym, prze­sunię­cie sym­pa­tii nar­o­dowych w stronę naras­ta­jącego kul­tu Stepana Ban­dery i UPA oraz ich czynów przy jed­noczes­nym pielęg­nowa­niu aspiracji europejskich. 

Wszys­tko to spraw­ia, że trud­no zbu­dować syn­te­ty­czny obraz dzisiejszej Ukrainy – która dla nas Polaków jest, i na dłu­go pozostanie, kra­jem niejed­noz­nacznym w oce­nie. Owszem — fas­cynu­ją­cym innoś­cią, przy­cią­ga­ją­cym spon­tan­iczną otwartoś­cią ludzi, chę­cią pod­ję­cia wysiłków pójś­cia wyty­c­zoną przez Pol­skę drogą ku Europie, czy staw­ienia oporu w aktu­al­nie trwa­jącej wojnie, ale również budzą­cym demo­ny – otwier­a­ją­cym nieza­lec­zone rany pamię­ci, lęki przed możli­wy­mi skutka­mi niewycią­ga­nia należnych wniosków z his­torii. Skutku­je to pojaw­ian­iem się specy­ficznych, częs­to ambi­wa­lent­nych odczuć pod­czas podróży i samego fotografowa­nia. Ich owocem są zdję­cia o dużym ładunku emocjon­al­nym i sym­bol­icznym. Każde z nich wnosi swo­ją cząstkę znaczeniową w pow­stały mozaikowy obraz współczes­nej Ukrainy — widzianej w dość oso­bisty sposób. 

Początkowo celem mojej podróży była pró­ba zrozu­mienia. Ter­az – z per­spek­ty­wy cza­su i prze­by­tych doświad­czeń – dokonu­ję nie­u­niknionej korek­ty. Miejsce niedostęp­nego na tym etapie zrozu­mienia zaj­mu­je chęć poz­na­nia, wnikli­wego przyjrzenia się i prezen­tacji pobranych wycinków świa­ta Sąsi­adów. Poszczególne fotografie na tej wys­taw­ie są jak okruchy rozbitego zwier­ci­adła słyn­nej baśni – trud­no złożyć je w jeden obraz, pomi­mo tego, w każdym z nich moż­na dostrzec zarazem odbi­cie rzeczy­wis­toś­ci, jak i samego siebie w kon­tak­cie z nią. Każdy z nich jest cząstką uni­w­er­sal­nej opowieś­ci, którą piszemy.”

Jolan­ta Ryc­er­s­ka – urod­zona w Lublin­ie, z wyk­sz­tałce­nia filo­zof (Filo­zofia Teo­re­ty­cz­na na KUL) i fotograf (Studi­um Fotografii ZPAF, Europe­js­ka Akademia Fotografii, otwarty przewód dok­tors­ki na Akademii Sztuk Pięknych w Warsza­w­ie). Od kilku­nas­tu lat akty­wnie fotogra­fu­je – jest autorką kilkudziesię­ciu wys­taw indy­wid­u­al­nych i zbiorowych oraz kura­torką kilkudziesię­ciu wys­taw i pro­jek­tów. Członek ZPAF od 2005 roku. Od 2009 roku pełni funkcję preze­sa Okręgu Warsza­wskiego ZPAF, od 2011 roku – także Zarzą­du Głównego ZPAF. W 2013 roku otrzy­mała Nagrodę Spec­jal­ną Min­is­tra Kul­tu­ry i Dziedz­ict­wa Nar­o­dowego za osiąg­nię­cia twór­cze i zasłu­gi w pop­u­laryza­cji fotografii. Od kilku lat jest wykład­ow­cą Studi­um Fotografii ZPAF, jurorką licznych konkursów fotograficznych, dyrek­torem trzech edy­cji fes­ti­walu War­saw Pho­to Days oraz Warsza­wskiego Fes­ti­walu Fotografii Artysty­cznej 2015. W roku 2016 została stype­ndys­tką MKIDN oraz członk­inią Rady Kura­torów Galerii Korde­gar­da. Miesz­ka i pracu­je w Warszawie.

kura­tor wys­tawy: Katarzy­na Łata-Wrona

————————————————————————-

Bea­ta Men­drek, Antoni Kreis “Miejs­ca i chwile”

Muzeum Miejskie w Siemi­anow­icach Śląs­kich oraz Związek Pol­s­kich Artys­tów Fotografików Okręg Śląs­ki mają zaszczyt zaprosić na wernisaż wys­tawy fotografii Beaty Men­drek i Antoniego Kreis­apt. „Miejs­ca i chwile”
Wernisaż odbędzie się 19 październi­ka (śro­da) 2016 o godz. 18.00 w siedz­i­bie Muzeum Miejskiego (stary spich­lerz) przy ul. Chopina 6

Bea­ta Men­drek i Antoni Kreis — Miejs­ca i chwile… fotografowane osob­no, pisane osob­no… dwa spo­jrzenia, dwie myśli… z założe­nia, lecz cza­sem zaskaku­ją­co podob­ne, sym­bio­ty­czne, tożsame…

Miejs­ca i chwile, przeży­cia i tęs­kno­ty, pię­kno i niez­go­da na rzeczy­wis­tość, radość i moment nos­tal­gii, szarość i bar­wy, samot­ność i tłumy, spokój i cisza, krzyk i wołanie, taniec ze śpiewem, muzyka
z gwarem, gar­nek z zupą, fil­iżan­ka z aro­maty­czną kawą… miejs­ca i chwile… każdy ma swo­je… zauważone pośpiesznie czy te kon­tem­plowane, doświad­c­zone i zanal­i­zowane czy te lekko porus­zone, delikat­nie muśnięte…

Dajesz swo­je miejsce, dajesz swo­ją chwilę… dosta­jesz w zami­an to samo, ktoś dzieli się chwilą
i miejscem…
…
Dwo­je autorów, dwa spo­jrzenia… niby zupełnie indy­wid­u­alne, inne a jed­nocześnie tak kore­spon­du­jące ze sobą… mówiące jed­nym językiem, choć uży­wa­ją różnych słów, kolorów, ksz­tałtów, kompozycji.

Dwie fotografie, jed­na-pytanie, dru­ga- odpowiedź… jed­na- myśl, dru­ga- słowo… jed­na-spo­jrze­nie… druga-dźwięki.
Dyp­ty­ki pow­stałe z dwois­tej osobowoś­ci, dwois­tego autorstwa… dwois­tej wrażliwości.
Przenika­jące się, wnika­jące for­mą, struk­turą i treś­cią… dopeł­ni­a­jące i kon­trastu­jące… zada­jące pyta­nia i dające odpowiedź.

Dyp­ty­ki… miejs­ca i chwile… dwie fotografie… jed­na całość…
…
Ta wys­tawa, wyłoniła się pewnego dnia niespodziewanie, zupełnie nieza­leżnie ze wspól­nego pro­jek­tu: Miejs­ca i chwile… treś­ci do „nie swoich fotografii”.
Pro­jekt rozpoczęliśmy w lutym 2016 roku, a pole­ga on na wza­jem­nej wymi­an­ie fotografii i pisa­niu do nich tek­stowych interpretacji.
Pro­jekt na dzień dzisiejszy (październik 2016) liczy pon­ad 400 obrazów i tyle samo ich słownych interpretacji.

Kole­jnym etapem-kon­sek­wencją-rozwinię­ciem jest autors­ki pro­jekt warsz­tatów: „Inter­pre­tac­ja obrazu fotograficznego”, opar­ty na doświad­cze­niu, pasji i umiejęt­noś­ci odczy­ty­wa­nia i odczuwa­nia treś­ci, emocji i intencji zawartych w obra­zie, które wspól­nie prowadz­imy dla zain­tere­sowanych taką for­mą poj­mowa­nia fotografii.

Bea­ta Men­drek — artys­ta fotografik, członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików, autor­ka wys­taw i pro­jek­tów fotograficznych, wykład­ow­ca szkoły fotografii oraz kursów i warsz­tatów strona autors­ka: www.horyzonty.net
Antoni Kreis — artys­ta fotografik, członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików, uczest­nik kilkuset wys­taw zbiorowych, autor blisko stu pre­mierowych wys­taw autors­kich i pro­jek­tów indy­wid­u­al­nych, autor tek­stów poe­t­y­c­kich, wielo­let­ni muzyk, wykład­ow­ca szkoły fotografii oraz kursów i warsz­tatów fotograficznych.

————————————————————————-

Józef Wol­ny “Metafotofizy­ka” Gale­ria ZA SZYBĄ

Miejs­ki Dom Kul­tu­ry “Koszut­ka” fil­ia “Dąb” oraz Związek Pol­s­kich Artys­tów Fotografików Okręg Śląs­ki zaprasza na wernisaż wys­tawy Józef Wol­ny “Metafotofizy­ka”. Wernisaż odbędzie się 7 październi­ka 2016 o godz. 18.00 w Galerii ZA SZYBĄ mieszczącej się w Katow­icach przy ul. Krzyżowej 1

Wys­tawa fotografii Meta-foto-fizy­ka Od lat fotogra­fu­ję z potrze­by ser­ca i rozu­mu. Fas­cynu­je mnie w fotografii „napię­cie” pomiędzy unikalnym potenc­jałem oso­bis­tego życia a energią obrazów świa­ta i idei. Tę różnicę potenc­jałów rozu­miem jako szczegól­ny rodzaj świado­moś­ci, nazy­wam ją meta-foto-fizyką. Się­ga­jąc po aparat fotograficzny, tworzę śla­dy włas­nej osobowoś­ci i dzielę się z inny­mi tym, co ważne. Nigdy nie miałem wąt­pli­woś­ci że aparat fotograficzny rejestru­je także to co niewidoczne, tajemne. Sztu­ka fotografii jest dla mnie gestem pamię­ta­nia, auto­portretem, darowaniem sobie i innym „czegoś cen­nego”. Swo­je zdję­cia postrzegam jako fizy­czne obiek­ty, pudeł­ka, pełne nie­ma­te­ri­al­nych, oso­bistych doświad­czeń i odwołań. Od daw­na wiem że fotografia wpierw zaspoka­ja potrze­by, a z upły­wem cza­su sama sta­je się potrze­bą. Fotografowanie jest czyn­noś­cią wyjątkową, prag­nie­niem bycia lep­szym od siebie samego sprzed kilku dni, miesię­cy czy lat. Tak naprawdę wszys­tko, co ważne, jest poza obrazem, tkwi w nas samych,- zawsze kiedy mozol­nie tworzymy własne obrazy i gdy urzeka­ją nas fotografie innych. Fotografia, jak słowa, codzi­en­nie pozwala mi rozu­mieć i trwać. W tym sen­sie jest drogą dla każdego i ma niewycz­er­pa­ny potencjał. 

Józef Wol­ny Rocznik 1960, urod­zony w Rudzie Śląskiej. Od 1983 r. akty­wnie uczest­niczył w pra­cach Katow­ick­iego Towarzyst­wa Fotograficznego, biorąc udzi­ał w wielu wys­tawach, konkur­sach i prezen­tac­jach. Zawodowo związany był jako eta­towy fotore­porter z tygodnikami:“Panorama”, “Kato­lik”, “Gaze­ta Wyborcza”,“Super Express”. Obec­nie pracu­je w tygod­niku “Gość Niedziel­ny” jako fotoedy­tor i szef dzi­ału foto. Zainicjował spotka­nia Śląskiego Towarzyst­wa Fotograficznego. Upraw­ia fotografię czarno-białą mieszczącą się w nur­cie fotografii auto­nom­icznej, twór­ca poję­cia meta-foto-fizy­cznoś­ci. Członek ZPAF od sty­cz­nia 2003 roku, nr legi­t­y­macji 855.

————————————————————————-

Spotkanie z Ryszar­dem Czer­nowem w częs­to­chowskim ROK

Region­al­ny Ośrodek Kul­tu­ry w Częs­to­chowie zaprasza w poniedzi­ałek 3 październi­ka 2016 o godz. 19:00 na spotkanie autorskie z Ryszar­dem Czer­nowem, prowadze­nie Krzysztof Jurec­ki i Sła­womir Jodłows­ki. Spotkanie odbędzie się w siedz­i­bie ROK ul. Ogińskiego 13a w Częs­to­chowie. Pro­jekt real­i­zowany w ramach Mobil­nego Uni­w­er­syte­tu Kul­tu­ry i Sztuki.

dr hab. Ryszard Czernow.
Z wyk­sz­tałce­nia oper­a­tor fil­mowy. Adi­unkt na Wydziale Radia i Telewiz­ji im. Krzyszto­fa Kieślowskiego Uni­w­er­syte­tu Śląskiego w Katow­icach. Członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików od 1994 roku. Fotografią artysty­czną zaj­mu­je się od początku lat osiemdziesią­tych. Prekur­sor twór­czego wyko­rzys­ta­nia tech­nik cyfrowych w fotografii artystycznej.
Autor wielu wys­taw indy­wid­u­al­nych, między inny­mi takich jak „Cyber­grafia”, „Poz­nałem Go”, „Mury Kaz­imierza”, „Bramy do… ”, „Światło i kamień”, “Dygres­je”, “Ostat­ni śnieg — przemiany”,
“Świat z cegieł” “Martwe z natury”.
Od wielu lat zaj­mu­je się także pro­jek­towaniem graficznym. W jego pro­jek­tach szczegól­ną rolę odgry­wa bard­zo subiek­ty­w­na autors­ka fotografia. Ryszard Czer­now jest twór­cą plakatów do wielu filmów fab­u­larnych między inny­mi takich reży­serów jak: Krzysztof Zanus­si, Agniesz­ka Hol­land, Feliks Falk, Jan Jakub Kol­s­ki, Jan Kidawa Błońs­ki oraz do spek­tak­li teatral­nych w Teatrze im. Juliusza Słowack­iego w Krakowie.
Jako reżyser i oper­a­tor zre­al­i­zował także szereg teledysków dla kul­towych pol­s­kich grup muzy­cznych, takich jak „Repub­li­ka”, „Dżem”, „Golec uOrkies­tra” “Shak­in’­Du­di” itd.
Lau­re­at stype­ndi­um Marsza­ł­ka Wojew­ództ­wa Śląskiego w dziedzinie kul­tu­ry w roku 2004
oraz nagrody Prezy­den­ta Mias­ta Tychy w roku 2015. 

Prowadzą­cy:
Krzysztof Jurec­ki — kry­tyk i his­to­ryk fotografii, członek hon­orowy ZPAF, wykład­ow­ca WSSiP w Łodzi
Sła­womir Jodłows­ki — instruk­tor d. s. fotografii Region­al­nego Ośrod­ka Kul­tu­ry w Częs­to­chowie, art. fotografik, członek ZPAF.
Wstęp wol­ny. Pro­jekt dofi­nan­sowany ze środ­ków Wojew­ództ­wa Śląskiego.

Region­al­ny Ośrodek Kul­tu­ry w Częs­to­chowie zaprasza na otwarce wys­tawy fotografii członków Jura­jskiego Fotok­lubu częs­to­chowa “INDUSTRIALNA FOTOARANŻACJA/odsłona druga/”

————————————————————————-

I Otwarte Mis­tr­zost­wa Wojew­ództ­wa Śląskiego w Fotografowa­niu Foto­sprint 2016

„I OTWARTE MISTRZOSTWA WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO W FOTOGRAFOWANIU. FOTOSPRINT 2016” 

Ter­min: 8–9 październi­ka 2016r
Rejes­trac­ja: www.fotosprint.org/rejestracja

Miejsce:
Start 8 październi­ka godz. 10.00 w Katow­icach, w siedz­i­bie Śląskiego Odd­zi­ału ZPAF, ul. Św. Jana 10 (IIp.)
Opcjon­al­nie: Przewidu­je­my możli­wość alter­naty­wnego star­tu 8.10.2016 o godz. 10.00 w Częs­to­chowie, w siedz­i­bie Ośrod­ka Pro­mocji Kul­tu­ry „Gaude Mater” ul. Dąbrowskiego 1 Ip. (w pobliżu Placu Biegańskiego)
Finał 9 październi­ka 2016 godz. 17.00 w „Pubie Sportowym Stacher­czak”, al. Koś­ciusz­ki 1, Częstochowa
Kapituła konkur­sowa: Woj­ciech Grzędz­ińs­ki, Arka­diusz Ławrywianiec

Nagrody: markowy sprzęt fotograficzny od Nikon Pol­s­ka i wiele innych

Paki­et star­towy: dla każdego zawodnika

For­muła: nowa­tors­ka, dwud­niowa, 24-godzin­na, jed­nozd­ję­ciowa, sportowa, dynam­icz­na, turniejowa
Sławy pol­skiej fotografii, zaskaku­ją­cy tem­at, niebanal­na sportowa for­muła, cenne nagrody i prak­ty­cz­na wiedza – tego nie powin­no zabraknąć także pod­czas I Otwartych Mis­tr­zostw Wojew­ództ­wa Śląskiego w Fotografowa­niu „Foto­sprint 2016”. Konkursów fotograficznych w Polsce jest wiele, ale chce­my , żeby ten właśnie w szczegól­ny sposób zapadł w pamięć odbiorców.
Po sukce­sach konkursów „Fotomara­ton 2013”, „Fotomara­ton 2014”, “Foto­sprint 2015” i “Fotomara­ton 2016” w Częs­to­chowie, oraz ubiegłorocznego pro­jek­tu „Fotograficznych Wtorków” i por­talu Fotomedaliki.pl z ich Konkur­sa­mi Miesią­ca, wzmoc­nieni o nowych, uznanych w środowisku, członków zarzą­du i rady Fun­dacji, postanow­iliśmy w tym roku prze­nieść sprawd­zoną i lekko zmody­fikowaną for­mułę na teren Wojew­ództ­wa Śląskiego. Oczy­wiś­cie postaramy się, aby ta for­muła była jak naj­ciekawsza i jak najbardziej dynam­icz­na, uwzględ­ni­a­ją­ca uwa­gi uczest­ników i nasze doświadczenie.
I edy­c­ja konkur­su „Mis­tr­zost­wa Wojew­ództ­wa Śląskiego w Fotografowa­niu. Foto­sprint 2016” odbędzie się 8. i 9. październi­ka 2016 w Katow­icach, Częs­to­chowie i na tere­nie całego Wojew­ództ­wa Śląskiego.
W Jury konkur­su zasiądą:
Woj­ciech Grzędz­ińs­ki – (ur. 1980, w Warsza­w­ie). Fotore­porter. Lau­re­at konkursów fotograficznych World Press Pho­to, Visa D’Or, NPPA, Sony World Pho­tog­ra­phy Awards, Grand Press Pho­to i in. Autor zdję­cia roku 2009 i zdję­cia dekady (2014 rok) w konkur­sie BZWBK Press Pho­to. Juror ogólnopol­s­kich i lokalnych konkursów fotograficznych. W fotografii intere­su­je się człowiekiem i emoc­ja­mi. Fotografował w stre­fach kon­flik­tów zbro­jnych. W lat­ach 2011–2015 szef zespołu fotografów w Kance­larii Prezy­den­ta RP i fotograf oso­bisty Prezy­den­ta RP. Stype­ndys­ta Min­is­tra Kul­tu­ry i Dziedz­ict­wa Nar­o­dowego na rok 2014. Członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików.
Arka­diusz Ławry­wian­iec — członek Zarzą­du Fun­dacji Fes­ti­w­al Sztu­ki Fotore­por­tażu. Absol­went Wyższej Szkoły Ped­a­gog­icznej w Opolu. Fotografią zaj­mu­je od 1986 roku. W lat­ach 1994–2015 pra­cow­ał w Dzi­en­niku Zachod­nim jako fotore­porter. Od 2009 uczy w Policeal­nej Szkole Fotograficznej Fotoe­dukac­ja w Katow­icach. Od 2010 jest członkiem ZPAF. Autor i współau­tor wys­taw w Katow­icach, Krakowie, Tychach, Cieszynie, Kłodzku, Warsza­w­ie, Sos­now­cu, Saint-Eti­enne, Kolonii, Skop­je, Mont­pel­li­er. W lat­ach 2011 i 2013 był stype­ndys­tą Marsza­ł­ka Wojew­ództ­wa Śląskiego w dziedzinie kul­tu­ry. W 2011 roku otrzy­mał Nagrodę Prezy­den­ta Mias­ta Katow­ice w dziedzinie kul­tu­ry. Jest współau­torem reak­ty­wowanego konkur­su Śląs­ka Fotografia Pra­sowa. Obec­nie fotore­porter Insty­tucji Kul­tu­ry „Katow­ice. Mias­to Ogrodów”
Orga­ni­za­tor Konkur­su: „Fun­dac­ja Fes­ti­w­al Sztu­ki Fotoreportażu”.

Pro­jekt dofi­nan­sowany przez: Urząd Mias­ta Częs­to­chowa i Urząd Marsza­łkows­ki Wojew­ództ­wa Śląskiego

Spon­sorzy: „Nikon Pol­s­ka”, „Fuji­film”, „Foto­jok­er”, „KZK GOP”, „X‑KOM”, „Bakalland S.A.”, „MOKATE SA”, „Wodocią­gi Częs­to­chowskie”, „MPK Częs­to­chowa”, „Browar Czen­sto­chovia”, „Hotel Fajki­er”, „Rotary Club”, „Gale­ria Teatr from Poland”

Part­nerzy: „Region­al­ny Fun­dusz Gospo­dar­czy Częs­to­chowa”, „ZPAF Odd­zi­ał Śląs­ki”, „Pub Sportowy Stacher­czak”, „OPK Gaude Mater”, „Juras­sic Pho­to Team”, „Region­al­ny Ośrodek Kul­tu­ry w Częs­to­chowie”, „Stu­dio Graf­fi­ti”, Piotr Jędry­ka, Policeal­na Szkoła Fotograficz­na Fotoe­dukac­ja Katow­ice, Zespół Szkół Plas­ty­cznych im. Jac­ka Mal­czewskiego w Częs­to­chowie, Zespół Szkół im. Bolesława Prusa w Częstochowie

Patroni medi­al­ni: „TVP Katow­ice”, „PRESS”, „Dzi­en­nik Zachod­ni”, „Radio Katow­ice”, „miasto-ogrodów.eu”, „Dig­i­tal Cam­era Pol­s­ka”, „Foto*Plus”, „Radio Jura”, „TV Ori­on”, „Radio Fiat”, „naszemiasto.pl”, „Czestochowskie24.pl”, „Jasne, że Częs­to­chowa”, „cz.info.pl”, „Gaze­ta Częs­to­chows­ka”, „zdrowaczestochowa.pl”, „Częs­to­chowa w Obiektywie”.
„I Otwarte Mis­tr­zost­wa Wojew­ództ­wa Śląskiego w Fotografowa­niu. Foto­sprint 2016” to wyjątkowy, pio­nier­s­ki pro­jekt z uatrak­cyjnioną for­mułą. Jest jed­nym z ważniejszych przed­sięwz­ięć odby­wa­ją­cych się w ramach przy­go­towań do Fes­ti­walu Sztu­ki Fotore­por­tażu, głównego celu naszej Fundacji.
Nowoś­ci będzie parę. Po pier­wsze będzie to konkurs jednod­niowy. Po drugie do konkur­su zgłosimy tym razem tylko jed­no zdję­cie, wybrane z pośród tych zro­bionych po star­cie i ogłosze­niu tem­atu. Po trze­cie pod­czas finału pokazane będą wszys­tkie dopuszc­zone zdję­cia i ich oce­na będzie pub­licz­na z udzi­ałem pub­licznoś­ci. Po czwarte finał konkur­su będzie miał dynam­iczną for­mę turniejową.
Podob­nie, jak w poprzed­nich naszych ogólnopol­s­kich konkur­sach, real­i­zowanych od 2013 roku, liczymy, że uczest­ni­cy konkur­su zapro­ponu­ją nam inne spo­jrze­nie na rzeczy powszech­nie znane, zgod­nie z maksymą Davi­da duChem­i­na „Fotogra­fu­jąc, staraj się pokazać to, czego bez ciebie nikt by nie zobaczył”, że uda się im uwiecznić „decy­du­ją­cy moment” wg. słyn­nej kon­cepcji Hen­ri Carti­er Bressona.
Dla kogo jest „Foto­sprint”?
Krótko mówiąc dla wszys­t­kich: zawodow­ców, ama­torówi pasjonatów tej pięknej sztu­ki utr­wala­nia chwili , bez wzglę­du na wiek, miejsce zamieszka­nia czy sprzęt. Najlep­sze fotografie nie są z reguły zasługą doskon­ałego aparatu, a tego, kto za nim stoi. Wyobraźni, wrażli­woś­ci, wyczu­cia i dobrego kadru nie zastąpi żaden sprzęt. Konkurs jest dobrą okazją do doskonale­nia swo­jego warsz­tatu, a jed­nocześnie – źródłem inspiracji i pomysłów, co w pra­cy zawodowych fotore­porterów, jak i hob­bystów jest cenne.
O co chodzi w konkursie?
Konkurs będzie się dzi­ać „tu i ter­az”, zatem nie pole­ga na przesyła­niu gotowych już fotografii. Zadaniem uczest­ników będzie wyko­nanie tylko jed­nego zdję­cia (wybranego oczy­wiś­cie spośród wszys­t­kich, zro­bionych pod­czas zawodów), naw­iązu­jącego tem­aty­cznie głównego tem­atu Konkur­su, który do momen­tu star­tu pozostanie tajem­nicą. Na real­iza­cję zada­nia przewidziano 24 godziny pier­wszego i drugiego dnia konkur­sowego (od godz.10.00 do godz. 10.00). Tem­at główny zostanie ogłos­zony na star­cie „Foto­sprintu” (8. październi­ka b.r., godz. 10.00, w cen­tral­nym punkcie Katow­ic w siedz­i­bie Śląskiego Odd­zi­ału ZPAF, przy ul. Św. Jana 10 IIp.). Opcjon­al­nie alter­naty­wnym, drugim miejscem star­tu będzie Częs­to­chowa, Budynek Odwachu przy Pl. Bie­gańskiego (na pra­wo od Ratusza) Przyj­mowanie prac będzie możli­we drugiego dnia konkur­sowego (9.10.2016) w godz. 10.00–12.00 albo e‑mailem na adres foto@fotosprint.org lub poprzez fizy­czne zgry­wanie zdjęć w miejs­cu Wielkiego Finału. Finał odbędzie się w Częs­to­chowie drugiego dnia konkur­sowego (9.10.2016) w godz­i­nach wiec­zornych, w sprawd­zonym miejs­cu, adek­wat­nym do jego sportowego charak­teru, „Pubie Sportowym Stacher­czak”, podziemia DH Schott, al. Koś­ciusz­ki 1. W Jury zasiądą sławy fotore­por­tażu a obrady zostaną przeprowadzane pub­licznie w formie warsz­tatów fotograficznych. Uczest­ni­cy i pub­liczność będą mogli przyglą­dać się pogrupowanym losowo zdję­ciom i w formie pub­liczne­mu głosowa­niu Jurorów prowadzące­mu do wyboru final­istów każdej z grup elim­i­na­cyjnych, a następ­nie w kole­jnych turach pucharowych (1/16,1/8, ¼, ½, finał) doprowadz­ić do inter­ak­ty­wnego wyboru trój­ki zwycięzców. Wybo­ry zwycięs­kich zdjęć w formie sportowej, pucharowej rywal­iza­cji będą miały charak­ter warsz­tatów fotograficznych, pod kierunk­iem Kapituły składa­jącej się z uznanych w Polsce i na świecie Twór­ców. Kul­mi­na­cyjnym punk­tem Wielkiego Finału będzie ogłosze­nie wyników i wręcze­nie nagród wręcze­nie nagród i medali (być może z udzi­ałem Superg­wiazdy sprintu, Pani Ire­ny Szewińskiej) oraz ogłosze­nie Mis­trza WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO W FOTOGRAFOWANIU 2016, I‑ego V‑ce Mis­trza i II-ego V‑ce Mistrza.
Po zakończe­niu częś­ci konkur­sowej przewidziane jest spotkanie z członka­mi Kapituły i prezen­tac­ja ich prac.
Jakie warun­ki trze­ba spełnić?
Aby wziąć udzi­ał w konkur­sie, należy najpóźniej na dzień przed startem wypełnić prosty for­mu­la­rz rejes­tra­cyjny, dostęp­ny w formie elek­tron­icznej na stron­ie inter­ne­towej orga­ni­za­to­ra, a także dokon­ać opłaty rejes­tra­cyjnej w wysokoś­ci 10 zł (w przy­pad­ku, jeśli wpła­ta nastąpi do 5. październi­ka 2016) lub 15 zł jeśli wpła­ta nastąpi po tym ter­minie lub w dniu star­tu. W przy­pad­ku oso­by niepełno­let­niej potrzeb­ne będzie jeszcze wypełnie­nie krótkiego for­mu­la­rza. Na start wystar­czy zabrać ze sobą cyfrowy aparat fotograficzny z pustą kartę pamię­ci oraz… wyobraźnię, kreaty­wność i dobre pomysły na ujęcia.
Więcej infor­ma­cji, szczegółowy Reg­u­lamin Konkur­su oraz for­mu­la­rz rejes­tra­cyjny moż­na znaleźć na: www.festiwalsztukifotoreportazu.org/rejestracja
www.festiwalsztukifotoreportazu.org/regulamin-konkursu/
lub
www.fotosprint.org
Pro­fil na por­talu społecznościowym:
www.facebook.com/fundacjafotoreportazu
Wydarze­nie na pro­filu społecznościowym:
https://www.facebook.com/events/1728605340736159/
Kon­takt dla mediów:
biuro@festiwalfotoreportazu.pl
Serdecznie zapraszamy!
Zarząd Fun­dacji Fes­ti­w­al Sztu­ki Fotoreportażu

————————————————————————-

II Katow­ic­ka Noc Galerii

Serdecznie zaprasza­my 30. wrześ­nia 2016, od godziny 17.00 do 1.00 w nocy, do wzię­cia udzi­ału w II Katow­ick­iej Nocy Galerii. NOC – K jest II Katow­icką Nocą Galerii, orga­ni­zowaną przez Katow­ice Mias­to Ogrodów — Insty­tucję Kul­tu­ry im. Krystyny Boch­enek, we współpra­cy z Gale­ri­a­mi i inny­mi miejs­ca­mi w Katow­icach, które pro­mu­ją sztukę. Ma na celu posz­erze­nie ofer­ty ciekawych wydarzeń kul­tur­al­nych w Mieś­cie i otwar­cie przestrzeni galeryjnych, śla­dem Nocy Muzeów, dla więk­szego grona odbior­ców. Mamy nadzieję, że choć w niewielkim stop­niu, przy­czyni się także do budowa­nia naszej miejskiej tożsamoś­ci kul­tur­owej. Tego wiec­zoru Galerie będą otwarte dla wszys­t­kich odwiedza­ją­cych, ze wstępem wol­nym od opłat.

Wys­ta­wom towarzyszyć będą spotka­nia autorskie, wykłady, pokazy mul­ti­me­di­alne, oprowadzenia kura­torskie i wiele innych ciekawych wydarzeń.

Szczegółowy plan poniżej:

NOC – K_2016:

Katow­ice Mias­to Ogrodów, Plac Sej­mu Śląskiego (hol wejściowy):

- NAJMNIEJSZE KINO ŚWIATA — w ramach ARS INDEPENDENT FESTIVAL:
2‑osobowe kino z reper­tu­arem krótkome­trażowych filmów, ani­macji i wideoklipów,

- ekspozy­c­ja na parterze (przy szat­ni) – wys­tawa prac sekcji fotograficznej młodzieży biorącej udzi­ał w Kam­pusie dzi­en­nikarskim (Nikiszowiec, czerwiec/lipiec 2016), przy­go­towana pod opieką Daw­i­da Chal­imo­niu­ka, fotore­portera Gaze­ty Wyborczej,

- niespodzian­ki muzy­czne w przestrzeni budynku Mias­ta Ogrodów,

- Stre­fa Cen­tral­na (1 piętro):

21.00 – spotkanie z Miłoszem Łankiewiczem z firmy IRSA “Jak się robi neon?”

GALERIE:

1.Galeria Mias­ta Ogrodów, Plac Sej­mu Śląskiego (2 piętro)

- wys­tawa zbiorowa artys­tów sopoc­kich „Ten widok ma potencjał”

2. Gale­ria PUSTA, Plac Sej­mu Śląskiego (3 piętro)

- wys­tawa fotografii Tadeusza Wańskiego „Kra­jo­brazy idealne”

18.00 i 21.00 oprowadza­nia kura­torskie dla osób niesłyszą­cych i słabo słyszących

3. Gale­ria 5, Plac Sej­mu Śląskiego (2 piętro)

WIDEOKLIPY 360 — wys­tawa teledysków 360

CZARNY KOŃ GIER WIDEO — konkur­sowa wys­tawa nowych gier wideo (m.in. SUPERHOT)
GAME IN POLAND — wys­tawa pol­s­kich gier nieza­leżnych (m.in. Tor­men­tum – Dark Sorrow)
PRZYGODA CZEKA: ARTIFEX MUNDI — wys­tawa nowych gier stu­dia Artifex Mun­di (m.in. Bladebound)

4. Gale­ria ENGRAM, Plac Sej­mu Śląskiego (parter)

GABINET GROZY — wys­tawa współczes­nego inter­ak­ty­wnego hor­roru (m.in. Abe VR)

5. Gale­ria Poje­dyncza, Plac Sej­mu Śląskiego (parter)

17.00 – roz­mowy o sztuce przy pra­cy Jac­ka Zyg­mun­ta o „(NIE) PRAWDZIE W FOTOGRAFII”, poprowadzi Graży­na Tereszkiewicz

6. Gale­ria Teatru KOREZ, Plac Sej­mu Śląskiego (1 piętro)

- wys­tawa akware­li Alek­san­dra Lubi­na „Mim­ry z mam­ra­mi. Hanek i oni (elwy, lebry, pam­ponie, soronie, hadzi­a­je i bar­bary) – albo o moich przod­kach i zadkach”

7. Gale­ria ASP, nowy budynek przy ul. Raci­borskiej 50

- wys­tawa Akademia Plakatu (III piętro)

- 19.30 – „Kobra w ASP” — plen­erowy pokaz Teatru Sen­sacji (dziedziniec)

8. Gale­ria “Ron­do Sztu­ki”, Ron­do im. gen. Jerzego Zięt­ka 1 

- wys­tawa „BŁYSK”. Prace najlep­szych absol­wen­tów Wydzi­ału Artysty­cznego katow­ick­iej ASP ostat­niego dziesięciolecia

9. Gale­ria Sztu­ki Współczes­nej BWA, Ale­ja Kor­fan­tego 6

- wys­tawa zbiorowa „Ate­lier 34zero Muzeum prezen­tu­je Ate­lier 340 Muzeum”

10. Gale­ria “Pod 11”, Dzi­ał Teatral­no-Fil­mowy MHK, ul. Koperni­ka 11

(do godziny 23.00)

– wys­tawa stała „Muzeum Bar­bary i Stanisława Ptaków”

- wys­tawa Krzyszto­fa Szlapy „Reflek­sje. Fotografie z lat 2006–2016”

19.00 — oprowadzanie autorskie po wys­taw­ie fotograficznej „Reflek­sje” oraz mini warsz­tat: „ Jak samodziel­nie wykon­ać aparat fotograficzny dzię­ki zna­jo­moś­ci dzi­ała­nia kamery obskury”;. Prowadze­nie: Krzysztof Szlapa.

20.00 – „Reflek­sje. Fotografia myśli” — spotkanie autorskie i dyskus­ja towarzyszące wys­taw­ie „Reflek­sje. Fotografie z lat 2006–2016”. Gość­mi K. Szlapy będą: Jakub Dziewit, Szy­mon Han­tkiewicz i Mateusz Curyło. Prowadze­nie: Natalia Gruenpeter.

11. Odd­zi­ał Grafi­ki im. Pawła Stellera MHK, ul. Koś­ciusz­ki 47

(do godziny 23.00)

17.00 – 19.00 Warsz­taty graficzne dla dzieci: Sty­ro­duro­ryt, prowadzą­cy: mgr Łukasz Szostkiewicz (MHK);
19.00 – 21.30 Warsz­taty graficzne: „Czes­ka seri­grafia”, prowadzą­cy: dr hab. Marek Sib­in­ský (Wydzi­ał Artysty­czny Uni­w­er­sytet w Ostrawie);
22.00 – 23.00 Oprowadzanie po wys­taw­ie „Kon­tek­sty — 70 lat ist­nienia” i pro­jekc­ja fil­mu „Dom Dro­ga Ist­nienia – Dom w trady­cji Śląskiej” i spotkanie z reży­serem Woj­ciechem Majewskim

12. Gale­ria Sztu­ki Współczes­nej “Fra Angeli­co” Muzeum Archi­diecez­jal­nego w Katow­icach, ul. Wita Stwosza 16

(do godziny 23.00)
19.00 — „Jak pow­sta­je rzeź­ba w brązie – czyli pro­ces tworzenia od pro­jek­tu do prezen­tacji na wys­taw­ie” – prezentacja

13. Gale­ria “ArtNowa2” ZPAP, ul. Dwor­cowa 13 

18:00 — wykład „Przemi­any tech­nik graficznych” , który poprowadzą Katarzy­na Gielec­ka-Grzem­s­ka i Jakub Zdejszy

- zbiorowa wys­tawa grafi­ki śląs­kich artys­tów plas­tyków „Odbi­cie”

14. Gale­ria “Katow­ice” ZPAF, św. Jana 10

- wys­tawa fotografii Michał Sza­last “Albi­nos of Tan­za­nia” — oprowadza­nia kura­torskie o każdej pełnej godzinie

15. Gale­ria Akwarela w Pałacu Młodzieży (parter), Mikołows­ka 26

- wys­tawa twór­c­zość wychowanków pra­cowni plas­ty­cznych Pałacu Młodzieży

16. Sala Mar­murowa Pałacu Młodzieży (2 piętro), Mikołows­ka 26

- wys­tawa twór­c­zoś­ci podopiecznych katow­ic­kich szkół i orga­ni­za­cji m.in. ZSZS nr 6, ZSS nr 12, ZSS nr 10, MP nr 47, Sto­warzyszenia Arte­ria oraz ŚDS nr 2, pt. “Różni — Równi”

17. Gale­ria Fun­dacji Kul­tura Obrazu, ul Kordeck­iego 2

18.00 – wernisaż wys­tawy fotografii Bar­bary Kub­skiej „Zabi­jam czas, nim czas zabi­je mnie”

wraz z ofic­jal­nym otwar­ciem siedz­i­by Fun­dacji Kul­tura Obrazu

18. Gale­ria Szara, Mis­jonarzy Oblatów NMP 4
20.00 — wernisaż wys­tawy Pawła Szeibla: „Pielęg­nowanie trud­nych sytuacji”

19. Gale­ria Teatru Ateneum, ul. 3 Maja 25

(do godziny 24.00)

- wys­tawa malarst­wa Mał­gorzaty Stępniak 

19.00 – 20.30 wieczór autors­ki poet­ki Karoliny Opary

20. Drzwi Zwane Koniem, ul. Warsza­wska 37

- wys­tawa: Wojtek Kukucz­ka „Nepal – Coca Cola”

21. Gale­ria sztu­ki “FOX”, ul. Pow­stańców 10 

17.00 — wys­tawa malarst­wa Alek­san­dra Żywieck­iego oraz spotkanie z autorem
20.00 — Andrzej Kasprzak przed­staw­ia arkana warsz­tatu sztuk graficznych (akwafor­ta, linoryt)

22. Gale­ria “Za szy­bą”, MDK Koszut­ka, Fil­ia Dąb, ul. Krzyżowa 1 

(do godziny 22.00)

18.30 — Kon­cert zespołu „ALBO i NIE”
20.00 — po swo­jej wys­taw­ie pt. “Nie jestem tą samą rzeką” oprowadzi Kamil Myszkowski

23. Gale­ria Szyb Wil­son, ul. Oswo­bodzenia 1

(do 24.00)

- wys­tawa malarst­wa „Kody Fizjonomii”

- wys­tawa fotografii „Dzikie Historie”

- wys­tawa rzeź­by Pawła Rubaszewskiego

24. Gale­ria “Ter­ra”, ul Porce­lanowa 23, budynek B 

do 23.00 – spotka­nia z twór­ca­mi śląskimi

(Linia 940 z Dwor­ca Katow­ice, dojazd 24 min­u­ty; rozkład: 1650 1750 1850 19532053 2153)

oraz:

Zła Buka, Ron­do im. gen. Jerzego Zięt­ka 1 

Hip­noza, Plac Sej­mu Śląskiego (2 piętro)

Pier­wszych dwadzieś­cia osób, które zbiorą kom­plet min­i­mum 10. wlepek (dostęp­nych w Gale­ri­ach) przy­go­towanych na Noc Galerii otrzy­ma prezent, który moż­na ode­brać w Mieś­cie Ogrodów (Plac Sej­mu Śląskiego 2).

Poz­draw­iam i zapraszam serdecznie,

Katarzy­na Łata-Wrona
koor­dy­na­tor II Katow­ick­iej Nocy Galerii NOC‑K

————————————————————————-

Krzysztof Szla­pa “Reflek­sje” Fotografie z lat 2006 — 2016

Muzeum His­torii Katow­ic oraz Związek Pol­s­kich Artys­tów Fotografików Okręg Śląs­ki zaprasza­ją na wys­tawę Krzyszto­fa Szlapy “Reflek­sje” Fotografie z lat 2006 — 2016. Wernisaż wys­tawy odbędzie się we wtorek 13 wrześ­nia o godz. 17:00 w Muzeum His­torii Katow­ic, Dzi­ał Teatral­no-Fil­mowy, ul. Koperni­ka 11 w Katow­icach. Ekspozy­c­ja potr­wa do 30 październi­ka 2016.

WIDZENIE NATURY – NATURA WIDZENIA
Roman­ty­cy odkryli, że przy­ro­da ma duszę, inny­mi słowy – ukry­tą naturę natu­ry. Postrze­gali rzeczy­wis­tość poprzez pryz­mat przeżyć – dostrzegli, iż poprzez stan natu­ry mogą odzwier­ciedlić własne przeży­cia. Jed­nym słowem przy­ro­da stała się dla nich lus­trzanym odbi­ciem bur­zli­wej, nieprzeniknionej, wybu­jałej, samot­nej i niezwykłej natu­ry ludzkiej – pejza­żem rozbu­dowanego, wewnętrznego świa­ta człowieka. Idąc tropem roman­tyków, twierdzę, że przy­ro­da – czy też natu­ra – ukazy­wana przez Krzyszto­fa Szlapę
w jego nowym cyk­lu fotografii tylko pozornie wyk­lucza ist­nie­nie człowieka. Autor jest wnikli­wym obser­wa­torem natu­ry, czu­je z nią niemal sen­su­al­ną oraz duchową więź, ona zaś odzwier­cied­la jego niepoko­je lub spokój, nas­trój dynam­iczny lub staty­czny. Swą wewnętrzną energię autor uwidocz­nia poprzez sym­bol­iczne obrazy natu­ry. Zamaszysty ruch dłoni – widziany dla nas dzię­ki ekspresyjnej formie rozs­marowa­nia emul­sji na papierze – jest niemal syg­naturą człowieczeńst­wa, a zarazem indy­wid­u­al­nym pod­pisem twór­cy na dziele.
Katarzy­na Stolarska

PAMIĘTNIK
Jest to oso­bisty zapis codzi­en­nych sytu­acji, których wartość i znacze­nie poz­na­ję przez fotografię (cza­sa­mi po cza­sie). Papierowa pamięć budu­je moją tożsamość,
w której bliskie mi oso­by nie są mod­e­la­mi, ale żywy­mi ludź­mi (porusza­ją­cy­mi się i odd­y­cha­ją­cy­mi, co moż­na zauważyć dzię­ki kilkusekun­dowym naświetleniom).
Upływ cza­su zamazu­je detale obrazu, dzi­ała­jąc jak ludz­ka pamięć. Mam jed­nak nadzieję, że ta stra­ta budzi chęć dopowiedzenia, pozostaw­ia­jąc dość miejs­ca Państ­wa wyobraźni.
Krzysztof Szlapa

W ZASIĘGU WZROKU
„W zasięgu wzroku” auto­ra zna­j­du­je się wiele abstrak­cyjnych metafor życia codzi­en­nego, moż­na by wręcz rzec, idyl­licznego. Lecz to zaled­wie część jego sztu­ki. „W zasięgu wzroku”, rozu­mi­anego jako widze­nie umysłem lub ocza­mi duszy, ukazu­je się o wiele bardziej dynam­icz­na i dra­maty­cz­na reflek­s­ja, którą wyle­wa, z właś­ci­wą sobie pasją, na swoiste ble­j­tramy błon, a później papierów fotograficznych. […].
W dziełach Krzyszto­fa Szlapy zda­je się nie­jako prze­bi­jać jego for­malne, polonisty­czne, wyk­sz­tałce­nie. Próbu­je on, za pomocą oczu, uch­wycić nieustan­nie płynącą mowę rzeczy­wis­toś­ci. Stara się również komu­nikować z odbior­cą za pomocą języ­ka obrazu, który także zda­je się mieć rytm i melodię, zupełnie jak żywe słowa.
Adam Klonek

Krzysztof Szla­pa Reflek­sje. Fotografie z lat 2006–2016

Wśród licznych metafor opisu­ją­cych fotografię najczęś­ciej uży­wane są te, które odnoszą się albo do przeko­na­nia o doku­men­tal­nej wartoś­ci zdję­cia, jak na przykład: ślad, pamięć, świadek, oko, albo do odczu­cia prze­ci­wnego, które każe w zdję­ciu widzieć misty­fikację uda­jącą rzeczy­wis­tość – kłamst­wo, halucy­nac­ja, symu­lakrum. Zdję­cia bywa­ją też roz­pa­try­wane ze wzglę­du na swo­ją zdol­ność zam­raża­nia i zatrzymy­wa­nia cza­su, dwuz­naczny związek ze śmier­cią, a także emoc­je, które wywołu­ją. Relaty­wnie rzad­ko nato­mi­ast fotografia i fotografowanie porówny­wane są z myślą i myśle­niem, które to, co widziane i oświ­et­lone, przek­sz­tał­ca w oświecone, wypełnione refleksją.
Słowo „reflek­s­ja”, oznacza­jące myśl i zas­tanowie­nie, zaw­iera w sobie również „refleks”, a to poję­cie z kolei rozu­mieć moż­na na kil­ka sposobów: jako umiejęt­ność szy­bkiego reagowa­nia, ale też jako odblask, odbi­cie. Reflek­s­ja w swej wieloz­nacznoś­ci, odsyła­jącej zarówno do myśli, do szy­bkoś­ci, jak i do światła, zda­je się być kat­e­gorią najlepiej opisu­jącą fotografie Krzyszto­fa Szlapy, które wyda­ją się zapisem myśli, nasy­cone metaforyką właś­ci­wą tek­stom lit­er­ackim. Te cechy odna­j­du­je w Widokówkach z mias­ta we mnie Krysty­na Koziołek: „Jego fotografie nie dążą do zbu­dowa­nia aneg­do­ty, ale kon­cen­tru­ją się na stu­diowa­niu znaczenia, które pow­sta­je z zetknię­cia w oku fotografa przed­miotów, którym obiek­tyw odbiera oczy­wis­tość i przek­sz­tał­ca je w studi­um poe­t­y­ck­ie”. Widoków­ki… to najs­tarszy cykl pokazy­wany na wys­taw­ie i już w tym zbiorze zauważyć może­my intelek­tu­alne pode­jś­cie fotografa do świa­ta przed aparatem. Opa­tr­zone krótki­mi for­ma­mi poe­t­y­cki­mi Widoków­ki… są wyrazem językowej wrażli­woś­ci artysty, który jest również filolo­giem, poszuku­je słów adek­wat­nych do myśli ujętej w ramę kadru.
W późniejszych pra­cach Szlapy prezen­towanych na wys­taw­ie, twor­zonych przez dekadę, słowo zni­ka, a pozosta­ją obrazy, wypły­wa­jące z uważnej obserwacji natu­ry i przestrzeni twor­zonych przez człowieka. Prze­filtrowane przez umysł widze­nie, które częs­to pojaw­ia się w tytułach cyk­li (Natu­ra widzenia – widze­nie natu­ry, Nowe wido­ki), nada­je znacze­nie zauważonym i zapamię­tanym (Pamięt­nik) sytu­acjom. Katow­ic­ki fotograf zda­je się przestrze­gać zale­ceń Julio Cortázara: „gdy się spaceru­je z aparatem w ręce, ma się niemal obow­iązek, aby nie prze­gapić przelot­nego odblasku słoń­ca na starym kamie­niu” (Babie lato). Szla­pa nie tylko zauważa, ale też zamyśla się nad tym, co widzi. Jego aparat jest nie tyle przedłuże­niem oka, co umysłu, a tym sposobem wyko­nane różny­mi tech­nika­mi zdję­cia zaprasza­ją do reflek­sji także odbior­cę. Choć – wyłącza­jąc Pamięt­nik – fotografie pozbaw­ione są postaci człowieka, jego obec­ność jest wyczuwal­na. To zarówno sto­ją­cy przed aparatem („Ale sam aparat to nie wszys­tko”, jak przy­pom­i­na nam w powieś­ci Wys­pa Dmitrij Strel­nikoff) fotograf, który widzi i prze­myśli­wu­je świat, jak i patrzą­cy na fotografię widz.

Justy­na Han­na Budzik (Fun­dac­ja dla Fil­mu i Fotografii)

WIDOKÓWKI Z MIASTA WE MNIE
Rok 2008 upłynął mi na tworze­niu pier­wszej spójnej serii fotograficznej pt. „Widoków­ki z mias­ta we mnie”. Czułem, że „pięt­no geometrii” rodzi we mnie potrze­bę tworzenia
bard­zo pre­cyzyjnie skon­struowanych kadrów oraz mani­akalną chęć redukowa­nia wszys­tkiego, co wydawało mi się zbędne. Jed­nak zagad­nienia for­malne nie były same w sobie impulsem do tworzenia. To potrze­ba kry­ty­cznego rozliczenia się z otacza­jącą przestrzenią prowokowała do błąka­nia się po uli­cach miast. Efekt jed­nak był paradok­sal­ny, ponieważ dopiero robiąc ostat­nie zdję­cie, zrozu­mi­ałem, że stworzyłem wnikli­wy i gorz­ki rachunek sum­ienia. Stara­jąc się napełnić obrazy więk­szą siłą odd­zi­ały­wa­nia, sięgnąłem też po słowo. Odręczne pod­pisy z pogranicza poezji zdradz­iły moją tęs­knotę za językiem, który mógł­by otworzyć więcej ścieżek inter­pre­tacji, a jed­nocześnie ukierunk­ować widza. Całość dopeł­nia styl­iza­c­ja nieza­adresowanych widokówek, w których pole adresa­ta wciąż pozosta­je puste.
Krzysztof Szla­pa

Krzysztof Szla­pa — rocznik 1987. Od urodzenia miesz­ka w Katow­icach. Członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików, autor wys­taw indy­wid­u­al­nych i uczest­nik wys­taw zbiorowych, uczest­nik Szkoły Widzenia oraz Grupy 999, kura­tor w Galerii Pustej cd. w Jaworznie oraz w Galerii Za Szy­bą w Katow­icach, lau­re­at nagrody dla młodego twór­cy imienia Anny Cho­j­nack­iej, orga­ni­za­tor warsz­tatów fotograficznych dla dzieci, młodzieży i dorosłych — we współpra­cy z różny­mi insty­tuc­ja­mi — oraz autors­kich spotkań. Z wyk­sz­tałce­nia nauczyciel.
Strona inter­ne­towa: krzysztofszlapa.katowice.pl
Wys­tawy: Widoków­ki z mias­ta we mnie (2009), W zasięgu wzroku, Pamięt­nik (2013), Widze­nie natu­ry – natu­ra widzenia, Dom kul­tu­ry (2014), Zapis cza­su, Hand­made, Ustąp mi słoń­ca (2015), Klucz drzew, Refleksje,

————————————————————————-

Arka­diusz Gola “Ogrodowa 1”

Pałac Schoe­na Muzeum w Sos­now­cu zaprasza na wys­tawę fotografii Arka­diusza Goli – człon­ka Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików, fotore­portera Dzi­en­ni­ka Zachod­niego, obec­nie dok­toran­ta w insty­tu­cie Fotografii Twór­czej Uni­w­er­syte­tu Śląskiego w Opavie. Jego prace przezen­towane były w najważniejszych pol­s­kich wydawnictwach fotograficznych, gale­ri­ach i muzeach. Jest lau­re­atem licznych konkursów, a także autorem indy­wid­u­al­nych wys­taw tematycznych.
Wernisaż odbędzie się 8 wrześ­nia o godzinie 18.00 w Pałacu Schoe­na Muzeum w Sos­now­cu przy uli­cy Chemicznej 12 i potr­wa do 16 październi­ka. Tam również moż­na będzie nabyć pub­likację towarzyszącą wystawie.

Zawsze lubiłem rywal­iza­cję. Nie zawsze człowiek mógł wygry­wać, ale dążyłem do tego, żeby być pier­wszym. I w 2005 roku to marze­nie się spełniło. Wygral­iśmy Okrę­gowe Zawody Ratown­ików Gór­niczych w Jaworznie. Nawet mam gdzieś płytę z filmem, jak bieg­niemy w torze. Cza­sa­mi sobie ją zna­jdę, cyk – puszczam i jest super. Dar­iusz, 45 lat

Wys­tawa doty­czy ostat­niej dzi­ała­jącej (do 2015 roku) w Sos­now­cu Kopal­ni Wegla Kami­en­nego “Kaz­imierz – Juliusz”. Na główną część ekspozy­cji, składa­ją się fotografie Arka­diusza Goli, repor­taż radiowy Moni­ki Krasińskiej w real­iza­cji Jac­ka Kurkowskiego z Pol­skiego Radia Katow­ice, oraz krótkie formy wideo . Intrygu­ją­cy tytuł wys­tawy “Ogrodowa 1” odnosi się wprost do adresu kopal­ni. Dzię­ki wrażli­woś­ci auto­ra i jego doskon­ałe­mu warsz­ta­towi pow­stały prace, które w znakomi­ty sposób opisu­ją życie, ciężką gór­niczą pracę, a także trudne momen­ty związane z lik­widacją kopal­ni. Nie jest to jed­nak przytłaczją­cy obraz koń­ca, ale opowieść o życiu i przy­wiąza­niu ludzi do swo­jej pra­cy, swo­jego zakładu, swo­jego miejs­ca na zie­mi. Autor dzię­ki dłu­gotr­wałe­mu pro­jek­towi miał możli­wość bliższego poz­na­nia górników i roz­maw­ia­nia z nimi na różne tem­aty, stąd fotografie przy­go­towane na wys­tawę, zostaną wzbo­ga­cone o krótkie, urzeka­jące w pros­to­cie tek­sty ich wspomnień.

Jak leci­ał mokry węgiel, cały czas pil­nowałyśmy, żeby nie szedł za szy­bko. Trze­ba było stać osiem godzin. Ciężko było i potem chłopa­ki zro­bili cud­owny stołek, żeby trochę nam ulżyć na tych nogach. Joan­na 46 lat

Wys­taw­ie będzie towarzyszył album “Ogrodowa 1”, zaw­ier­a­ją­cy 80 fotografii przepla­tanych cytata­mi wspom­nień samych pra­cown­ików kopal­ni. To wszys­tko w twardej opraw­ie, na 148 stronach for­matu 284 x 237 mm. Nakład pub­likacji to 500 szt. Wprowadze­niem do albu­mu będzie m. in. tekst napisany przez Mar­ka Twaro­ga, juro­ra konkur­su Grand Press i redak­to­ra naczel­nego Dzi­en­ni­ka Zachodniego.

Paweł Więcławek

Szłaś nie raz – tony takie. A co to takie tony? Taka gru­pa ludzi, łopa­ta, raz, dwa, trzy… Wesoło, trochę śmiechu, trochę się ponarzekało na ple­cy, ale fajnie było. Joan­na, 46 lat

Jak byłem młody, czegoś nie umi­ałem, koledzy przys­zli, pokaza­li. Po kilku lat­ach, gdy sam to umi­ałem, pokaza­łem to następ­nym młodym. Grze­gorz, 47 lat

W dzień kobi­et przed kopal­nią zawsze pełno było kwiatów. W wiadrach je mieli. Sprzedawali wszystko.

————————————————————————-

Ryszard Czer­now ” Martwe z natury”

————————————————————————-

II OTWARTE MISTRZOSTWA CZĘSTOCHOWY W FOTOGRAFOWANIU. FOTOMARATON 2016

Ter­min: 3–4 wrześ­nia 2016r

Rejes­trac­ja: www.fotomaraton.org/rejestracja
Miejsce: Start 3 wrześ­nia godz. 10.00 w Częs­to­chowie na pl. Dr Biegańskiego,
Finał 4 wrześ­nia godz. 18.00 w „Pubie Sportowym Stacher­czak”, al. Koś­ciusz­ki 1, Częstochowa
Kapituła konkur­sowa: Tomasz Tomaszews­ki, Arka­diusz Ławrywianiec
Nagrody: markowy aparat fotograficzny i szereg innych
Paki­et star­towy: dla każdego zawodnika
For­muła: nowa­tors­ka, reporter­s­ka, dwud­niowa, dynamiczna
Sławy pol­skiej fotografii, zaskaku­ją­cy tem­at, niebanal­na sportowa for­muła, cenne nagrody i prak­ty­cz­na wiedza – tego nie powin­no zabraknąć także pod­czas II Otwartych Mis­tr­zostw Częs­to­chowy w Fotografowa­niu „Fotomara­ton 2016”. Konkursów fotograficznych w Polsce jest wiele, ale chce­my , żeby ten właśnie w szczegól­ny sposób zapadł w pamięć odbiorców.
Po sukce­sach konkursów „Fotomara­ton 2013” i „Fotomara­ton 2014” w Częs­to­chowie, oraz zeszłorocznych pro­jek­tów „I Otwarte Mis­tr­zost­wa Częs­to­chowy w Fotografowa­niu. „Fotomara­ton 2016” i „Fotograficznych Wtorków” i tegorocznego „Fotomedaliki.pl”, wzmoc­nieni o nowych, uznanych w środowisku, członków zarzą­du i rady Fun­dacji, postanow­iliśmy w tym roku, z uwa­gi na osobę głównego juro­ra Tomasza Tomaszewskiego, powró­cić do reporter­skiej fotomara­tonu, uwzględ­ni­a­jąc uwa­gi zgłaszane przez uczest­ników poprzed­nich edy­cji. Oczy­wiś­cie postaramy się, aby ta for­muła była jak naj­ciekawsza i jak najbardziej dynamiczna.
II edy­c­ja konkur­su „Otwarte mis­tr­zost­wa Częs­to­chowy w Fotografowa­niu 2016” odbędzie się 3–4 wrześ­nia 2016 w Częstochowie.

W Jury konkur­su zasiądą:
Tomasz Tomaszews­ki – Tytuł Dok­to­ra na wydziale Sztu­ka Mediów, Akademii Sztuk Pięknych w Warsza­w­ie. Członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików, agencji Visum Archiv w Ham­bur­gu, agencji Image Col­lec­tion w Waszyn­g­tonie oraz Amer­i­can Soci­ety of Mag­a­zine Pho­tog­ra­phers. Zaj­mu­je się fotografią pra­sową, pub­likował swo­je zdję­cia zarówno w najważniejszych pis­mach pol­s­kich jak i w najwięk­szych mag­a­zy­nach zagranicznych, między inny­mi: Stern, Paris Match, GEO, New York Times, Time, For­tune, Vogue, Die Zeit, Elle. Wydał kil­ka książek autors­kich: OSTATNI – Współcześni Żydzi Polscy (tekst Mał­gorza­ta Niez­abitows­ka), W poszuki­wa­niu Amery­ki (tekst Mał­gorza­ta Niez­abitows­ka), Cyganie Polscy (tekst Jerzy Ficows­ki), W Cen­trum, Niezwykła Hisz­pa­nia, Rzut Beretem, Zapew­nia Się Atmos­ferę Życ­zli­woś­ci, oraz ilus­trował swoi­mi pra­ca­mi kilka­naś­cie prac zbiorowych. Autor wielu wys­taw indy­wid­u­al­nych w USA, Kanadzie, Wielkiej Bry­tanii, Izraelu, Japonii, Holandii, Włoszech, Irlandii, Niem­czech, Polsce i na Mada­gaskarze. Lau­re­at pol­s­kich oraz między­nar­o­dowych nagród fotograficznych. Od dwudzi­es­tu lat współpracu­je z mag­a­zynem Nation­al Geo­graph­ic, w którym opub­likował 18. ese­jów fotograficznych, a od roku 1999 jest głównym kon­sul­tan­tem jego pol­skiej edy­cji. Uczy fotografii w Polsce, USA, Niem­czech i we Włoszech.
Arka­diusz Ławry­wian­iec – członek ZPAF, fotore­porter Insty­tucji Kul­tu­ry Katow­ice Mias­to Ogrodów, były fotore­porter „Dzi­en­ni­ka Zachod­niego” wykład­ow­ca katow­ick­iej Policeal­nej Szkoły Fotograficznej FOTOEDUKACJA, wielokrot­nie nagradzany w konkur­sach fotografii pra­sowej. członek Zarzą­du Fun­dacji Fes­ti­w­al Sztu­ki Fotoreportażu.
Orga­ni­za­tor Konkur­su jest „Fun­dac­ja Fes­ti­w­al Sztu­ki Fotoreportażu”.
Pro­jekt dofi­nan­sowany przez: Urząd Mias­ta Częs­to­chowa i Urząd Marsza­łkows­ki Wojew­ództ­wa Śląskiego
Spon­sorzy: „Sony Pol­s­ka”, „Bakalland”, „Wodocią­gi Częs­to­chowskie”, „Browar Czen­sto­hovia”, „Rotary Club Częs­to­chowa”, „Salon Zegarmistr­zows­ki Rybic­cy”, „Fun­dac­ja Lib­er­tus”, „Mokate”, „MPK Częs­to­chowa”. „Gale­ria Teatr from Poland”, „Hotel Fajkier”
Part­nerzy: „Region­al­ny Fun­dusz Gospo­dar­czy SA”, „Pub Sportowy Stacher­czak”, „OPK Gaude Mater”, „ROK Częs­to­chowa”, „Stu­dio Graf­fi­ti”, Piotr Jędry­ka, Zespół Szkół Plas­ty­cznych im. Jac­ka Mal­czewskiego w Częs­to­chowie, Zespół Szkół im. Bolesława Prusa w Częstochowie
Patroni medi­al­ni: „TVP Katow­ice”, „Radio Katow­ice”, „PRESS”, „Gaze­ta Wybor­cza”, „Gaze­ta Częs­to­chows­ka”, „Foto*Plus”, „TV Ori­on”, „Radio Jura”, „Radio Fiat”, „Dig­i­tal Cam­era Pol­s­ka”, „Wyborcza.pl Częs­to­chowa”, „Czestochowskie24.pl”, „Jasne, że Częs­to­chowa”, „cz.info.pl”, „zdrowaczestochowa.pl”, „Częs­to­chowa w Obiek­ty­wie”, „miasto-ogrodow.eu”

Patronat hon­orowy: Prezy­dent Mias­ta Częs­to­chowa Krzysztof Matyjaszczyk.

„II Otwarte Mis­tr­zost­wa Częs­to­chowy w Fotografowa­niu. Fotomara­ton 2016” to wyjątkowy, pio­nier­s­ki pro­jekt z uatrak­cyjnioną for­mułą. Jest jed­nym z ważniejszych przed­sięwz­ięć odby­wa­ją­cych się w ramach przy­go­towań do Fes­ti­walu Sztu­ki Fotore­por­tażu, głównego celu naszej Fundacji.
Podob­nie, jak w ubiegłych lat­ach, liczymy, że uczest­ni­cy konkur­su zapro­ponu­ją nam inne spo­jrze­nie na rzeczy powszech­nie znane, zgod­nie z maksymą Davi­da duChem­i­na „Fotogra­fu­jąc, staraj się pokazać to, czego bez ciebie nikt by nie zobaczył”, że uda się im uwiecznić „decy­du­ją­cy moment” wg. słyn­nej kon­cepcji Hen­ri Carti­er Bressona.

Dla kogo jest „Fotomara­ton”?
Fotografować każdy może, trochę lep­iej lub trochę gorzej… Te najlep­sze fotografie nie są jed­nak zasługą doskon­ałego aparatu, a tego, kto za nim stoi. Wyobraźni, wrażli­woś­ci, wyczu­cia i dobrego kadru nie zastąpi żaden sprzęt. Wydarze­nie skierowane jest zatem do wszys­t­kich, którym fotografia u jest szczegól­nie bliska: zarówno do pro­fesjon­al­nych fotografów, jak i pasjonatów tej pięknej sztu­ki utr­wala­nia chwili. Konkurs jest dobrą okazją do doskonale­nia swo­jego warsz­tatu, a jed­nocześnie – źródłem inspiracji i pomysłów, co w pra­cy zawodowych fotore­porterów, jak i hob­bystów jest cenne.

O co chodzi w konkursie?

Konkurs będzie się dzi­ać „tu i ter­az”, zatem nie pole­ga na przesyła­niu gotowych już fotografii. Zadaniem uczest­ników będzie wyko­nanie zestawu 8 zdjęć (wybranych oczy­wiś­cie spośród wszys­t­kich, zro­bionych pod­czas zawodów), naw­iązu­jącego tem­aty­cznie głównego tem­atu Konkur­su, który do momen­tu star­tu pozostanie tajem­nicą. Na real­iza­cję zada­nia przewidziano 8 godzin pier­wszego dnia konkur­sowego. Tem­at główny zostanie ogłos­zony na star­cie „Fotomara­tonu” (3. wrześ­nia b.r., godz. 10.00, Plac Bie­gańskiego obok Ratusza w Częs­to­chowie ). Finał odbędzie się następ­nego dnia w godz­i­nach wiec­zornych, w sprawd­zonym miejs­cu, adek­wat­nym do jego sportowego charak­teru, „Pubie Sportowym Stacher­czak”, podziemia DH Schott, al. Koś­ciusz­ki 1, w niedalekiej odległoś­ci od miejs­ca star­tu. Pod­czas finału nastąpi pub­liczny i turniejowy wybór najlep­szych zdjęć i ogłosze­nie wyników. W Jury zasiądą takie sławy fotore­por­tażu a obrady zostaną przeprowadzane pub­licznie w formie warsz­tatów fotograficznych.
Na Mis­trza Częs­to­chowy w Fotografowa­niu, Pier­wszego i Drugiego V‑ce Mis­trza czeka­ją medale oraz cenne nagrody
— markowy aparat fotograficzne
— wartoś­ciowe nagrody rzeczowe
— będą także dodatkowe nagrody dla najlep­szego fotografa z Częstochowy.
Po zakończe­niu częś­ci konkur­sowej przewidziane jest spotkanie z członka­mi Kapituły i prezen­tac­ja ich prac.
Jakie warun­ki trze­ba spełnić?
Aby wziąć udzi­ał w konkur­sie, należy najpóźniej na dzień przed startem wypełnić prosty for­mu­la­rz rejes­tra­cyjny, dostęp­ny w formie elek­tron­icznej na stron­ie inter­ne­towej orga­ni­za­to­ra, a także dokon­ać opłaty rejes­tra­cyjnej w wysokoś­ci 10 zł (w przy­pad­ku, jeśli wpła­ta nastąpi do 31 sierp­nia 2016) lub 15 zł jeśli wpła­ta nastąpi po 31. sierp­nia lub w dniu star­tu. W przy­pad­ku oso­by niepełno­let­niej potrzeb­ne będzie jeszcze wypełnie­nie krótkiego for­mu­la­rza. Na start wystar­czy zabrać ze sobą cyfrowy aparat fotograficzny z pustą kartę pamię­ci oraz… wyobraźnię, kreaty­wność i dobre pomysły na ujęcia.
Więcej infor­ma­cji, szczegółowy Reg­u­lamin Konkur­su oraz for­mu­la­rz rejes­tra­cyjny moż­na znaleźć na: www.festiwalsztukifotoreportazu.org/rejestracja
www.festiwalsztukifotoreportazu.org/regulamin-konkursu-fotomaraton-2016/
lub
www.fotomaraton.org
Pro­fil na por­talu społecznościowym:
www.facebook.com/fundacjafotoreportazu
Wydarze­nie na pro­filu społecznościowym:
https://www.facebook.com/events/524042324461768/
Kon­takt dla mediów:
biuro@festiwalfotoreportazu.pl

Serdecznie zapraszamy!
Zarząd Fun­dacji Fes­ti­w­al Sztu­ki Fotoreportażu

————————————————————————-

Woj­ciech Kukucz­ka „Lus­tra”

LUSTRA

WYSTAWA WOJTKA KUKUCZKI W GALERII ENGRAM

Gale­ria Negatyw ma zaszczyt pole­cić wernisaż wys­tawy człon­ka zespołu Galerii — Wojt­ka Kukuczki,
który odbędzie się 12 sierp­nia 2016 r. o godz. 20.00 w galerii Engram mieszczącej się w gmachu Katow­ice Mias­to Ogrodów — Insty­tuc­ja Kul­tu­ry im. Krystyny Boch­enek, przy Pla­su Sej­mu Śląskiego 2.

Wys­taw­ie towarzyszy per­for­mance w wyko­na­niu Katarzyny Zioło

Kura­tor wys­tawy: Katarzy­na Łata-Wrona

O pro­jek­cie

“Lus­tro to przed­miot mag­iczny. Narzędzie auto­portre­tu doskon­ałego. Spoglą­dam sam sobie w oczy i obser­wu­ję obraz, który wygasa i zaczy­na się od nowa. Tylko tu i ter­az, tylko dla mnie. Jest płas­ki jak malarst­wo, pre­cyzyjny jak fotografia, trwa w cza­sie jak film, ale tak naprawdę bliżej mu do sztuk niepow­tarzal­nych, jed­no­ra­zowych jak per­for­mance. Nie ma jed­nak wid­owni, ten pro­ces roz­gry­wa się tylko dla jed­nej oso­by. Tylko ja mogę spo­jrzeć w oczy samemu sobie. Jestem tem­atem, twór­cą i widzem.”

Wojtek Kukucz­ka

Seria Lus­tra ma na celu twór­czą inter­pre­tację człowieka obcu­jącego z włas­nym wiz­erunk­iem. W tym jed­nak wypad­ku lus­trem jest obiek­tyw, a jego odbi­ciem wiszą­ca w galerii pra­ca. Odbior­ca sta­je po drugiej stron­ie lus­tra. Reje­strowane posta­cie obser­wu­jąc siebie, patrzą jed­nocześnie pros­to w oczy zna­j­du­jącego się w galerii odbior­cy. To on jest adresatem ich spo­jrzeń. W niewielkiej przestrzeni Galerii Engram ekspozy­c­ja stanowi for­mę insta­lacji. Odbior­ca spo­ty­ka się ze spo­jrzeni­a­mi bohaterów fotografii. Patrzy w lus­tro, ale od drugiej strony. Obrazy są staty­czne niemal jak fotografie, posta­cie nie porusza­ją się, nie zmieni­a­ją pozy­cji po pros­tu patrzą. Nie jest to jed­nak obraz zatrzy­many, widać ich odd­echy, mru­ganie oczu. Delikatne bodźce które z jed­nej strony for­mal­nie i znaczeniowo zaw­ier­a­ją się w este­tyce fotografii, a z drugiej jed­nak ist­nieją w cza­sie. Podob­nie jak odbi­cie lus­trzane, są zapisane w przestrzeni cza­su, a nie z niego wyrwane.

BIO

Główne obszary dzi­ała­nia Wojt­ka Kukucz­ki to fotografia, mul­ti­me­dia, pro­jek­towanie graficzne oraz film. Wojtek jest absol­wen­tem Tech­nikum Fotograficznego, Studiów Mag­is­ter­s­kich Fotografia i Mul­ti­me­dia na ASP we Wrocław­iu oraz stu­den­tem Komu­nikacji Wiz­ual­nej AKI Acad­e­my of Fine Art w Holandii. Jest również dok­toran­tem Insty­tu­tu Sztu­ki, Wydzi­ału Artysty­cznego na Uni­w­er­syte­cie Śląskim.
Uczest­niczył w pon­ad 50-ciu wys­tawach fotograficznych, w tym 16-tu indy­wid­u­al­nych. Był inic­ja­torem akcji kul­tur­al­nej 3440 Metrów Nad Poziomem Świa­ta i kura­torem pon­ad 10-ciu wys­taw. Jest założy­cielem Galerii Negatyw w Katow­icach, preze­sem fun­dacji na rzecz kul­tu­ry „Wiel­ki Człowiek”. Prowadzi autorskie warsz­taty z zakre­su fotografii, ani­macji (STS) oraz zaję­cia w zakre­sie sztuk pięknych z ucz­ni­a­mi oraz studentami.
Jest stype­ndys­tą Wydzi­ału Kul­tu­ry Urzę­du Marsza­łkowskiego woj. Śląskiego, Wydzi­ału Kul­tu­ry Mias­ta Wrocław oraz Wydzi­ału Artysty­cznego UŚ (stype­ndi­um dla najlep­szego dok­toran­ta), czterokrot­nym benefic­jen­tem nagrody dla Młodych Twór­ców Kul­tu­ry Wydzi­ału Kul­tu­ry Mias­ta Katowice.

https://www.facebook.com/events/312121522465754/

————————————————————————-

Konkurs „Katow­ice w obiek­ty­wie 2016”

Konkurs „Katow­ice w obiek­ty­wie 2016”
Muzy­ka w fotografii
Pod hasłem „Mias­to Muzy­ki” już po raz siód­my katow­ic­ki mag­is­trat wraz ze śląskim okręgiem Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików ogłasza konkurs fotograficzny „Katow­ice w Obiek­ty­wie 2016”. Nagro­da­mi są: udzi­ał w wys­taw­ie ZPAF, pub­likac­ja na kar­tach kalen­darza, pro­fesjon­alne warsz­taty fotograficzne, a także table­ty mul­ti­me­di­alne i czyt­nik do e‑booków.
Kul­tura jest sil­nym filarem naszego mias­ta. Potwierdz­iło to UNESCO, przyz­na­jąc Katow­icom tytuł Mias­ta Kreaty­wnego w dziedzinie muzy­ki. Znane w świecie nazwiska, kon­cer­ty, wys­tępy, pokazy, liczne insty­tuc­je kul­tu­ry czy po pros­tu ciekawe miejs­ca – Katow­ice tęt­nią muzyką, inspiracji jest więc wiele. Zachę­camy pasjonatów fotografii do udzi­ału w konkur­sie, który może być wspani­ałą przy­godą zakońc­zoną nie tylko zdoby­ciem atrak­cyjnej nagrody rzec­zowej, ale przede uzna­nia w oczach profesjonalistów.
Podob­nie jak we wcześniejszych edy­c­jach każde zgłosze­nie do konkur­su musi zaw­ier­ać pod­pisane włas­noręcznie oświad­cze­nie będące załącznikiem do reg­u­laminu dostęp­nego na miejskiej stron­ie: Katowice.eu. Jego ory­gi­nał moż­na przynieść wraz ze zdję­ci­a­mi zapisany­mi na pły­cie CD lub innym nośniku elek­tron­icznym do Wydzi­ału Pro­mocji (ul. Rynek 13, I piętro, pokój 117) lub przesłać pocztą trady­cyjną pod adresem: Urząd Mias­ta Katow­ice – Wydzi­ał Pro­mocji, ul. Rynek 13, 40–003 Katow­ice. Zdję­cia wraz ze skanem oświad­czenia moż­na też wysłać za pośred­nictwem e‑maila (konkurs@katowice.eu).
Spośród zgłos­zonych do konkur­su fotografii komis­ja, składa­ją­ca się z przed­staw­icieli Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików oraz Wydzi­ału Pro­mocji Urzę­du Mias­ta, zak­wal­i­fiku­je 60 zdjęć; z nich wybierze 40, które jako wyróżnione pojaw­ią się na grud­niowej wys­taw­ie w należącej do Związku Galerii „Katow­ice” oraz zostaną opub­likowane na stron­ie: www.katowice.eu.
Nagrodą główną dla dwu­nas­tu najlep­szych prac będzie nato­mi­ast pub­likac­ja w kalen­darzu miejskim na 2017 rok. Jurorzy wskażą również trzy fotografie, których autorzy otrzy­ma­ją nagrody spec­jalne: table­ty mul­ti­me­di­alne i czyt­nik do e‑booków: za 1. i 2. miejsce – tablet mul­ti­me­di­al­ny o wartoś­ci nieprzekracza­jącej 600 zł brut­to, za 3. miejsce – czyt­nik do e‑booków o wartoś­ci nieprzekracza­jącej 500 zł brut­to. Pod­czas grud­niowego wernisażu zostanie wręc­zona także nagro­da dodatkowa ZPAF – zaprosze­nie do udzi­ału w pro­fesjon­al­nych warsz­tat­ach fotograficznych prowad­zonych przez Związek.
Lista wszys­t­kich zwycięzców konkur­su zostanie zamieszc­zona w grud­niu na stron­ie: www.katowice.eu. (sr)

INFORMACJE DO POBRANIA

2016_regulamin

2016_oświadczenie

————————————————————————-

Wys­tawa pro­jekt absol­wen­tów Studi­um Fotografii ZPAF: „start­UP”

Zaprasza­my serdecznie na wys­tawę: „start­UP” pro­jekt absol­wen­tów Studi­um Fotografii ZPAF:

Paweł Bogu­mił
Marcin Federak
Anna Fijałkowska
Moni­ka Krzyszkowska
Katarzy­na Piądłowska

Wernisaż odbędzie się 14.07.2016 o godz. 18.00 w Galerii MIASTA OGRODÓW Katow­ice Mias­to Ogrodów — Insty­tuc­ja Kul­tu­ry im. K. Boch­enek Plac Sej­mu Śląskiego 2. Wys­tawę moż­na oglą­dać do 4.09.2016

Marcin Fed­er­ak cykl “Razem i osob­no” poświę­cił relacjom pomiędzy dwo­jgiem bliskim sobie ludzi. Tem­atem zdjęć są pry­watne chwile żyją­cych razem, ale zaję­tych tylko sobą, bohaterów. Przed­staw­iona na fotografi­ach insc­eniza­c­ja niezwyk­le cel­nie obrazu­je zmi­any zachodzące we współczes­nym świecie. Ukazane na fotografi­ach pry­watne sce­ny obrazu­ją powszechne zjawisko naszych cza­sów, a zas­tosowane środ­ki wyrazu – kom­pozy­c­ja, kolor i światło — doprowadz­iły do osiąg­nię­cia, wzmac­ni­a­jącego wymowę zdjęć, efek­tu tajem­nic­zoś­ci i zagadkowości.

“Świ­der­ma­jer — zatrzy­mać czas” Anny Fijałkowskiej to pro­jekt sil­nie nace­chowany nos­tal­gią. Jest udaną próbą przed­staw­ienia zarazem — kli­matu dawnych fotografii rodzin­nych, tytułowego sty­lu architek­ton­icznego Otwoc­ka i ducha min­ionych cza­sów. Inspiracją były zdję­cia wyko­nane przez dzi­ad­ka. Autor­ka posłużyła się insc­eniza­cją i styl­iza­cją. Z wielką staran­noś­cią dobrała stary aparat, obiek­ty­wy, mate­ri­ał światłoczuły, potem sposób tonowa­nia i oprawy prac. Pow­stały zdję­cia niezwykłe — opowiada­jące o przeszłoś­ci, i o naszych tęs­kno­tach za nią, o niszczejącej architek­turze, a wraz z nią o przemi­ja­ją­cym człowieku. Przede wszys­tkim jed­nak opowiada­jące o pamięci.

Moni­ka Krzyszkows­ka pro­jekt pt. „Kamieni­ca” zre­al­i­zowała w Łodzi. Tytułowa kamieni­ca zna­j­du­je się na tere­nie byłej fab­ry­ki włóki­en­niczej. Zamieszku­ją ją potomkowie byłych pra­cown­ików przędzal­ni oraz rodziny z mieszkań komu­nal­nych. Tworzą specy­ficzną mikrospołeczność, w której trud­no o anon­i­mowość, w której nie ma samot­noś­ci, a trudy codzi­en­nej rzeczy­wis­toś­ci są w pewnym sen­sie wspól­nym prob­le­mem. Degradac­ja mate­ri­al­na i bezrobo­cie sprzy­ja­ją biedzie, choć – co autorce udało się przed­staw­ić na fotografi­ach – nie pozbaw­ia­ją ich możli­woś­ci czer­pa­nia z życia radoś­ci i przeży­wa­nia wspólnoty.

Fotograficzno-rysunkowy pro­jekt Katarzyny Piądłowskiej „HIGHWAY” to prace wyko­nane w kon­wencji komik­su. Są cyk­lem autors­kich zapisków z samo­chodowej wyprawy po Stanach Zjed­noc­zonych. Obok pięknie sfo­tografowanych pejza­ży, pokazu­ją­cych otwarte przestrze­nie mity­cznej „amery­ki”, widz­imy wpisane w mater­ię fotografii rysun­ki postaci czy sym­boli pop­kul­tu­ry. Real­izm miesza się z wątka­mi bajkowy­mi, pojaw­ia się zabawa w sko­jarzenia oraz wcią­ganie widza w poszuki­wanie w pamię­ci wątków zapamię­tanych z kreskówek z dzieciństwa.

Cykl czarno-białych fotografii Pawła Bogu­miła zaty­tułowany „inHU­MAN” to fotografia portre­towa na wysokim poziomie. Pięknie sfo­tografowane twarze, roz­maitość moc­nych bohaterów i siła zatrzy­manych emocji. Tyle, że nie zobaczymy na nich człowieka. Sfo­tografowane zostały zwierzę­ta – napotkani w ogro­dach zoo­log­icznych przed­staw­iciele różnych gatunków małp. Zdję­cia te mają potężną siłę. Prowoku­ją, niemal zmusza­ją, do zatrzy­ma­nia wzroku na moc­nych spo­jrzeni­ach bohaterów fotografii. Do anal­izy wyrazu ich oczu, mowy ciał, uch­wyconych emocji i postaw społecznych. Tak wyko­nane i zaprezen­towane fotografie spraw­ia­ją, że twarze małp zapada­ją nam głęboko w pamięć – zaczy­namy czy­tać je na „ludz­ki” sposób, odkry­wamy potrze­bę namysłu nad tajem­nicą ich wewnetrznego świata.

Wszys­tkie prezen­towane cyk­le były zestawa­mi dyplo­mowy­mi pow­stały­mi na koniec edukacji w Studi­um Fotografii ZPAF. Zaproszeni do wys­tawy autorzy reprezen­tu­ją różnorodne gatun­ki fotografii — fotografię insc­eni­zowaną, krea­cyjną, portret, czy doku­ment. Łączy ich wiel­ka wrażli­wość i inteligenc­ja w budowa­niu wewnętrznego świa­ta snu­tych opowieś­ci. Każdy z cyk­li jest prze­myślaną treś­ciowo i for­mal­nie, wys­makowaną este­ty­cznie nar­racją. Prezen­towane na wys­taw­ie pro­jek­ty cel­nie odpowiada­ją na potrze­by współczes­nego miłośni­ka fotografii — poszuku­jącego dają­cych do myśle­nia, a zarazem błyskotli­wie opowiedzianych his­torii. Zapraszamy.

Kura­tor­ki wys­tawy: Katarzy­na Łata-Wrona, Jolan­ta Rycerska

————————————————————————-

Wys­tawa Bea­ta Men­drek-Mikul­s­ka „Motylu…leć!!!”
Spotkanie z Beatą Men­drek-Mikul­ską i Anton­im Kreisem “Auto­portret czyli obiek­tyw na siebie”

Serdecznie zaprasza­my 23 czer­w­ca 2016 o godz. 18.00 na wernisaż wys­tawy fotografii Beaty Men­drek-Mikul­skiej „Motylu…leć!!!”, Spotkanie z Beatą Men­drek-Mikul­ską i Anton­im Kreisem “Auto­portret czyli obiek­tyw na siebie”, które odbedą się w Wieżach KWK Pol­s­ka w Świę­tochłow­icach przy ul. Wojs­ka Pol­skiego 16.

————————————————————————-

Wys­tawa Dami­an Mick­oś „kieleck­ie klimaty”

Gorą­co zaprasza­my 29 czer­w­ca 2016 o godz. 18.00 na wys­tawę Dami­ana Mick­osia „kieleck­ie kli­maty”. Wernisaż odbędzie się w Galerii Łakom­scy mieszczącej się w Sos­now­cu przy ul. Wysok­iej 9A

Na wys­taw­ie zaprezen­towane będą prace, które roboc­zo zostały nazwane „kielecki­mi kli­mata­mi”. Jest to część cyk­lu, który pow­stawał w bard­zo różnej częs­totli­woś­ci na przełomie kilku­nas­tu lat w okoli­cach rodzin­nej wsi auto­ra. Pozosta­jąc od początku swo­jej świadomej dro­gi fotograficznej pod ogrom­nym wpły­wem Kieleck­iej Szkoły Kra­jo­brazu, moty­wem prze­wod­nim stało się sze­rok­ie i zarazem proste spo­jrze­nie na kra­jo­braz oraz pró­ba jego geom­e­tryza­cji. Prezen­towane prace pow­stawały w trady­cyjny sposób na negaty­wowych mate­ri­ałach sre­browych, pow­ięk­szenia wykony­wane w ciem­ni na papier­ach barytowych.

Autor: Dami­an M. Mick­oś, ur. 25 wrześ­nia 1980 r. w Sos­now­cu. Samouk, ama­tor anal­o­gowej fotografii czarno-białej.

————————————————————————-

Wys­tawa zbiorowa fotografii “Artys­ta w obiektywie”

Katow­ice Mias­to Ogrodów Insty­tuc­ja Kul­tu­ry im. Krystyny Boch­enek oraz Związek Pol­s­kich Artys­tów Fotografików zaprasza­ją na wernisaż wys­tawy zbiorowej fotografii “Artys­ta w obiek­ty­wie” będącej efek­tem warsz­tatów fotograficzny przeprowad­zonych przez Arka­diusza Ławry­wiań­ca w ramach pro­jek­tu Baroque Fac­to­ry. Wernisaż odbędzie się 4 czer­w­ca 2016 o godz. 19.30 w Fab­ryce Porce­lany mieszczącej się w Katow­icach przy ul. Porce­lanowej 23.
W warsz­tat­ach udzi­ał wzięli: Bartłomiej Bro­da, Leszek Golows­ki, Tomasz Maku­la, Łukasz Pro­cek, Kinga Pudło, Agniesz­ka Szym­czyk, Patryk Zawadz­ińs­ki. Na wys­tawę składa­ją się zdję­cia wyko­nane przez uczest­ników warsz­tatów pod­czas czterech kon­certów muzy­ki klasy­cznej. Po wernisażu odbędzie się kon­cert “Muzy­ka to słowo” w wyko­na­niu zespołu muzy­ki wokalnej Con­tento Core pod dyr. Marii Piotrowskiej-Bogaleck­iej, który zaprezen­tu­je muzykę sakral­ną XVII i XVIII wieku niemieck­iej szkoły kom­pozy­torskiej, której przed­staw­iciele z piec­zołow­itoś­cią wdrażali barokowe “ut ora­tio sit dom­i­na har­mo­ni­ae” — pry­mat słowa nad muzyką.

Bartłomiej Bro­da

Bartłomiej Bro­da – his­to­ryk urod­zony jeszcze w ubiegłym wieku w Cieszynie, który pewnego dnia postanow­ił zatrzy­mać czas… Gdy włas­noręcznie skon­struowana do tego celu maszy­na — składa­ją­ca się zasad­nic­zo z mikro­falów­ki, rowerowego dyna­ma, starego budzi­ka, kilku agrafek i plą­taniny różnokolorowych kabli — pozbaw­iła elek­trycznoś­ci dwie dziel­nice, porzu­cił (chwilowo) kon­struk­torskie zapędy i sko­rzys­tał ze sprawd­zonego wynalazku Daguerre’a. Od tej chwili nie rozs­ta­je się z aparatem, zatrzy­mu­jąc na fotografii drob­ne kawał­ki upły­wa­jącego cza­su. Ulotne chwile najchęt­niej wykrawa z rzeczy­wis­toś­ci ulic wiel­kich miast i górs­kich bezdroży. 

Leszek Golows­ki

Leszek Golows­ki — słucha muzy­ki jeżeli nie od zawsze, to od daw­na. Fotogra­fu­je nieco krócej, ale od pewnego cza­su coraz więcej i częś­ciej. Urod­zony, zamieszkały, wyk­sz­tał­cony i zatrud­niony, ale pod­czas warsz­tatów “Artys­ta w obiek­ty­wie” przede wszys­tkim zap­a­tr­zony i zasłuchany.

Artys­ta — sce­na — spek­takl — kon­cert. Tak zazwyczaj bieg­ną nasze sko­jarzenia. Tym ciekawsza zatem wydała mi się możli­wość obser­wowa­nia, uch­wyce­nia i pokaza­nia artysty nie tylko bezpośred­nio na sce­nie, ale też wokół niej. Nie tylko pod­czas kon­cer­tu, ale w trak­cie pra­cy nad jego ksz­tałtem i brzmie­niem. Nie tylko wresz­cie samej postaci artysty, ale czegoś, co mniej lub bardziej go określa.

Tomasz Maku­la

Tomasz Maku­la ‚urodzony,mieszkający, w Katow­icach. Pasjonat fotografii, absol­went Fotoe­dukacji, uczest­nik warsztatów. 

Łukasz Pro­cek

Kil­ka słów o mnie?
Jestem absol­wen­tem Szkoły Fotograficznej Fotoe­dukac­ja (rocznik 2011), uczest­nik warsz­tatów fotograficznych Stu­dio Loco oraz Pokocha­j­fo­tografie. W wol­nych chwilach próbu­ję łączyć swo­je zamiłowa­nia do fotografii, podróży, muzy­ki oraz sportu. Staram się zawsze patrzeć na świat z trochę innej per­spek­ty­wy (“- Mam lęk grun­tu.- Chci­ałeś powiedzieć: wysokoś­ci — popraw­iła go Cone­na. — Wiem, co chci­ałem powiedzieć. To grunt zabi­ja! Rincewind — “Czar­o­dzi­cielst­wo” Ter­ry Pratchett”).

Kinga Pudło

Muzyk z obiek­ty­wem, kocha­ją­cy minimalizm.

Agniesz­ka Szymczyk

O sobie:

Studi­u­ją­ca architek­turę ama­tor­ka fotografii.

O warsz­tat­ach:

Dzi­ałanie, obserwac­ja, świado­mość, wytr­wałość, inwenc­ja, ambic­ja, duma, cier­pli­wość, zmysł, ekspres­ja, nau­ka, indy­wid­u­al­izm, entuz­jazm – czyli jed­nym słowem zdobyte doświad­cze­nie oraz szereg emocji towarzyszą­cych czterem fotografowanym koncertom. 

Patryk Zawadz­ińs­ki

Patryk Zawadz­ińs­ki- Mam 20 lat, ukończyłem tech­nikum im Edwar­da Abramowskiego o pro­filu fotograficznym. Pry­wat­nie zaj­mu­ję się real­iza­cją fil­mową oraz orga­ni­za­cją kon­certów sce­ny alter­naty­wnej na Śląsku. Fotografią zaj­mu­ję się od czterech lat, moja głów­na twór­c­zość sku­pia się na fotografii krea­cyjnej oraz doku­men­cie. Wszys­tko co wiem o sztuce i fotografii zawdz­ięczam moim wspani­ałym nauczy­cielom, którzy byli zarazem moi­mi prze­wod­nika­mi przez ostat­nie cztery lata szkoły średniej.
Warsz­taty uzu­peł­ni­a­ją moje kom­pe­tenc­je, w zakre­sie estrad­owym o niezbędne umiejęt­noś­ci porusza­nia się po drugiej stron­ie sce­ny oraz nowego spo­jrzenia na artys­tów oraz ich pracę. 

————————————————————————-

Wys­tawa Marcin Górs­ki „Noc Fado/Noite do Fado”

Zapraszam serdecznie w najbliższy piątek do galerii “5” Mias­ta Ogrodów (Plac Sej­mu Śląskiego 2) na wernisaż wys­tawy Marcin Górs­ki „Noc Fado/Noite do Fado”.

Zaczy­namy o godz. 18.00 w sali 211 (II piętro, za galer­ią) — muzy­cznie, a następ­nie Gale­ria “5” — fotograficznie.

FADO — to fotograficz­na opowieść o ludowej wer­sji fado – Fado vadio, częs­to łąc­zonej z fado z Coim­bra, które kon­testowało reżim Salazara.

Dziś tej muzyce towarzyszy częs­to podob­na atmos­fera. W górach prow­incji Beira Inte­ri­or, w Cov­il­ha i w małych miasteczkach, w tasca’ch (por­tu­gal­s­kich kna­jp­kach podob­nych do małych taw­ern) zbier­a­ją się miłośni­cy tej muzy­ki. Są to i mis­tr­zowie, częs­to wyk­sz­tałceni muzy­cy, ale też i „zwyk­li ludzie”, reprezen­tu­ją­cych różne klasy społeczne i różne zawody. Są znani architek­ci, pro­fe­sorowie uni­w­er­sytec­cy, stu­den­ci, robot­ni­cy, zdarza­ją się również i byli więźniowie.

Marcin Górs­ki — Fotograf, kura­tor i pop­u­laryza­tor fotografii. Współza­łoży­ciel i prezes Gli­wick­iego Domu Fotografii, współau­tor The F Blog i blogu Miejsce Fotografii, członek por­tu­gal­skiego sto­warzyszenia Fotoal­ter­na­ti­va i Kolek­ty­wu KGF, członek redakcji Fotoin­dexu, współpra­cown­ik mag­a­zynów Dile­ma i Camera.doc. Jego prace były pokazy­wane na ok. 40 wys­tawach indy­wid­u­al­nych i zbiorowych we Francji, Por­tu­galii, Szwecji, Polsce, Wielkiej Bry­tanii, Włoszech, Japonii i Czarnogórze. Autor i współau­tor kilku książek fotograficznych w Polsce, Por­tu­galii i Iranie. Autor i współau­tor pro­jek­tów foto-doku­men­ta­cyjnych i foto-socjo­log­icznych poświę­conych giną­cym lokalnym społecznoś­ciom – Madeiro, Quares­ma, Fado i Bal­cerek. www.marcingorski.net, marcingorski.blogspot.com

Przed wernisażem zaprasza­my, na krót­ki recital por­tu­gal­skiej artys­t­ki Car­oliny Lopes, pochodzącej z okolic mias­ta Idan­ha-a-Nova – kreaty­wnego Mias­ta Muzy­ki UNESCO.

Car­oli­na Lopes — por­tu­gal­s­ka artys­t­ka sztuk wiz­ual­nych i pro­jek­tan­t­ka a także kom­pozy­tor­ka i wykon­aw­czyni włas­nych piosenek. Miesz­ka i pracu­je w Berlinie. 

Christo­pher Schulz — niemiec­ki pro­du­cent muzy­czny i muzyk, wys­tępu­ją­cy pod pseudon­imem UnderdogBeatz. 

Współpra­ca obo­j­ga artys­tów rozpoczęła się w tym roku, przy pra­cy nad pier­wszą płytą Car­oliny “Under the wil­low”, która będzie wydana latem 2016. 

Na prośbę i zaprosze­nie auto­ra wys­tawy “Noc fado/Noite do Fado” Car­oli­na i Christo­pher wykon­a­ją własne inter­pre­tac­je pop­u­larnych utworów fado oraz autorskie utwory Car­oliny inspirowane Fado Vadio (ludową wer­sją fado) i włas­ny­mi doświad­czeni­a­mi emi­gracji. Wys­tawę moż­na oglą­dać do 10. lipca.

Zapraszam i poz­draw­iam serdecznie,

Katarzy­na Łata-Wrona

kura­tor wystawy

————————————————————————-

Wys­tawa Marek Szyryk “HERBACIANE ZAPISKI”

Gale­ria Pus­ta cd. zaprasza na wys­tawę: Marek Szyryk — HERBACIANE ZAPISKI

Spotkanie z autorem odbędzie się 25.05 (śro­da) o godzinie 17.30.

Po wernisażu odbędzie się pro­moc­ja książ­ki „Dotyka­jąc kolodionu”

————————————————————————-

Wyni­ki konkur­su Cyber­fo­to 2016

————————————————————————-

Wys­tawa fotografii Ela Kinows­ka (Moskwa), Marek Poź­ni­ak (Berlin) “Przenikanie Berlin-Moskwa”

Gale­ria Pus­ta cd. zaprasza na wys­tawę fotografii Ela Kinows­ka (Moskwa), Marek Poź­ni­ak (Berlin) “Przenikanie Berlin-Moskwa” Wernisaż odbędzie się 27.04.2016 o godz. 17.30 w Galerii Pustej c.d. w Jaworznie ul. Fab­rycz­na 37.

————————————————————————-

Wys­tawa fotografii Cato Lein “Cisza Północy”

Serdecznie zaprasza­my na wys­tawę fotografii Cato Lein “Cisza Półno­cy”. Wernisaż wys­tawy odbędzie się 15 kwiet­nia 2016 o godz. 18.00 w Galerii MIas­ta Ogrodów mieszczącej się w Katow­icach Pl. Sej­mu Śląskiego 2.

The North­ern Silence/Cisza Północy

Cato Lein urodz­ił się i doras­tał w region­ie Finn­mark, naj­dalej na północ­ny wschód wysuniętej częś­ci Nor­wegii, tam gdzie jeszcze dociera Golf­sztrom, a już zaczy­na się rosyjs­ka tun­dra. Finn­mark leży w obszarze polarnym, gdzie pomi­mo długich i surowych zim charak­terysty­cznych dla tego regionu, kli­mat jest znośny dzię­ki ciepłe­mu Prą­dowi Zatokowe­mu. Pod koniec drugiej wojny świa­towej wszys­tkie budyn­ki na tym strate­gicznym, ze wzglę­du na bliskość Związku Radzieck­iego, obszarze zostały spalone przez wyco­fu­ją­cych się z regionu Niemców.

Cato Lein wyprowadz­ił się stamtąd w lat­ach 70-tych, a w 1980 roku zamieszkał w Sztokholmie.

W tam­tych cza­sach Sztokholm był ist­nym eldo­ra­do dla miłośników fotografii. To tu Cato odkrył fotografię artysty­czną, która z cza­sem stała się jego życiową ścieżką. Najbardziej zain­tere­sowała go jed­nak fotografia portretowa.

Od 1996 roku fotografował pis­arzy dla najwięk­szych wydawnictw z całej Europy. Część z tych portretów została pokazana na wys­taw­ie w Gdańskiej Galerii Gün­tera Gras­sa – 4 G w 2013.

Obec­na wys­tawa prezen­tu­je zdję­cia Cato Leina wyko­nane w północ­nej Nor­wegii, którą odwiedz­ił ponown­ie dopiero w 1984 roku, po 10 lat­ach od wyprowadz­ki. Zaczął wtedy doku­men­tować rodzin­ny region. 

Cato Lein zauważył, jak bard­zo zmieniła się ta część Nor­wegii i postanow­ił utr­wal­ić to na zdję­ci­ach; jałowy kra­jo­braz, przy­rodę i lud­ność Północy. 

Dawni przy­ja­ciele z dziecińst­wa wykony­wali ter­az ciężką pracę rybaków. Pokole­nie urod­zone w cza­sie wojny zdążyło się zes­tarzeć. Samowie, rdzen­na lud­ność Laponii, odbu­dowali włas­ną tożsamość nar­o­dową i utworzyli włas­ny samorząd tery­to­ri­al­ny, Sametinget. 

Okręg Finn­mark liczy niemal 50 tysię­cy km2, ale zamieszku­je go obec­nie jedynie 75 tysię­cy ludzi, zaj­mu­ją­cych się głównie hodowlą renifer­ów i rybołów­st­wem. Wzdłuż wybrzeża mieszka­ją przede wszys­tkim ryba­cy, a w głębi lądu Samowie.

Prezen­towane zdję­cia są owocem wielo­let­niej i osza­łami­a­jącej podróży. Pochodzą z lat 1984 – 2014. 

W tym roku Cato Lein złożył tę fotograficzną odyse­ję w jed­ną wys­tawę, która po raz pier­wszy zostanie pokazana w Katow­icach w kwiet­niu 2016. 

Wys­tawę moż­na oglą­dać do 26.06.2016.
Kura­tor wys­tawy Katarzy­na Łata-Wrona

————————————————————————-

Wys­tawa fotografii Paweł Dusza “Fotografia”

Gorą­co zaprasza­my 14 kwiet­nia 2016 o godz. 18.00 na I ‑szą indy­wid­u­al­ną wys­tawę Pawła Duszy. Wernisaż odbędzie się w Galerii Łakom­scy mieszczącej się w Sos­now­cu przy ul. Wysok­iej 9A

Na wys­taw­ie zaprezen­tu­ję część cyk­lu prac, które pow­stały w ciągu kilku ostat­nich lat w różnych miejs­cach świa­ta m.in. w Madrycie, Rzymie, Kut­nej Horze (Repub­li­ka Czeska).Tematem wielu tych prac jest człowiek, który anon­i­mowo wtapia się w miejs­ki zgiełk, cza­sa­mi wychodząc z cienia. Zależało mi, jak u tene­brys­tów, aby za pomocą ostrego światło­cienia, wydobyć z mroku to co w mieś­cie najis­tot­niejsze. Paweł Dusza

Paweł Dusza, rocznik ’80. Ukończył Architek­turę na Politech­nice Śląskiej w Gli­wicach. Przez wiele lat prowadz­ił Wydzi­ał Kul­tu­ry i Sztu­ki sos­nowieck­iego urzę­du. Od kwiet­nia zeszłego roku jest dyrek­torem Muzeum w Sos­now­cu. Wspól­nie z Jerzym Łakom­skim powołał do życia plen­ery fotograficzne w ramach cyk­licznych spotkań artysty­cznych, które ścią­ga­ją uznanych fotografów z całego kra­ju i inte­gru­ją środowisko artysty­czne regionu. Był członkiem nieist­niejącego Zagłębiowskiego Towarzyst­wa Fotograficznego, obec­nie dzi­ała w grupie fotograficznej HALO. Najczęś­ciej upraw­ia fotografię analogową.

————————————————————————-

Wys­tawa fotografii Mar­i­an Miełek “Ocal­ić od zapom­nienia — stara kopalnia”

Zaprasza­my 14.04.2016r. o godz. 18.oo na wernisaż wys­tawy fotograficznej “OCALIĆ OD ZAPOMNIENIA — STARA KOPALNIA”. Wernisaż odbędzie się w Galerii w Zabytkowej Kopal­ni Igna­cy w Rybniku. 

OCALIĆ OD ZAPOMNIENIA – STARA KOPALNIA
W 1792 roku z inic­jaty­wy Pruskiego min­is­tra Prow­incji Śląskiej Kar­la Geor­ga Hoy­ma pow­stała kopal­nia węgla kami­en­nego HOYM. W 1936 roku zmieniono jej nazwę na IGNACY na cześć Prezy­den­ta RP Ignacego Mościckiego.
Ostat­ni wózek węgla wyciąg­nię­to z dołu kopal­ni 11 sierp­nia 1995 roku. I od tego momen­tu rozpoczęła się ciągła degradac­ja pozostaw­ionego po kopal­ni majątku, dziedz­ict­wa naszych przodków.
Ja trafiłem na teren byłej kopal­ni z moim aparatem fotograficznym w momen­cie jej najwięk­szego zniszczenia. Dawno zasy­pano szy­by i odłąc­zono od zasi­la­nia maszyny parowe z 1900r. i z 1910r. ( jed­na z nich jest praw­dopodob­nie iden­ty­cz­na z tymi jakie były zain­stalowane na słyn­nym transat­lantyku TITANIC ) . Maszyny te napędza­ły koła linowe szy­bów wycią­gowych. Dzieła zniszczenia dokończyli wan­dale i złomiarze.
Ja fotografowałem, tworzyłem swoisty subiek­ty­wny doku­ment z tego, co jeszcze pozostało.
12 październi­ka 1999r. z inic­jaty­wy wielu ludzi, którym zależało na ura­towa­niu tego dziedz­ict­wa pow­stało Sto­warzysze­nie Zabytkowej Kopal­ni Igna­cy. Dzię­ki pra­cy tych ludzi, ich upor­czy­we­mu nęka­niu decy­den­tów wielu urzędów i insty­tucji w Polsce i Unii Europe­jskiej udało się pow­strzy­mać dal­szą degradację maszyn i budynków po byłej kopalni. 

Dziś rozpoczął się etap remon­tów i napraw by następ­ne pokole­nia mogły podzi­wiać to, co pozostało po naszych ojcach, dzi­ad­kach i pradziadkach.
Niemałą rolę w pro­ce­sie ocale­nia tych zabytków mają rzesze fotografików , którzy przez dłu­gi czas doku­men­towali to co zostało do ura­towa­nia, których fotografie zdo­biły kat­a­lo­gi, pocztów­ki i fold­ery z wielu okolicznoś­ciowych wydarzeń odby­wa­ją­cych się na tere­nie starej kopal­ni, jed­nym z nich jest INDUSTRIADA , impreza która nigdy nie omi­ja starej kopal­ni Igna­cy. Myślę, że dołożyłem swoi­mi fotografi­a­mi małą cegiełkę w ogrom pra­cy, jaki został wyko­nany by „Ocal­ić od zapom­nienia” starą kopalnię.
Dziś przed Zabytkową Kopal­nią Igna­cy widać lep­szą przyszłość, w cza­sach w których wykony­wałem zdję­cia przed­staw­ione w pro­jek­cie „OCALIĆ OD ZAPOMNIENIA – STARA KOPALNIA” przyszłość była niepew­na, wydawało się że jedynym śla­dem po tej kopal­ni pozostaną fotografie wyko­nane przez wielu fotografików w cza­sie pon­ad dwus­tu let­niej his­torii tej kopal­ni, a robili to z wewnętrznej potrze­by utr­wale­nia przemi­ja­jącej his­torii obiek­tów indus­tri­al­nych Górnego Śląska. 

Mar­i­an Miełek 

MARIAN MIEŁEK ur. w 1959r. w Radlin­ie, od pon­ad trzy­dzi­es­tu lat mieszkaniec Mark­low­ic, dłu­go­let­ni pra­cown­ik KWK „Mar­cel”.

Przy­godę z fotografią rozpoczął we wczes­nych lat­ach młodzieńczych, czyn­nie uczest­nicząc w przed­sięwz­ię­ci­ach fotograficznych w Klu­bie Fotograficznym w ZDK w Radlin­ie, w Jas­trzęb­skim Klu­bie Fotograficznym „NIEZALEŻNI” oraz w Klu­bie Fotograficznym „FORMAT” w Rybniku.Artysta Fotografik — członek ZWIĄZKU POLSKICH ARTYSTÓW FOTOGRAFIKÓW.
Nagrod­zony i wyróżniony w kilkudziesię­ciu konkur­sach fotograficznych o randze ogólnopol­skiej i międzynarodowej.

————————————————————————-

Wys­tawa fotografii Walde­mar Jama “Fotografia”

Gale­ria Biel­s­ka BWA, Biel­sko-Biała ul. 3 Maja 11 oraz Związek Pol­s­kich Artys­tów Fotografików zaprasza­ją w piątek 08 kwiet­nia 2016 roku o godz. 18.00 na wernisaż wys­tawy fotografii Walde­mar Jama “Fotografia”. Wys­tawa trwa do 24 kwiet­nia 2016 roku. Wstęp na wys­tawę jest bezpłatny.
Wys­tawa kilku najbardziej znanych cyk­li fotograficznych artysty: „Sym­fo­nia Słonecz­na”, „Gry wojenne”, „Par­alak­sa”, „Podróże”, „Peryfe­ria”, „Manele”, “PRL”.

Walde­mar Jama urodz­ił się w 1942 roku w Praszce. Stu­diował na Wydziale Komu­nikacji Mul­ti­me­di­al­nej ASP w Poz­na­niu, dyplom w pra­cowni prof. Ste­fana Woj­neck­iego obronił w 1999 roku. Fotografią zaj­mu­je się od początku lat 60. W lat­ach 60. zrzes­zony był w Katow­ickim Towarzys­t­wie Fotograficznym, od 1973 roku należy do Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików. Jest członkiem Rady Artysty­cznej ZPAF. Przez wiele lat prowadz­ił zaję­cia z zakre­su fotografii na Akademii Sztuk Pięknych w Katow­icach i Gdańsku, obec­nie w Wyższej Szkole Tech­nicznej w Katow­icach. W 2005 roku uzyskał tytuł pro­fe­so­ra sztuk plastycznych.
W twór­c­zoś­ci wyko­rzys­tu­je do ekspery­men­tów i przetworzeń dawną fotografię, negaty­wy. Inspiracją jest dla niego także awan­gar­da, z której doświad­czeń stara się korzys­tać i którą komen­tu­je, niekiedy iron­icznie. Wypowia­da się zarówno w sty­lu doku­men­tal­nym („Fan­to­my” — opowieść o stra­chach na pta­ki), jak i insc­eniza­cyjnym (cyk­le: „Auschwitz”, „Wiz­erun­ki”).
Autor wielu wys­taw indy­wid­u­al­nych, brał udzi­ał w licznych wys­tawach zbiorowych. W Biel­sku-Białej prezen­tował swo­je prace na dwóch wys­tawach indy­wid­u­al­nych w Galerii B&B: „Wiz­erun­ki i podróże” w 1992 i „Stra­chy” w 1996 roku, a także na Ogólnopol­skiej Wys­taw­ie Malarst­wa „Biel­s­ka Jesień” w Galerii Biel­skiej BWA w 2001 roku, na której uzyskał wyróżnie­nie. Stype­ndys­ta Min­is­terst­wa Kul­tu­ry i Sztu­ki w lat­ach 1981 i 1998, odz­nac­zony m.in. Sre­brnym Medalem Zasłu­zony Kul­turze Glo­ria Artis” (2009). Jego prace zna­j­du­ją się w wielu kolekc­jach pub­licznych w Polsce i za granicą. Miesz­ka i pracu­je w Katowicach.

————————————————————————-

Wys­tawa fotografii Mar­i­an Miełek “Przy­ro­da w makrofotografii”

Dom Kul­tu­ry w Olzie zaprasza miłośników fotografii przy­rod­niczej na wernisaż wys­tawy fotograficznej “PRZYRODA W MAKROFOTOGRAFI” do Galerii Na Sali w Domu Kul­tu­ry w Olzie dnia 08.04.2016r. o godz. 18.00.

PRZYRODA W MAKROFOTOGRAFII

„Przy­ro­da w makro­fo­tografii” to pro­jekt (wys­tawa fotografii) stwor­zony przed kilku­nas­tu lata­mi kiedy fotografia przy­rod­nicza była moim ulu­bionym tem­atem fotograficznym, tem­atem do którego każdego roku na jak­iś czas powracam by szukać a może i odnaleźć „swój świę­ty spokój”.

Pro­jekt przed­staw­ia fas­cynu­ją­cy świat owadów okolicznych łąk, pól i lasów, fotografowanych z bard­zo bliska co poz­woliło mi dostrzec to czego nie da się zobaczyć okiem nieuzbro­jonym w przyrządy opty­czne, albo to czego nie zauważamy w codzi­en­nym poś­piechu, a jak zauważamy to tylko z pozy­cji celown­iczego klap­ki na muchy lub sprayu na komary.
Fotografowanie z bard­zo bliska (makro­fo­tografia) w dużych pow­ięk­szeni­ach pozwala mi dostrzec niez­nany świat owadów i ujawnić ich ksz­tał­ty, fak­turę i kolory, ujawnić ich kosz­marne pię­kno, przez co inaczej zaczy­nam patrzeć na otacza­ją­cy nas świat przy­rody, który do tej pory wydawał mi się tak znany i oczywisty.

Nie jestem przy­rod­nikiem ani nie czu­ję się znaw­cą przy­rody, nie znam nazw ani zwycza­jów więk­szoś­ci fotografowanych owadów, poz­na­ję niek­tóre mimo woli przy ich fotografowa­niu. Świat makro, duży mały świat, świat mil­iona gatunków owadów, którego część mogę fotografować prak­ty­cznie nie wychodząc poza granice mojego ogrodu.
W dużych pow­ięk­szeni­ach nawet zwykła mucha czy komar sta­ją się bardziej egzo­ty­czne, sta­ją się isto­ta­mi jak­by nie z tego świa­ta, isto­ta­mi z hor­rorów czy z najbardziej kosz­marnych snów, to właśnie w makro­fo­tografii pocią­ga mnie najbardziej, to że mogę na moich fotografi­ach pokazać ten fan­tasty­czny świat innym.

Makro­fo­tografia a zwłaszcza makro­fo­tografia owadów jest jed­ną z najtrud­niejszych dziedzin w fotografii. Dla mnie jest szkołą opanowa­nia, szkołą cier­pli­woś­ci i mimo że wyma­ga sporego doświad­czenia i zdol­noś­ci w improw­iz­owa­niu fotografowanej sce­ny, oświ­etle­nia, tła itp., to nadal jak co roku będę powracał do tej fotografii i jak już wspom­ni­ałem na wstępie , może kiedyś będę mógł powiedzieć że jest to „MÓJ ŚWIĘTY SPOKÓJ”.
Mar­i­an Miełek.

MARIAN MIEŁEK ur. w 1959r. w Radlin­ie, od pon­ad trzy­dzi­es­tu lat mieszkaniec Mark­low­ic, dłu­go­let­ni pra­cown­ik KWK „Mar­cel”.

Przy­godę z fotografią rozpoczął we wczes­nych lat­ach młodzieńczych, czyn­nie uczest­nicząc w przed­sięwz­ię­ci­ach fotograficznych w Klu­bie Fotograficznym w ZDK w Radlin­ie, w Jas­trzęb­skim Klu­bie Fotograficznym „NIEZALEŻNI” oraz w Klu­bie Fotograficznym „FORMAT” w Rybniku.Artysta Fotografik — członek ZWIĄZKU POLSKICH ARTYSTÓW FOTOGRAFIKÓW.
Nagrod­zony i wyróżniony w kilkudziesię­ciu konkur­sach fotograficznych o randze ogólnopol­skiej i międzynarodowej.

————————————————————————-

Wys­tawa fotografii Janusz Woj­cieszak “Taki pejzaż”

Gale­ria ZA SZYBĄ zaprasza na wernisaż wys­tawy zdjęć Janusza Woj­ciesza­ka, który odbędzie się 8.04 (w piątek) o godz. 18.00 w MDK Koszut­ka — fil­ia Dąb (ul. Krzyżowa 1, Katowice).
O WYSTAWIE:
“Taki pejzaż”
Ta zbit­ka słów jest znana w języku pol­skim — stanow­iła refren piosen­ki Ewy Demar­czyk, z muzyką Zyg­mun­ta Koniecznego i tek­stem Andrze­ja Szmid­ta. A więc nie sia­ki czy owa­ki, ale właśnie taki.…po pros­tu pejzaż autora.

W fotografii auto­ra intere­su­je zarówno pejzaż przy­rod­niczy — góry, morze, rze­ki i jezio­ra, łąki i lasy, pola — jak i miejs­ki, w tym pejzaż prze­mysłowy, szczegól­nie postin­dus­tri­al­ny. Swo­je pro­jek­ty real­izu­je w więk­szoś­ci w pobliżu miejs­ca zamieszka­nia. Spo­rady­cznie orga­nizu­je dal­sze wyprawy fotograficzne głównie w poszuki­wa­niu górs­kich pejzaży.

Jego fotografie mieszczą się gdzieś na pograniczu roman­tyz­mu i real­iz­mu, przez otwarte okna widać wyraźnie fotografowane sce­ny, jed­nak w lus­trzanych odbi­ci­ach szyb daje się również zauważyć nas­trój i ekspres­ja auto­ra. Dzię­ki uważnej obserwacji dobrze wyko­rzys­tu­je światło ofer­owane przez naturę, które malu­jąc wypa­tr­zoną i dobrze skadrowaną scenę pozwala wykon­ać intere­su­jącą fotografię. 

O AUTORZE:
JANUSZ WOJCIESZAK — fotogra­fu­je od 1965 roku. Fotograf pejza­żu, przy­rody i architek­tu­ry, w tym indus­tri­al­nej. Real­izu­je pro­jek­ty fotografii kra­jo­bra­zowej kon­tem­plu­jąc światło ofer­owane przez naturę, ćwicząc zdol­ność do nieprz­er­wanej, uważnej obserwacji. Artys­ta fotografik członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików (ZPAF) Tytuł AFIAP — Artist FIAP (Fédéra­tion Inter­na­tionale de l’Art Pho­tographique — Między­nar­o­dowe Sto­warzysze­nie Sztu­ki Fotograficznej). Członek Związku Pol­s­kich Fotografów
Przy­rody Okręg Śląs­ki. Uczest­niczy w pro­gramie Digi­gra­phie firmy Epson, wykonu­jąc oso­biś­cie cer­ty­fikowane wydru­ki cyfrowe o trwałoś­ci archi­wal­nej. Prace w kolekc­jach pry­wat­nych w USA i w Polsce.
Jest lau­re­atem licznych konkursów fotograficznych m.in.:
— Brą­zowy Medal w konkur­sie Epson Inter­na­tion­al Pano Awards, Aus­tralia, maj 2012
— I Miejsce w konkur­sie XXIII Ogólnopol­skie Bien­nale Fotografii “Zabyt­ki w kra­jo­bra­zie”, Zamość, grudzień 2012
‑Tytuł “Fotograf Roku 2014” Okręgu Śląskiego ZPFP, luty 2014

————————————————————————-

Wys­tawa fotografii Mar­i­an Miełek “Mój świę­ty spokój — ptaki”

Gale­ria Obiek­ty­w­na w Domu Kul­tu­ry w Radlin­ie na wys­tawę Mar­i­an Miełek “Mój świę­ty spokój — pta­ki” Ekspozy­cję będzie moż­na oglą­dać od 01.04.2016r. do 15.05.2016r. Wernisaż połąc­zony z prelekcją i prezen­tacją mul­ti­me­di­al­ną do młodzieży szkol­nej odbędzie się dnia 01.04.2016r. o godz. 10.00.

MARIAN MIEŁEK ur. w 1959r. w Radlin­ie, od pon­ad trzy­dzi­es­tu lat mieszkaniec Mark­low­ic, dłu­go­let­ni pra­cown­ik KWK „Mar­cel”.

Przy­godę z fotografią rozpoczął we wczes­nych lat­ach młodzieńczych, czyn­nie uczest­nicząc w przed­sięwz­ię­ci­ach fotograficznych w Klu­bie Fotograficznym w ZDK w Radlin­ie, w Jas­trzęb­skim Klu­bie Fotograficznym „NIEZALEŻNI” oraz w Klu­bie Fotograficznym „FORMAT” w Rybniku.

Artys­ta Fotografik — członek ZWIĄZKU POLSKICH ARTYSTÓW FOTOGRAFIKÓW.
Nagrod­zony i wyróżniony w kilkudziesię­ciu konkur­sach fotograficznych o randze ogólnopol­skiej i międzynarodowej.

Wys­tawy indy­wid­u­alne takie jak:
• „PRZYRODA W MAKROFOTOGRAFII”
• „NIE TYLKO WĘGIEL”
• „SÓL ZIEMI”
• „JAK NA MARSIE”
• „SZYBCY I MOKRZY”
• „OD KLASYKI DO ABSTRAKCJI W MARTWEJ NATURZE”
• „PORTRET”
• „W STAREJ CEMENTOWNI”
• „CZARNE WSPOMNIENIA”
• „MÓJ ŚWIĘTY SPOKÓJ – PTAKI”
• „OCALIĆ OD ZAPOMNIENIA – STARA KOPALNIA”

nieprz­er­wanie prezen­towane są w Gale­ri­ach Górnego Śląska.

MÓJ ŚWIĘTY SPOKÓJ — PTAKI

Fotografia przy­rod­nicza, a zwłaszcza fotografowanie ptaków to jed­na z najpiękniejszych, ale i jed­na z najbardziej wyma­ga­ją­cych dziedzin fotografii. To ciągłe poszuki­wanie wymar­zonego kadru, dające radość i zach­wyt obcow­anie z przy­rodą, bo cóż może być przy­jem­niejszego od podglą­da­nia ptaków w ich nat­u­ral­nym środowisku i utr­walanie ich zachowań aparatem fotograficznym.
„Fotografia poma­ga widzieć” ( Berenice Abbot ) , widzieć zatrzy­mane w cza­sie chwile , których nigdy nie zobaczymy w cza­sie rzeczy­wistym, momen­ty których nie sposób opisać słowa­mi „Główny powód robi­enia zdjęć to niemożli­wość wyjaśnienia czegoś słowa­mi” (Elliott Erwitt ) .
Wielu ludzi w różny sposób szu­ka spoko­ju ducha, więk­szoś­ci się to nie uda­je. Fotografia ptaków miała być moim świę­tym spoko­jem , może kiedyś tak będzie, a tym­cza­sem muszę się pogodz­ić z tym że oczeki­wane efek­ty w tej dziedzinie fotografii przy­chodzą bard­zo powoli, stop­niowo , pro­por­cjon­al­nie do iloś­ci nieprzes­panych poranków, cza­su poświę­conego obserwacji ptaków, dni spęd­zonych w cza­tow­n­i­ach, pochłoniętej wiedzy teo­re­ty­cznej, czyli wszys­tkiego tego co skutku­je tzw. doświadczeniem.
Początkowy etap wyma­ga poko­ry, moc­nego charak­teru i determinacji.
Oso­by które rozpoczy­na­ją przy­godę z fotografią ptaków do których i ja się zal­iczam, muszą się z tym pogodz­ić sami w sobie, jeżeli od razu tego nie zaak­cep­tu­ją, przy­go­da z ptasią fotografią bard­zo szy­bko się zakończy.

Kiedyś znany fotografik Alfred Eisen­staedt powiedział –
: „Współpra­ca z ludź­mi jest istot­niejsza od współpra­cy z przysłoną aparatu”.
I to dzię­ki współpra­cy z niewielką grupą miłośników fotografii przy­rod­niczej, dzię­ki ich uprze­j­moś­ci i gościn­noś­ci, dzię­ki ich chę­ci do dzie­le­nia się swo­ją wiedzą i doświad­cze­niem , moja przy­go­da z tą dziedz­iną fotografii jeszcze trwa i rozwi­ja się, za co im wszys­tkim bard­zo dziękuję.

Pro­jekt „Mój świę­ty spokój – Pta­ki” jest krótkim przekro­jem przez początkowy dwulet­ni okres zma­gania się z ptasią fotografią. W tym cza­sie całkowicie zmieniły się moje poglądy na tem­at tej dziedziny fotografii.
Mądre są słowa „Zdję­cia się nie robi, lecz tworzy” ( Ansel Adams ) , ponieważ nic w tej fotografii nie jest zostaw­ione przy­pad­kowi, wszys­tko trze­ba wymyślić i zaaranżować, nawet zachowanie mod­ela jakim jest fotografowany ptaszek , aczkol­wiek jego zachowanie jest zawsze najwięk­szą niewiadomą.
I tak jak powiedzi­ał kiedyś Alfred Stieglitzt „Wyrafi­nowaną rzeczą w fotografii jest uczynić rzeczy­wis­tość czymś więcej od niej samej”.
Więc tworzę taką rzeczy­wis­tość i tworzę tę fotografię i mam nadzieję że kiedyś odna­jdę w tym „MÓJ ŚWIĘTY SPOKÓJ”
Mar­i­an Miełek

————————————————————————-

Warsz­taty pro­fesjon­al­nej fotografii estrad­owej “Artys­ta w obiektywie.”

12 kwiecień – 4 czer­wiec 2016

Artys­ta w obiektywie
Warsz­taty pro­fesjon­al­nej fotografii estrad­owej, na które składa­ją się zaję­cia teo­re­ty­czne i prak­ty­czne przy­go­towu­jące do samodziel­nej działalności.
W ramach warsz­tatów poruszymy:

- zasady postępowa­nia pod­czas fotografowa­nia kon­certów w różnych przestrzeni­ach: koś­ciołach, estradach, sce­nach oraz na wol­nym powietrzu

- rodza­je sprzę­tu uży­wanego pod­czas kon­certów (rodza­je aparatów, obiektywów)

- fotografowanie w świ­etle zas­tanym i z uży­ciem flesza

- fotografię kolorową i czarno-białą

- aspek­ty tech­niczne i prawne fotografowa­nia za żywo

Porów­namy również zdję­cia wyko­nane pod­czas kon­certów NOSPR, Rawa Blues, Konkur­su Dyry­gen­tów, kon­certów prom­e­nad­owych oraz spek­tak­li teatral­nych by następ­nie wykon­ać zdję­cia artys­tów na żywo.

Zwieńcze­niem warsz­tatów będzie wys­tawa najlep­szych fotografii uczest­ników, której wernisaż odbędzie się
pod­czas jed­nego z kon­certów Baroque Factory.

Warsz­taty przez­nac­zone dla osób pełnoletnich.
Udzi­ał w wydarze­niu jest bezpłatny.
Ilość miejsc ograniczona.
Zgłoszenia przyj­mowane są do dnia 6 kwiet­nia 2016 (śro­da) do godziny 16.00.

Prowadzą­cy:
Arka­diusz Ławrywianiec
Harmonogram:

Dzień 1 — 12.04.2016

18.00–21.00

Katow­ice Mias­to Ogrodów — Insty­tuc­ja Kul­tu­ry im. Krystyny Bochenek
pl. Sej­mu Śląskiego 2 40–032 Katowice

Kole­jne spotka­nia zostaną ogłos­zone pod­czas pier­wszych zajęć.
Dla kogo:
Dla osób posi­ada­ją­cych wiedzę i umiejęt­noś­ci z zakre­su fotografii, stu­den­tów kierunk­ów pokrewnych, młodych firm dzi­ała­ją­cych w branży, pasjonatów fotografii scenicznej i środowisk muzycznych.
Patronat:
Związek Pol­s­kich Artys­tów Fotografików
Aby zgłosić chęć wzię­cia udzi­ału w warsz­tat­ach należy wypełnić i wysłać for­mu­la­rz zna­j­du­ją­cy się poniżej. Zgłoszenia przyj­mowane są do dnia 6 kwiet­nia 2016 (śro­da) do godziny 16.00.

http://miasto-ogrodow.eu/strona/warsztaty_bf2/mid/132

————————————————————————-

Wys­tawa fotografii Arka­diusz Ławry­wian­iec “Tajem­nice pra­cowni. Twór­ca i jego dzieło”

Gale­ria Teatru Korez, Katow­ice Mias­to Ogrodów — Insty­tuc­ja Kul­tu­ry im. Krystyny Boch­enek oraz Związek Pol­s­kich Artys­tów Fotografików zaprasza­ją na wys­tawę fotografii Arka­diusz Ławry­wian­iec “Tajem­nice pra­cowni. Twór­ca i jego dzieło”. Wernisaż wys­tawy odbędzie się 02 kwiet­nia 2016 r o godz 20.00. Wys­tawę moż­na oglą­dać do 02 maja 2016 od poniedzi­ałku do piątku w godz. od 10.00 do 17.00, a w week­endy po spektaklach. 

Pra­cow­n­ia artysty to… wciąż brz­mi tajem­nic­zo. Przede wszys­tkim dla laików, ale i dla samych twór­ców, dla których to nie tylko miejsce pra­cy, ale także przestrzeń intym­nego kon­tak­tu z włas­ny­mi prze­myśle­ni­a­mi i samot­nego poszuki­wa­nia inspiracji. […]
Żeby odd­ać charak­ter tak bard­zo niety­powych miejsc, a przede wszys­tkim pokazać ich gospo­darzy, rzad­ko wystar­cza­ła jed­na wiz­y­ta. Przy okazji owych specy­ficznych sesji zdję­ciowych toczyły się prze­cież także długie, cza­sem wręcz bur­zli­we, dyskus­je. O sztuce w ogóle, o kondy­cji sztu­ki współczes­nej, a w końcu – o życiu jako takim, bo robiło się kam­er­al­nie i oby­d­wie strony, fotografa i fotografowanego, zaczy­nała łączyć nić zau­fa­nia i wza­jem­nej życ­zli­woś­ci. Cza­sem trze­ba było nawet zmienić kon­cepcję kole­jnej serii, gdy okazy­wało się, że artys­ta uchylił rąb­ka jakiejś twór­czej tajem­ni­cy i warto było ten rąbek pod­nieść nieco wyżej. […]
Zdję­cia pokazu­ją plas­tyków tylko we wnętrzach, bo takie było założe­nie, warto więc może dodać, że pra­cown­ie zna­j­du­ją się w zaskaku­ją­co różnych miejs­cach. W blokach na typowych PRL-ows­kich osied­lach, w starych pofab­rycznych przestrzeni­ach, na wydzielonych pię­tra­ch domów jed­norodzin­nych, a nawet w garażu czy domowej kuch­ni. Gdzie by się jed­nak nie zna­j­dowały, zaskaku­ją kli­matem i wyczuwal­ną indy­wid­u­al­noś­cią swoich gospo­darzy. […] Więk­szość artys­tów tworzy w kilku różnych miejs­cach, jed­nak niemal zawsze jed­no z nich jest ich portem docelowym. I to jest ta Prawdzi­wa Pra­cow­n­ia, czyli miejsce, gdzie nie tylko potrafią się skupić, ale wręcz wypreparować z rzeczy­wis­toś­ci i tworzyć własne światy…

Hen­ry­ka Wach-Malicka

Pra­ca, którą real­izu­ję od 2008 roku inspirowana jest pro­jek­tem albu­mu pod tytułem „Wśród śląs­kich plas­tyków”, real­i­zowanym w lat­ach 60-tych XX wieku przez Annę Cho­j­nacką, roz­mowa­mi z Andrze­jem Koni­akowskim oraz włas­ny­mi przemyśleniami.
Na wys­taw­ie prezen­tu­ję syl­wet­ki artys­tów plas­tyków wojew­ództ­wa śląskiego. Ele­mentem spójnym pro­jek­tu jest twór­c­zość plas­tyków pokazana przez pryz­mat spotkań w pracowniach.
Pra­cow­n­ia artysty to miejsce szczególne, nigdzie indziej dzieło nie jest bowiem tak moc­no związane ze swoim twór­cą, jak właśnie w ate­lier. Pra­ca plas­ty­cz­na, eksponowana na wys­taw­ie lub w galerii, zosta­je jak­by wypreparowana z nat­u­ral­nego otoczenia. Zysku­je wprawdzie byt auto­nom­iczny, traci jed­nak związek z autorem i miejscem jego pra­cy. Ekspozy­c­ja ma mieć charak­ter doku­men­tu, który poz­woli stworzyć portret środowiska plas­tyków śląs­kich, w zupełnie innym, niż „ofic­jal­ny” wymiarze.
Walorem dodatkowym tej ekspozy­cji będę prace udostęp­nione przez przed­staw­ionych na moich fotografi­ach artystów.
Arka­diusz Ławrywianiec

Arka­diusz Ławry­wian­iec ur. 19.01.1967 w Opolu. Jest absol­wen­tem Wyższej
Szkoły Ped­a­gog­icznej w Opolu. Fotografią zaj­mu­je od 1986 roku, kiedy to
wykon­ał włas­noręcznie pier­wszą odbitkę. W lat­ach 1994–2015 pra­cow­ał w Dzi­en­niku Zachod­nim jako fotore­porter. Od 2009 uczy w Policeal­nej Szkole Fotograficznej Fotoe­dukac­ja w Katow­icach. Od 2010 jest członkiem ZPAF. Autor i współau­tor wys­taw w Katow­icach, Krakowie, Tychach, Cieszynie, Kłodzku, Warsza­w­ie, Sos­now­cu, Saint-Eti­enne, Kolonii, Skop­je, Mont­pel­li­er. W lat­ach 2011 i 2013 był stype­ndys­tą Marsza­ł­ka Wojew­ództ­wa Śląskiego w dziedzinie kul­tu­ry. W 2011 roku otrzy­mał Nagrodę Prezy­den­ta Mias­ta Katow­ice w dziedzinie kul­tu­ry. Jest współau­torem reak­ty­wowanego konkur­su Śląs­ka Fotografia Pra­sowa orga­ni­zowanego prze Bib­liotekę Śląską, w którym to konkur­sie w 2006 roku był jurorem. W 2015 był jurorem w konkur­sie I Otwarte Mis­tr­zost­wa Częs­to­chowy w Fotografowa­niu. FOTOSPRINT 2015. Zaj­mu­je się repor­tażem i doku­mentem fotograficznym. 

————————————————————————-

Marek Przy­była, Krzysztof Szla­pa “Klucz Drzew”

Zaprasza­my na pier­wszą wys­tawę Klucza Drzew, wernisaż odbędzie się 18.03.2016 o godz. 19:00, a wys­tawę będzie moż­na zwiedzać do 21.04.2016.

Pod­czas otwar­cia odbędzie się pokaz kaligrafii automatycznej.

Gale­ria Sztu­ki Inny Śląsk
Karo­la Miar­ki 2, Tarnowskie Góry

————————————————————————-

Antoni Kreis “WHERE ARE YOU, ANDY?”

Cen­trum Kul­tu­ry Ślask­iej w Świę­tochłow­icach zaprasza na otwar­cie wys­tawy Antoni Kreis “WHERE ARE YOU, ANDY?”, które odbędzie się 10 mar­ca 2016, o godz. 18:00 w Wieże KWK Pol­s­ka w Świę­tochłow­icach ul. Wojs­ka Pol­skiego 16.

Antoni Kreis — WHERE ARE YOU, ANDY?

Lata sześćdziesiąte ubiegłego wieku: odkry­wanie świa­ta, sza­leńst­wo muzy­ki Beat­lesów, dekadenc­ja, w sztuce i w życiu, Andy Warhol i Jego Fab­ry­ka, pop art. I nowa filo­zofia sztu­ki. To początek mojego świadomego życia, wiec zosta­je w pamię­ci na zawsze. Danc­ing In The Street, Blowin’ In The Wind, Dzi­wny jest ten świat i Na drugim brzegu tęczy. Później Wiet­nam, o którym wszędzie głośno, pier­wsze w PRL-owskiej rzeczy­wis­toś­ci komiksy, niespoko­jne, kolorowe lata siedemdziesiąte. A w Polsce szaro, ponuro. W cen­trum tego wszys­tkiego Kobi­eta, dzię­ki której świat toczy się coraz szy­b­ciej do przo­du, wszak poe­ci piszą dla Kobi­et, muzy­cy gra­ją i śpiewa­ją dla Kobi­et, artyś­ci tworzą dla Kobi­et, w zami­an oczeku­jąc Jej uśmiechów i względów. Pol­s­ka sztu­ka fotograficz­na nie „zała­pała się” na pop art – chci­ałbym to nadrobić….

————————————————————————-

Antoni Kreis “Białe-Czarne-białe”

Gale­ria Engram Katow­ice Mias­to Ogrodów — Insty­tuc­ja Kul­tu­ry im. Krystyny Boch­enek zaprasza na otwar­cie wys­tawy Antoni Kreis “Białe-Czarne-białe”, które odbędzie się 9 mar­ca 2016, o godz. 18:00 w Gale­ria Engram w Katow­icach Plac Sej­mu Śląskiego 2.
Kura­torem wys­tawy jest Katarzy­na Łata-Wrona
Wys­tawę moż­na oglą­dać w dni­ach 10 mar­ca 2016 do 7 kwiet­nia 2016 w godz­i­nach od 10.00 do 18.00.

Czarny i biały to dwa pod­sta­wowe kolory fotograficzne. Jeśli do czarnego dodamy odro­bię bieli lub odwrot­nie to otrzy­mamy sub­telne szaroś­ci. Duża gru­pa zarówno twór­ców, jak i odbior­ców sztu­ki fotograficznej twierdzi zde­cy­dowanie, że najbardziej „szla­chet­na” fotografia to taka, do stworze­nie której uży­to tych właśnie kolorów. Po cichu, śmiem twierdz­ić, że spo­ra licz­ba czarno białych dzieł fotograficznych w his­torii tego medi­um, pow­stała z braku w ogóle, lub niezad­owala­jącej ich twór­ców jakoś­ci mate­ri­ałów uży­tych to tworzenia. Ale to było. Dziś w posi­ada­niu wszys­t­kich, zafas­cynowanych łapaniem obrazów do swych fotograficznych pudełek są narzędzia o jakich jeszcze kilka­naś­cie lat temu zupełnie się nie śniło. Wybór prac do cyk­lu „BIAŁE-CZARNE-BIAŁE” był­by zatem całkowicie świadomy ze strony auto­ra, który z całą odpowiedzial­noś­cią mógł­by twierdz­ić, iż z założe­nia odrzu­ca zdoby­cze współczes­nej epo­ki czyli możli­wość wiernego odt­warza­nia widoków świa­ta w pełnym kolorze. Ale do koń­ca tak nie jest. Zde­cy­dowana więk­szość fotografii cyk­lu pow­stała na czarno białych mate­ri­ałach anal­o­gowych w cza­sach gdy kolorowe nie były dostęp­ne w ogóle, albo były, ale kiep­skiej jakoś­ci. Aby zdję­cie stało się atrak­cyjne, mozol­nie w fotograficznej ciem­ni ich twór­ca redukował szaroś­ci aż do całkowitej grafiza­cji obrazu, ekspery­men­tował z negaty­wowym odbi­ciem i wielkoś­cią ziar­na, solary­zował, wkładał do szu­fla­dy pow­ięk­szal­ni­ka po dwa a nawet trzy negaty­wy naraz… A kiedy nas­tała era cyfry kilko­ma kliknię­ci­a­mi mysz­ki uzyski­wał dokład­nie to samo co kiedyś w ciem­ni. I nagle okaza­ło się, ze efek­ty są zupełnie takie same, tylko szyb­sze… A że w każdym z nas, bez wyjątku siedzi taki mały leń, poszło błyskaw­icznie! Ale dwa pod­sta­wowe kolory fas­cynu­ją jeszcze bardziej niż kiedyś! Można
z ich pomocą opisać świat! No bo prze­cież białe to dobro a czarne to zło. Ale… świat pełen jest niedomówień, niedoskon­ałoś­ci, niespełnień, niedokończeń, niezde­cy­dowa­nia, nic nie jest zde­cy­dowanie czarne lub abso­lut­nie białe! Słowem świat jest szary. Najlepiej moż­na by wytłu­maczyć to na przykładzie… klaw­iatu­ry fortepi­anu! Czy skończe­nie piękną melodię moż­na zagrać uży­wa­jąc tylko białych czy tylko czarnych klaw­iszy? Raczej nie! Trze­ba grać na wszys­t­kich. Otrzy­mamy wtedy pełne ako­rdy cud­ownej melodii. A ponieważ więcej jest klaw­iszy białych, stąd tytuł: „BIAŁE-CZARNE-BIAŁE”.

————————————————————————-

XI Ślas­ki Mara­ton Fotograficzny

Szkoła Fotograficz­na „Fotoe­dukac­ja” serdecznie zaprasza na jede­nastą edy­cję Śląskiego Mara­tonu Fotograficznego. W tym roku impreza odbędzie się 6 mar­ca w Siemi­anow­icach Śląs­kich w Parku Trady­cji, gdzie swo­je prace zaprezen­tu­je wielu uznanych fotografów. Jest to doskon­ała okaz­ja aby nie tylko obe­jrzeć prezen­tac­je autorskie i zadać pyta­nia doty­czące twór­c­zoś­ci zapros­zonych goś­ci, ale również spotkać się oso­biś­cie i poroz­maw­iać z obec­ny­mi na mara­tonie fotografami.
Celem orga­ni­za­torów mara­tonu jest pro­mowanie pol­s­kich fotografów i pol­skiej sztu­ki fotograficznej. Śląs­ki Mara­ton Fotograficzny jest imprezą cyk­liczną, w ramach której co roku podzi­wiać moż­na fotografie wielu znanych i cenionych artys­tów. W lat­ach 2006 – 2015 udzi­ał w mara­tonie wzięli m.in. Rafał Milach, Krzysztof Nies­porek, Józef Wol­ny, Andrzej Koni­akows­ki, Marek Locher, Mateusz Orszul­s­ki, Maciej Niesłony, Woj­ciech Praż­mows­ki, Inez i Andrzej Baturo, Bea­ta Men­drek — Mikul­s­ka, Arka­diusz Ławry­wian­iec, Anna Bod­nar, Witold Kras­sows­ki, Joan­na Chudy, Michał Cała, Mar­iusz Kubielas, Grze­gorz Cele­jew­s­ki, Bog­dan Krężel, Łukasz Trz­cińs­ki, Mar­ta Dąbrows­ka Tomasz Liboska, Michał Jędrze­jows­ki, Bartek Bar­czyk, Wacław Wań­tuch, Jerzy Kleszcz, Prze­mysław Jen­dros­ka, Jakub Ociepa, Maciej Jarzębińs­ki, Daw­id Chal­imo­niuk, Arka­diusz Gola, Tadeusz Rolke, Marcin Urbanow­icz, Tomasz Wiech, Roman Kos­zows­ki, Stanisław Jakubows­ki, Karel Cudlin.

W tym roku zaprosze­nie do udzi­ału w imprezie przyjęli:

Mar­ta Szczepa­ni­ak — rocznik 84, fotograf free­lancer, nauczy­ciel­ka fotografii, absol­wen­t­ka szkoły fotograficznej Fotoe­dukac­ja. Po skończe­niu socjologii oraz mar­ketingu okaza­ło się, że to jed­nak fotografia jest tym czym chce się w życiu zaj­mować. Total­nie zakochana w modzie, kreacji.. i bała­ganie w swo­jej głowie. Nie lubi tylko „robić zdjęć” ale przede wszys­tkim tworzyć nową rzeczy­wis­tość, kre­ować plany zdję­ciowe, opowiadać his­torię. Uwiel­bia baw­ić się skład­nika­mi, rzecza­mi nieoczy­wisty­mi. Jako zodi­akalny bliź­ni­ak — peł­na różnorod­noś­ci i prze­ci­wieństw, także w fotografii – cza­sem staw­ia na pros­totę i min­i­mal­izm, a cza­sem na total­ną kreację i przesyt. . Cały czas szu­ka inspiracji oraz nowych rozwiązań pozwala­ją­cych na sza­leńst­wa wyobraźni i wychodze­nie poza granice oczy­wis­toś­ci i banal­noś­ci. W 2015r. final­ist­ka Między­nar­o­dowego Konkur­su Fotografii Mody “Focus on Fash­ion”. Jed­na z 10 Top Fotografów Mag­a­zynu Mess w 2014 r. (5 miejsce). Pub­likowała edy­to­ri­ale mod­owe w takich mag­a­zy­nach jak: Ele­gant, Jute, Solis, Switch, Licht, Ano­lie, MINC, Nixi, Con­fash­ion, LeBOOK, Mess.

fot. Mar­ta-Szczepa­ni­ak

Wik­tor Kubi­ak — Urod­zony w 1992r. Absol­went policeal­nej szkoły fotografii „Fotoe­dukac­ja”. Lau­re­at GRAND PRESS PHOTO 2015 oraz BZ WBK Press Foto 2015. Stu­dent Insty­tu­tu Twór­czej Fotografii w Opaw­ie. Głównie zaj­mu­je się fotografią repor­tażową oraz doku­men­tal­ną. Związany z Agencją Fotograficzną EDYTOR w Katowicach.

fot. Wik­tor Kubiak

Jacek Czarkows­ki — kom­pozy­tor obrazu, twór­ca fil­mowych efek­tów wiz­ual­nych, autor opra­cow­ań graficznych i czołówek do filmów i seri­ali, stu­dent wrocławskiej ASP na kierunku fotografia i mul­ti­me­dia. Łączy różnorodne tech­ni­ki przetwarza­nia obrazu i dźwięku, poczy­na­jąc od fotografii anal­o­gowej, poprzez kom­pozy­cję efek­tów 3D, ele­men­ty wirtu­al­nej scenografii, na pro­gramowa­niu i syn­tezie dźwięku kończąc.
Wojtek Kukucz­ka — główne obszary dzi­ała­nia to fotografia, mul­ti­me­dia, pro­jek­towanie graficzne oraz film. Absol­went Tech­nikum Fotograficznego, Studiów Mag­is­ter­s­kich Fotografia i Mul­ti­me­dia na ASP Wrocław oraz stu­dent Komu­nikacji Wiz­ual­nej AKI Acad­e­my of Fine Art w Holandii. Obec­nie dok­torant Insty­tu­tu Sztu­ki, Wydzi­ału Artysty­cznego na Uni­w­er­syte­cie Śląskim. Uczest­nik pon­ad 40 wys­taw fotograficznych między inny­mi w BWA Wrocław, CSF w Katow­icach, CCK Chorzów, reprezen­tant ASP w dziedzinie fotografii w ramach „Foto Fes­ti­walu” w Łodzi 2008 oraz w ramach fes­ti­walu „The World Pho­tog­ra­phy Awards — Cannes” we Francji 2007. W roku 2010 otrzy­mał nagrodę za najlep­szy film pol­s­ki na Przeglądzie Filmów Górs­kich w Ląd­ku Zdro­ju. Inic­ja­tor akcji kul­tur­al­nej 3440 Metrów Nad Poziomem Świa­ta, założy­ciel Galerii Negatyw w Katow­icach, prezes fun­dacji na rzecz kul­tu­ry „Wiel­ki Człowiek”. Stype­ndys­ta Wydzi­ału Kul­tu­ry Urzę­du Marsza­łkowskiego woj. Śląskiego oraz Wydzi­ału Kul­tu­ry mias­ta Wrocław, trzykrot­ny lau­re­at nagrody dla Młodych Twór­ców Kul­tu­ry, Wydzi­ału Kul­tu­ry mias­ta Katowice.

fot. Jacek Czarkowski

Marcin Górs­ki (1972) Stu­diował na Wydzi­ałach Budown­ict­wa i Architek­tu­ry Politech­ni­ki Śląskiej, dziś pra­cown­ik naukowy tej uczel­ni. Fotograf, kura­tor i pop­u­laryza­tor fotografii.
Współza­łoży­ciel i prezes Gli­wick­iego Domu Fotografii, współau­tor The F Blog i blogu Miejsce Fotografii, członek por­tu­gal­skiego sto­warzyszenia Fotoal­ter­na­ti­va i Kolek­ty­wu KGF, członek redakcji Fotoin­dexu, współpra­cown­ik por­tu­gal­s­kich mag­a­zynów Dile­ma i Camera.doc. Współpra­cown­ik Work­shop X. Kura­tor i współku­ra­tor wys­taw m. in. Ami Vitale, Jeanne Wells, Mar­iusza Foreck­iego i Michała Łucza­ka. Jego prace były pokazy­wane na pon­ad 40 wys­tawach indy­wid­u­al­nych i zbiorowych we Francji, Por­tu­galii, Szwecji, Polsce, Wielkiej Bry­tanii, Włoszech, Japonii, Czarnogórze i Mace­donii. Autor i współau­tor kilku książek fotograficznych w Polsce, Por­tu­galii i Iranie, pub­likowany w cza­sopis­mach fotograficznych w Por­tu­galii, Stanach Zjed­noc­zonych, Ser­bii i Rosji. Autor lub współau­tor pro­jek­tów foto-doku­men­ta­cyjnych i foto-socjo­log­icznych poświę­conych giną­cym lokalnym społecznoś­ciom – Madeiro, Quares­ma, Fado i Bal­cerek. Zaj­mu­je się fotografią trady­cyjną śred­nio- i wielko­for­ma­tową, intere­su­ją go zagad­nienia na grani­cy doku­men­tu i zapisu socjo­log­icznego oraz architektury.

fot. Marcin Górski

Marcela Pani­ak (1991) – absol­wen­t­ka Szkoły Fil­mowej w Łodzi. Należy do Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików oraz do Łódzkiego Towarzyst­wa Fotograficznego. Swo­je prace prezen­towała na wys­tawach indy­wid­u­al­nych i zbiorowych w Polsce oraz w wielu kra­jach za grani­cą (m.in. Czechy, Bel­gia, Stany Zjed­noc­zone, Słowac­ja, Dania, Franc­ja, Węgry, Hisz­pa­nia, Włochy). Najważniejszym wydarze­niem była nom­i­nac­ja do nagrody „Prix Décou­verte” i wys­tawa na fes­ti­walu „Les Ren­con­tres d’Arles” w 2013 roku. Została również nagrod­zona w konkur­sie „Lens Cul­ture Emerg­ing Tal­ents” w 2014 roku, a także zajęła pier­wsze miejsce w konkur­sie „Vis­i­ble White Pho­to Prize” w 2015 roku. Sama twierdzi w ten sposób: „Nie sku­pi­am się na reprezen­towa­niu świata real­nego; najważniejszy jest dla mnie świat, który jest wykre­owany przez umysł. Zaj­mu­ję się tem­ata­mi związanymi z wyobraźnią, wspom­nieni­a­mi, pamięcią, his­to­rią, archi­wum, tożsamością oraz fotografią samą w sobie. Tym sposobem zas­tanaw­iam się nad zależnościami między tymi zagad­nieni­a­mi w prak­tyce a właściwościami fotografii w teorii. Lubię więc łączyć różne dziedziny sztu­ki, ekspery­men­tować w ich zakre­sie, wyko­rzystywać wielostronne możli­woś­ci, jed­nak wciąż bazując na obra­zie fotograficznym, który jest zawsze w cen­trum mojego zainteresowania”.
www.marcepani.art.pl

fot. Marcela Paniak

Michał Solars­ki – fotograf doku­men­tal­ista na co dzień pracu­ją­cy w Lon­dynie, gdzie ukończył The Lon­don Col­lege of Com­mu­ni­ca­tion. Swo­je autorskie cyk­le real­izu­je głównie w Europie Środ­kowej. W swo­jej pra­cy naw­iązu­je do oso­bistych doświad­czeń, częs­to odwołu­je się do pamię­ci. Jego prace były pokazy­wane na wielu wys­tawach indy­wid­u­al­nych i zbiorowych, m.in. w ramach: New York Pho­to Fes­ti­val, Belfast Pho­to Fes­ti­val, Athens Pho­to Fes­ti­val. Pub­likował między inny­mi na łamach The Guardian, Time, GQ, Van­i­ty Fair, New York Mag­a­zine. Ostat­ni cykl: Postrzyzyny zre­al­i­zowany wspól­nie z Tomaszem Liboską otrzy­mał nagrodę Gand Prix w konkur­sie LensCul­ture, Visu­al Sto­ry­telling Awards 2014.
Tomasz Liboska — ukończył Etnologię na Uni­w­er­syte­cie Śląskim w Katow­icach. Absol­went Insty­tu­tu Twór­czej Fotografii w Opaw­ie. Real­izu­je głównie doku­men­talne cyk­le fotograficzne. Więk­szość z nich pow­sta­je na Górnym Śląsku, gdzie miesz­ka i pracu­je. Ważniejsze z nich to:Wojownicy nagrod­zony I nagrodą Grand Press Pho­to 2008 oraz Don’t Mess with Texas zre­al­i­zowany w 2009 roku dzię­ki Stype­ndi­um Marsza­ł­ka Wojew­ództ­wa Śląskiego. (oba zre­al­i­zowane wraz z Michałem Jędrzejwoskim)

fot. Michał Solars­ki, Tomasz Liboska

Krzysztof Kowal­czyk (ur. 1975) Fotograf, tłu­macz języ­ka ang­iel­skiego. Miesz­ka w Krakowie. Absol­went Filologii Ang­iel­skiej na Uni­w­er­syte­cie Jagiel­lońskim w Krakowie i studiów mag­is­ter­s­kich w Insti­tu­cie tvůrčí fotografie (ITF) na Uni­w­er­syte­cie Śląskim w Opaw­ie, Repub­li­ka Czes­ka. Obec­nie stu­dia dok­toranck­ie na ITF. Od 2015 r. członek Pol­skiego Związku Artys­tów Fotografików. W swej twór­c­zoś­ci sku­pia się na fotografii doku­men­tal­nej, real­izu­jąc głównie cyk­le dłu­goter­mi­nowe („Opór” (2009), „Portret rodzin­ny we wnętrzu” (2014), „Tama” (od 2012)). Zaj­mu­je się też fotografią podróżniczą. Najważniejsze wyróżnienia: final­ista Leica Oscar Bar­nack Award 2014, Niem­cy, zwycięz­ca konkur­su The Faces of Brew­ing Europe 2014, Bel­gia, lau­re­at konkur­su Leica Street Pho­to 2013, Pol­s­ka. Wys­tawy indy­wid­u­alne: Tama, SPAF Gallery, Kraków, Pol­s­ka (2014) Opór, Miejsko-Gmin­ny Ośrodek Kul­tu­ry w Tyczynie (2009), Kaz­imierz, Dom Pol­s­ki, Dublin (2003) Cracow’s Kaz­imierz, syn­a­goga Nożyków, Warsza­wa (2002). Wys­tawy zbiorowe: Leica Street Pho­to, Leica Gallery, Warsza­wa (2013), Me, You, We, Dum Umeni, Opa­va (2012), Repub­li­ka Czes­ka, Pic­ture we Live in, GASK Gallery, Kut­na Hora, Repub­li­ka Czes­ka (2012)

fot. Krzysztof-Kowal­czyk

Anna Musi­ałów­na — kura­tor­ka wys­taw: „Pol­s­ka lat 70”, ”Pol­skie dro­gi” „Dro­ga przez Pol­skę” Galerii mul­ti­me­di­al­nych prezen­tu­ją­cych fotografie archi­walne z okazji rocznic – Sierp­nia 80, Okrągłego Stołu, wybuchu stanu wojen­nego, PRL-owskiego Dnia Kobi­et, Dnia Dziec­ka itp. Brała udzi­ał w wys­tawach: „Doku­ment cza­su” – fotografia socjo­log­icz­na, „W kręgu itd.”, „Gdzie jesteśmy”, „Doku­men­tal­ist­ki XX wieku” czy “Autorzy Polityki”
Jest współau­torką fotografii w albu­mach “Przy­wracanie pamię­ci – Spraw­iedli­wi wśród Nar­o­dów Świa­ta. Jej fotografie zna­j­du­ją się w zbio­rach Muzeum His­torii fotografii w Krakowie, w Fototece ZPAF, w kat­a­lo­gach fotografii kolekcjon­er­skiej oraz w wielu książkach i pub­likac­jach na tem­at pol­skiej rzeczy­wis­toś­ci. Jest współza­łoży­cielką Sto­warzyszenia Doku­men­tal­istów „Dro­ga” sku­pi­a­jącego grupę fotore­porterów pra­sowych, którzy od lat 70-tych śledzą zachodzące w kra­ju zmi­any w najważniejszych dziedz­i­nach życia społeczno – kul­tur­al­nego. Prowadzi zaję­cia eduka­cyjne oraz warsz­taty reporter­skie. Jest autorką pro­jek­tu doty­czącego zabytkowego Żyrar­dowa pt. “Ludzie mias­ta” real­i­zowanego w ramach stype­ndi­um twór­czego Min­is­tra Kul­tu­ry i Dziedz­ict­wa Nar­o­dowego. Członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików, Sto­warzyszenia Dzi­en­nikarzy Pol­s­kich, Sto­warzyszenia Autorów ZAiKS.
Anna Musi­ałów­na tak opowia­da o swo­jej fotograficznej pasji: „Urodz­iłam się w domu fotografa, dlat­ego pro­ces pow­stawa­nia obrazu znałam od dziec­ka. Opuś­ciłam rodzin­ny dom dla 9ciu lat szkoły bale­towej w Warsza­w­ie, którą ukończyłam z wyróżnie­niem w 1967 r. Tańczyłam w Teatrze Wielkim (rola Mir­ty w Giselle i Phry­gi w Spar­takusie) do wypad­ku, w wyniku którego doz­nałam trwałej kon­tuzji kolana. W 1971 r. pożeg­nałam się z kari­erą artysty bale­tu jako inwalid­ka III grupy. Mój brat, Maciej Musi­ał, który był już fotore­porterem, na pociesze­nie dał mi do ręki aparat i doradz­ił abym poszła między ludzi, na ulicę.
Rok później ukazał się mój pier­wszy fotore­por­taż z krótkim tek­stem w tygod­niku “itd.”, z którym byłam związana do koń­ca lat 70-tych. Dzię­ki wypad­kowi jeszcze dłu­go potem byłam najlep­szą tancerką wśród fotore­porterów i najlep­szym fotore­porterem wśród tancerzy. Pub­likowałam też w “Razem”, “Na przełaj” i w “Przy­jaciółce”. W stanie wojen­nym rozs­tałam się z etatem. W lat­ach 80-tych współpra­cow­ałam z londyńskim “Pulsem”. Od blisko 20 lat fotogra­fu­ję dla tygod­ni­ka “Poli­ty­ka”. Należę do szczęś­cia­rzy, od pon­ad 40 lat jestem wier­na fotografii repor­tażowej pode­j­mu­jącej istotne prob­le­my społeczne, opub­likowałam set­ki fotore­por­taży i ani jed­nego dnia nie byłam w pra­cy. Słysza­łam i widzi­ałam może zbyt wiele, wystar­cza­ją­co dużo, by mieć dys­tans do siebie i włas­nych spraw. Darem tego zawodu jest nieusta­ją­ca nau­ka, poz­nawanie różnych sfer życia i obszarów rzeczy­wis­toś­ci niedostęp­nych dla prze­cięt­nego oby­wa­tela. Zdarza się, że obrazy, którym przyglą­dam się z bliska jeszcze mnie zadzi­wia­ją, wzrusza­ją, cza­sem baw­ią, cza­sem prz­er­aża­ją. I póki życie się toczy, tem­atów i wrażeń nie zabraknie. Zachowanie emocjon­al­nej równowa­gi to trudne zadanie, ale równie pasjonu­jące jak pro­ces tworzenia”.

fot. Anna Musiałówna

————————————————————————-

13 Ryb­nic­ki Fes­ti­w­al Fotografii

Ciekawy? Wyjątkowy? Obow­iązkowy? Tak! Ale Ryb­nic­ki Fes­ti­w­al Fotografii jest przede wszys­tkim nieporównywalny!
Choć jest praw­ie równo­latkiem Miesią­ca Fotografii w Krakowie, a jego for­muła przy­pom­i­na — młod­szy stażem — FotoArt Fes­ti­w­al w Biel­sku-Białej, to jed­nak specy­fi­ka Ryb­nick­iego Fes­ti­walu Fotografii zasługu­je na szczegól­ną uwagę.
Poniżej kil­ka fak­tów ilus­tru­ją­cych charak­ter tego wydarzenia:
— pier­wsza edy­c­ja odbyła się w 2004 roku
— wstęp na Fes­ti­w­al jest bezpłatny
— każdy może otrzy­mać bezpłat­ny kat­a­log fes­ti­walowy (w którym zna­j­du­je się po jed­nej fotografii każdego z autorów w danej edycji)
— cały 3‑dniowy pro­gram (spotka­nia z autora­mi, wys­tawy i warsz­taty) odby­wa się w tym samym budynku (Fun­dac­ja EDF Pol­s­ka w Rybniku)
— każdy może uczest­niczyć w spotka­ni­ach autors­kich z najwybit­niejszy­mi twór­ca­mi fotografii
— każdy może zain­stalować swo­je prace w Galerii Otwartej na czas trwa­nia pro­gra­mu głównego (3 dni w sali pro­jek­cyjnej, w której odby­wa­ją się prezen­tac­je autorskie i spotka­nia z artystami)
— w ramach Fes­ti­walu zaprezen­towanych zosta­je pon­ad 20 wys­taw (indy­wid­u­al­nych i zbiorowych), co spraw­ia, że pod­czas każdej edy­cji moż­na obe­jrzeć kilka­set zdjęć. Wys­tawy zbiorowe przy­go­towywane są przez klu­by i sto­warzyszenia fotograficzne z całego Śląs­ka, a także z Czech
— w ramach Fes­ti­walu odby­wa­ją się warsz­taty prak­ty­czne z wybit­nym fotografem.

fot. Aga­ta-Opal­ińs­ka

W lat­ach 2004–2015 na Ryb­nickim Fes­ti­walu Fotografii wys­tąpiło wielu wybit­nych twór­ców, wśród nich, m.in:
Tadeusz Rolke Tomasz Siko­ra Andrzej Świ­et­lik Woj­ciech Praż­mows­ki Krzysztof Gier­ał­tows­ki Jacek Porem­ba Wacław Wan­tuch Antanas Sutkus Paweł Żak Bog­dan Krężel Maciej Nabrda­lik Woj­ciech Grzędz­ińs­ki Paweł Pierś­cińs­ki Grze­gorz Przy­borek Bog­dan Kułakowski |
Mar­iusz Forec­ki Marek Straszews­ki Rafał Milach Marek Arci­mow­icz Adam Pańczuk
Bart Pogo­da Szy­mon Brodzi­ak Fil­ip Ćwik Paweł Mizielińs­ki Andrzej Kra­marz Arka­diusz Gola Łukasz Trz­cińs­ki Szy­mon Szcześ­ni­ak Paweł Fab­jańs­ki Andrzej Dra­gan Wik­tor Franko
Karoli­na Jon­derko Ryszard Kar­cz­mars­ki Krzysztof Gołuch Mag­da Hueck­el Pavel Maria Sme­jkal Tomasz Lazar Paweł Bajew Arka­diusz Kemp­ka Dita Pepe Tomasz Albin Adam Lach
Alek­san­dra Zaborows­ka Andrei Lianke­vich Paweł Totoro Adamiec Dar­iusz Klimaczak
Michał Łuczak Geor­gia Kraw­iec Artur Nyk

W dni­ach 18–20 mar­ca br., w siedz­i­bie Fun­dacji EDF Pol­s­ka w Ryb­niku, nie może zabraknąć niko­go, kto ceni sobie żywy kon­takt ze sztuką. Trady­cyjnie w pro­gramie: spotka­nia autorskie z najwybit­niejszy­mi twór­ca­mi fotografii, kilka­dziesiąt wys­taw indy­wid­u­al­nych i zbiorowych, warsz­taty fotograficzne, a także Gale­ria Otwarta, czyli trzyd­niowa ekspozy­c­ja prac, które trafią na Fes­ti­w­al niemalże “z ulicy”.
Choć początkowo Ryb­nic­ki Fes­ti­w­al zakładał głównie inte­grację śląskiego środowiska fotograficznego, to jed­nak bard­zo szy­bko jego for­muła rozrosła się nie tylko do ran­gi ogólnopol­skiej, ale do między­nar­o­dowej. Co roku odwiedza go kilkuset ama­torów zdjęć z całego kra­ju, a kole­jne gwiazdy fotografii z wielkim entuz­jazmem przyj­mu­ją zaprosze­nie orga­ni­za­torów do przy­jaz­du i opowiada­nia o swo­jej pra­cy twór­czej. Doskonale ilus­tru­je ten fakt dłu­ga lista nazwisk kilkudziesię­ciu najwięk­szych postaci, które odwiedz­iły Rybnik. 

fot. Szy­mon Kobusiński

W tym roku „ale­ję sławy” Ryb­nick­iego Fes­ti­walu zaszczy­ci osobowość niezwykła i chy­ba jeden z twór­ców najbardziej zasłużonych w tej dziedzinie sztu­ki – Chris Nieden­thal. Odz­nac­zony Sre­brnym Medalem „Zasłużony Kul­turze Glo­ria Artis” oraz Krzyżem Ofi­cer­skim Orderu Odrodzenia Pol­s­ki, Nieden­thal z powodze­niem doku­men­tu­je najbardziej przeło­mowe zdarzenia w Polsce i Europie, od lat 70. XX wieku. Z tą żywą leg­endą fotore­por­tażu będzie moż­na się zobaczyć oso­biś­cie w Ryb­niku już 18 mar­ca. Orga­ni­za­torzy planu­ją poświę­cić temu spotka­niu cały piątkowy wieczór.

Krzysztof Miller, który był świad­kiem najważniejszych kon­flik­tów zbro­jnych XX wieku. Autor książ­ki „13 wojen i jed­na. Prawdzi­wa his­to­ria reportera wojen­nego” ryzykował życie m.in. w Afgan­istanie, Czeczenii, Gruzji i Kon­go, aby móc spustem migaw­ki „ustrzelić” prawdę o sytu­acji na fron­cie i pokazać ją światu. Jak moż­na się spodziewać, spotkanie z Krzysztofem Millerem, które zaplanowano na sobotę 19 mar­ca, będzie bardziej niż emocjonujące. 

fot. Krzysztof Miller

Szczegól­nie ekscy­tu­ją­co zapowia­da się wiz­y­ta trzykrot­nego zdoby­w­cy World Press Pho­to – Kacpra Kowal­skiego, na którego wyjątkowe prace wykony­wane z lotu pta­ka skierowana jest obec­nie uwa­ga prak­ty­cznie całego świa­ta. To wyjątkowo uzdol­niony artys­ta. Jako zawodowy pilot i architekt, doskonale łączy nabyte umiejęt­noś­ci, aby utr­walać obrazy przed­staw­ia­jące wzo­ry twor­zone przez korelację człowieka i natury. 

Wśród gwiazd tegorocznej imprezy pojawi się też Maciej Jeziorek, współza­łoży­ciel agencji Napo Images, wielokrot­nie nagradzany na konkur­sach fotografii pra­sowej. Trady­cyjnie nie zabraknie reprezen­tan­tów fotografii insc­eni­zowanej i krea­cyjnej. Taką fotografię pokażą w Ryb­niku: nazwisko między­nar­o­dowego for­matu – Leszek Parad­ows­ki; Szy­mon Kobusińs­ki, tworzą­cy niezwykłe obrazy ludzi pod wodą; Veroniq Zafon, która spec­jal­izu­je się w akcie kobiecym oraz Michał Kar­cz, który do uzyska­nia swoich malars­kich pejza­ży na pewno nie uży­wa ciemni…

Pod­czas 13. edy­cji Ryb­nick­iego Fes­ti­walu będzie moż­na zobaczyć kilka­set fotografii przy­go­towanych w formie wys­taw. Będą to autorskie wys­tawy indy­wid­u­alne, wys­tawy zbiorowe przy­go­towane przez klu­by i sto­warzyszenia fotograficzne z całego Śląs­ka oraz 3‑dniowa wys­tawa w Galerii Otwartej, do zaist­nienia w której orga­ni­za­torzy zaprasza­ją wszys­t­kich zain­tere­sowanych, bez wyjątku.

Planowane są również pro­fesjon­alne warsz­taty fotograficzne dla ogranic­zonej licz­by osób, które poprowadzi Artur Nyk, ale szczegółowych infor­ma­cji należy szukać na stron­ie Orga­ni­za­to­ra – www.festiwal.rybnik.pl

fot. Zbig­niew Podsiadło

————————————————————————-

Michał Cała “Śląsk i Galicja”

Dyrek­tor Muzeum His­torii Fotografii w Krakowie Marek Świca zaprasza na otwar­cie wys­tawy Michała Cały „Śląsk i Gal­ic­ja”, które odbędzie się 29 lutego 2016, o godz. 18:00 w salach wys­ta­wowych Muzeum przy ul. Józ­e­fitów 16 w Krakowie.
„Śląsk i Gal­ic­ja” to pier­wsza wys­tawa otwarta w Muzeum w 2016 po remon­cie przestrzeni ekspozy­cyjnej i pier­wsza wys­tawa otwier­ana przez nowego Dyrek­to­ra MHF.
6 mar­ca, o godz. 12:00 po wys­taw­ie oprowadzi Marek Janczyk – wstęp wolny
Zaprasza­my serdecznie!

Michał Cała urodz­ił się w 1948 roku w Toruniu. W roku 1973, w trak­cie swoich studiów na Politech­nice Warsza­wskiej rozpoczął swo­ją pracę twór­czą w dziedzinie fotografii. W lat­ach 1977–1995 zamieszkał w Tychach i poświę­cił się fotografowa­niu śląskiego krajobrazu.
Jego wys­tawa “Śląsk” była eksponowana w wielu gale­ri­ach w Polsce i za granicą, a także w ramach fes­ti­walu: „2. Foto Fes­ti­val Mannheim Lud­wigshafen Heidelberg“(2007}, oraz fes­ti­walu “Noorderlicht”(2008) w Holandii.
W roku 2007 Michał Cała został zal­ic­zony do stu najważniejszych pol­s­kich fotografów dzi­ała­ją­cych w ubiegłym stule­ciu i wziął udzi­ał w wys­taw­ie pt. “Pol­s­ka fotografia w XX wieku” (Warsza­wa, Wilno).
Również w roku 2007 o autorze i jego śląs­kich zdję­ci­ach napisał British Jour­nal of Pho­tog­ra­phy, oraz bry­tyjs­ki mag­a­zyn Foto8.
Drugim ważnym cyk­lem auto­ra, nad którym pra­cow­ał w lat­ach 1976–1990, jest seria zdjęć „Gal­ic­ja”. Zdję­cia z tej serii były pokazane w ramach indy­wid­u­al­nej wys­tawy „Paysages de Pologne” w Galerie Con­traste w Bor­deaux w 1985 r.
Autor dwukrot­nie otrzy­mał Grand Prix na Bien­nale Kra­jo­brazu Pol­skiego w Kiel­cach w 1979 i 1983 r. Zajął też I miejsce na konkur­sie Pil­sner IPA – Los Ange­les 2007 w kat­e­gorii “Indus­tri­al”.
Jego fotografie były pub­likowane w albu­mach : „Antolo­gia fotografii pol­skiej 1839–1989”, „Mis­tr­zowie pol­skiego pejza­żu”, „Pol­s­ka fotografia w XX wieku”.
Od 1984 roku jest członkiem Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików.
Obec­nie miesz­ka w Bielsku-Białej.

Wys­tawa pokazu­je i porównu­je dwa regiony graniczące ze sobą, lecz bard­zo odmi­enne: Śląsk i Galicję.
Cykl zdjęć pt. „Śląsk” przed­staw­ia kra­jo­braz prze­mysłowy i miejs­ki Górnego Śląs­ka, Zagłębia i Wałbrzy­cha w lat­ach 1975–2012. Zdję­cia pokazu­ją obiek­ty prze­mysłowe, hałdy, robot­nicze osied­la i ludzi w nich mieszkających.
„Gal­ic­ja” to cykl zdjęć wyko­nanych w lat­ach 1976–1990, przed­staw­ia­ją­cy rol­niczy pejzaż, wsie, małe miastecz­ka, oraz ich mieszkańców w ubogich regionach Pol­s­ki południowo-wschodniej.
Oba cyk­le opowiada­ją o relac­jach między człowiekiem i jego środowiskiem: miejskim prze­mysłowym i wiejskim rolniczym.

Michał Cała

Koniec świa­ta według Michała Cały
Michał Cała należy do wąskiego grona najwybit­niejszych fotografów Śląs­ka. Jego olbrzy­mi, pow­sta­ją­cy na przestrzeni czterech dekad dorobek zestaw­ić moż­na z pracą Maxa Steck­la, czy też inspiru­jącego się Całą młod­szego o pokole­nie Woj­ciecha Wilczy­ka. Jed­nocześnie fotografie Michała Cały wyróż­ni­a­ją się sposobem przed­staw­ia­nia prze­mysłowej dziel­ni­cy. Inaczej niż Steck­la nie intere­su­ją Cały mroczne i klaus­tro­fo­biczne doświ­et­lane sztucznym światłem reflek­torów przestrze­nie szy­bów kopal­ni­anych. Rozpoczy­na­jąc swo­ją życiową przy­godę ze Śląskiem nie zwracał uwa­gi na popisowe inwest­y­c­je tow. Edwar­da Gier­ka w rodza­ju Huty Katow­ice chęt­nie doku­men­towane przez twór­ców w rodza­ju Edwar­da Polocz­ka. Cała wymy­ka się pro­pa­gandzie sukce­su i pozornie zbliża do pop­u­larnego w drugiej połowie lat 1970. “czarnego” fotore­por­tażu. Pozornie, gdyż nie ma tu łatwej, typowo fotore­porter­skiej aneg­do­ty, a na pier­wszy plan wychodzi zgoła apokalip­ty­czny pejzaż. Fotografie częs­to pozbaw­ione są ludzi, a jeśli już pojaw­ia­ją się to zwyk­le w charak­terze sztafażu pod­kreśla­jącego skalę prze­mysłowej pro­dukcji i związanych z nią przek­sz­tałceń kra­jo­brazu. Najlep­sze ze zdjęć Michała Cały są w pewnym sen­sie nie­ludzkie i zbliża­ją się do abstrakcji. Śląsk jest przestrzenią roz­ciąg­niętej w cza­sie mod­ern­iza­cji, która zda­je się prowadz­ić do nieuchron­nej katas­tro­fy. Cała w tym pro­ce­sie his­to­rycznym odna­j­du­je nie tyle pię­kno, co wzniosłość. Jed­nocześnie jego pejzaż nie ma w sobie nic z ide­al­iza­cji. To przełożony na czarno-białą, kon­trastową fotografię dialek­ty­czny na swój sposób obraz wpisanego w nowoczes­ność kon­flik­tu natu­ra-kul­tura, człowiek-prze­mysł, regres-pro­gres. Michał Cała imponu­je poprzez roz­mach przed­sięwz­ię­cia i nastaw­ie­nie na długie, wielo­let­nie utr­walanie zmieni­a­jącego się obrazu Śląs­ka. Przy­pom­i­na w tym pode­jś­ciu twór­ców z kręgu leg­en­darnej, eksponowanej po raz pier­wszy w 1975 roku w George East­man House w Rochester wys­tawy New Topo­graph­ics: Pho­tographs of a Man-Altered Landscape. 

Michał Cała również jest zain­tere­sowany topografią. Tropi nie tylko zmieni­a­ją­cy się pod wpły­wem człowieka pejzaż, ale również nie waha się wprowadzać do poszczegól­nych zdjęć wątków egzys­tenc­jal­nych. Nieprzy­pad­kowo autor częs­to posługu­je się długi­mi obiek­ty­wa­mi charak­terysty­cznie spłaszcza­ją­cy­mi poszczególne plany obrazu. Tym samym uda­je mu się stworzyć niczym w malarst­wie wiel­kich mis­trzów metaforę ludzkiego losu. Inaczej niż choć­by w zimowym pejza­żu Breugh­la, u Cały grupy rodza­jowe zastępu­ją poje­dynczy prze­myka­ją­cy prze­chod­nie, ostat­ni ludzie. Specy­ficznie epick­ie pode­jś­cie Cały wyróż­nia go nie tylko spośród współczes­nych pol­s­kich fotografów. Śląskie dzieło moż­na czy­tać jak opowieść o antropoce­nie. Fotografie Cały moż­na zestaw­iać z artys­ta­mi poprzed­nich epok i pokoleń, a także z obraza­mi Śląs­ka Jana Bułha­ka, Hen­ry­ka Pod­dęb­skiego, czy młodych, aktu­al­nie tworzą­cych fotografów w rodza­ju Rafała Milacha i Michała Łucza­ka. Naj­ciekawsze jest jed­nak porów­nanie zdjęć samego Cały z różnych okresów i różnych obszarów przez niego doku­men­towanych. W takim uję­ciu — na wys­taw­ie czy w albu­mie — moż­na zobaczyć jak zmienia się i jak rozwi­ja zarówno jego autors­ka wiz­ja, jak i sam Śląsk. Porów­nanie z późniejszy­mi nieco fotografi­a­mi Gal­icji pokazu­je wyraźniej napię­cie pomiędzy katas­troficzną wiz­ją Śląs­ka, a zgoła sielankowym obrazem gal­i­cyjskiej wsi. Pejza­że gal­i­cyjskie przy­wodzą na myśl mis­trzów szkoły pejza­żu kieleck­iego z kręgu Pawła Pierś­cińskiego, czy też pię­kno Mazowsza w obiek­ty­wie Edwar­da Hartwiga. To przed­staw­ienia świa­ta przed­nowoczes­nego, niere­al­nie pięknego i har­moni­jnego, w którym jest miejsce dla ludzi, jak i zwierząt. To jak­by awers, jaśniejsza strona Śląs­ka. Pełne czułoś­ci i nos­tal­gii obrazy nie są jed­nak tak przekony­wu­jące jak fotografie śląskie ukazu­jące roz­pad więzi między ludź­mi, między człowiekiem a naturą. Tak jak­by losem człowieka było pod­porząd­kowanie świa­ta. W kole­jnych podróżach na Śląsk Cała zaczy­na dostrze­gać coś więcej niż przytłacza­jące zniszczenia hałdy, zde­grad­owaną przy­rodę i poje­dyncze posta­cie prze­myka­jące brud­ny­mi, zabło­cony­mi uli­ca­mi osiedli robot­niczych. W późniejszych, twor­zonych już po okre­sie trans­for­ma­cji ustro­jowej zdję­ci­ach natu­ra wyda­je się wygry­wać. Ludzkie dzieło ule­ga pro­ce­som entropii. Cała odwiedza sobie dobrze znane miejs­ca i fotogra­fu­je je ponownie. 

W cza­sie zmierzchu real­nego soc­jal­iz­mu i późno kap­i­tal­isty­cznej jutrzen­ki ustro­jowej roz­pada­ją się fab­ry­ki, demon­towane są mon­stru­alne kon­strukc­je, w czarno-białym świecie pojaw­ia się kolor. Cała wprowadza w kadr moc­ne, bar­wne plamy szyldów, reklam, względ­nie nowych mod­eli samo­chodów. Od szarego tła odci­na się czer­wień cegieł, zieleń drzew i trawy. Kolorowe fotografie mogą budz­ić kon­ster­nację miłośników czarno-białej, klasy­cznie szla­chet­nej fotografii, ale Cała nie epatu­je feer­ią barw, niczym oskarżany o zakła­manie obrazu Śląs­ka Tomasz Tomaszews­ki. Kolor w tych zdję­ci­ach oznacza nor­mal­ność, codzi­en­ność. Tak jak­by okres burzy i naporu już się skończył. Jak­by wraz z PRL-em nie­ludz­ki czas dobiegł kre­su. Ta zwycza­jność intrygu­je, ale nie pory­wa już jak czarno-białe pejza­że z koń­ca świa­ta. Jest nieco czyś­ciej, min­i­mal­nie ład­niej. Jest nor­mal­nie, jak to we współczes­nej Polsce. Tylko porośnięte coraz gęst­szą roślin­noś­cią hałdy i szkody gór­nicze, sztuczne jezio­ra i zalewy, spękane i grożące zawale­niem budyn­ki przy­pom­i­na­ją jeszcze o nie tak dawnej, a już dostęp­nej tylko na fotografi­ach przeszłoś­ci. W tym pejza­żu bliskim i odległym zarazem, pośród obiek­tów przy­pom­i­na­ją­cych piramidy lub budowle zagin­ionych cywiliza­cji swo­bod­nie krąży fotograf.

Adam Mazur

————————————————————————-

Jowi­ta Mor­mul “Ser­penti­na­ta ‑1s”

Gale­ria Pus­ta oraz Związek Pol­s­kich Artys­tów Fotografików Okręg Śląs­ki zaprasza­ją 24 lutego 2016 roku o godz 17.30 na wernisaż wys­tawy fotografii Jowi­ta Mor­mul “Ser­penti­na­ta ‑1s”. Wys­tawa prezen­towana będzie w Galerii Pustej w Jaworznie do 29.03.2016

Jowi­ta Bogna Mormul
Adi­unkt Insty­tu­tu Sztuk Pięknych Uni­w­er­syte­tu Jana Kochanowskiego w Kiel­cach. Dok­torat w zakre­sie sztuk fil­mowych w dyscy­plin­ie artysty­cznej fotografia w Państ­wowej Wyższej Szkole Sztuk Fil­mowych Telewiz­yjnych i Teatral­nych w Łodzi. Absol­wen­t­ka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie Wydzi­ału Malarst­wa oraz Wydzi­ału Grafi­ki, Kat­e­dra Fotografii. Członek ZPAF i ZPAP.
Więcej: www.jowitamormul.com

Autors­ki komentarz
Zmi­en­ność w zapisie jed­nej sekundy tań­ca. Niek­tóre zmi­any dostrzegamy ludzki­mi zmysła­mi w “cza­sie rzeczy­wistym”, inne pozosta­ją poza naszym postrze­ganiem lub są widoczne dzię­ki anal­izie porów­naw­czej chwili obec­nej z przeszłoś­cią. Pow­sta­ją­cy obraz wiru­jącego ciała zaw­iera w sobie ciągłość sek­wencji ruchu, ryt­mu odd­echu, napię­cia mięśni, krąże­nia krwi, bicia ser­ca, pogo­ni myśli — frag­ment wydarzeń zamknię­tych w jed­nej sekundzie. Jed­nocześnie rejes­trac­ja rozbi­ja for­mę tańczącego ciała i niszcząc tworzy nową fig­urę — Fig­urę Serpentinata.

Ser­penti­na­ta 1 s

Refleksyjny charak­ter twór­c­zoś­ci Jow­ity Mor­mul sytu­u­je ją wśród autorów wypra­cowu­ją­cych włas­ny styl, nieza­leżny od innych współczes­nych nurtów fotograficznego obrazowania.
Intelek­tu­al­ny i intym­ny wymi­ar jej prac jest nakierowany na autoanal­izę. Autor­ka angażu­je siebie w wykre­owane struk­tu­ry bytów równoległych: rzeczy­wistych oraz ekwi­wa­lent­nych – wyobrażeniowych.
Bazu­jąc na obrazach prawdzi­wych, zacz­erp­nię­tych z przeszłoś­ci rodzin­nej lub włas­nej, budowanych na autoświado­moś­ci kobiecej sek­su­al­noś­ci i poszuki­wa­niu kom­po­nen­tów tożsamoś­ci, Jowi­ta Mor­mul tworzy wiz­erun­ki o specy­ficznej aurze, sze­rokim spec­trum inter­pre­ta­cyjnym i emocjon­al­nym. Jej fotografie zawsze są wycis­zone, wręcz poe­t­y­ck­ie, ale o wyraźnej wymowie, uzyski­wanej poprzez wypra­cow­ane formy prezen­tacji. W doty­chcza­sowych seri­ach: Przestrzeń intym­na, Rep­likac­je, Śla­dy obec­noś­ci były to mul­ti­p­likac­je, kolaże, anal­iza struk­tur i fak­tur ludzkiego ciała.
Te serie się­ga­ją do bogat­ego arse­nału fotograficznych środ­ków wyrazu, jed­nak z wyraźną malarską kon­wencją ich real­i­zowa­nia. Dużą rolę w ich kre­owa­niu odgry­wa wyobraź­nia plas­ty­cz­na autorki.

Prezen­towany cykl Ser­penti­na­ta 1 s otwiera co najm­niej trzy płaszczyzny rozważań:
— zma­gania z włas­ną osobowoś­cią, cielesnoś­cią, sze­roko rozu­mi­aną kobiecoś­cią i demon­stracją postawy „ja kobieta”,
— fas­cy­nac­ja wybranym zjawiskiem w sztuce jako kono­tacją idei twór­c­zoś­ci własnej,
— badanie możli­woś­ci medi­um fotograficznego w zakre­sie zapisu różnych zjawisk.
Fotografia przekracza zdol­noś­ci per­cep­cyjne człowieka, potwierdza nasze ograniczenia w tym zakre­sie. Nie dys­ponu­je­my pełnym obrazem świa­ta, aparat fotograficzny lep­iej wyko­rzys­tu­ją­cy optykę, może ukazać to, czego nie jesteśmy w stanie zobaczyć i w pełni doz­nać zmysła­mi. Doty­czy to również możli­woś­ci krea­cyjnych fotografa. Szerzej ten prob­lem pode­j­mu­je Vilém Flusser stwierdza­jąc „(…) fotograf(…) zakra­da się do aparatu, aby wydobyć na światło dzi­enne ukryte w nim intry­gi. (… )fotograf jest wewnątrz aparatu, jest z nim sple­ciony. Jest to relac­je nowego rodza­ju, gdzie człowiek nie jest, ani stałą, ani zmi­en­ną, lecz wraz aparatem zle­wa się w jed­na całość.” *
Tę zależność wyko­rzys­tu­je także autor­ka w swym nowym cyk­lu. Pode­j­mu­je się rejes­tracji niewidocznych ako­rdów zawartych w ruchu, wibracji, tańcu. Pod­da­je się ich fas­cy­nacji i sta­jąc się częś­cią obrazu urzeczy­wist­nia zapis ruchu w mikrocza­sie. Efek­tem tych dzi­ałań są fotografie o niepoko­ją­cych, dynam­icznych ele­men­tach, wywodzą­cych się w pier­wszym frag­men­cie z real­nych frag­men­tów ciała. Pod­dane trans­for­ma­cji ‚poprzez zawirowanie i splece­nie, nabier­a­ją cech odreal­nionych, uzysku­jąc ulot­ną postać mgieł, dymków, czegoś, co przeszło, zostaw­ia­jąc kole­jne śla­dy obecności.
Autor­ka kon­cen­tru­je się na prob­lemie rejes­tracji — w możli­wie krótkim cza­sie — maksy­mal­nej iloś­ci póz swego wiru­jącego ciała. Uzyskany efekt wiz­ual­ny został sko­jar­zony z for­mal­nym odczy­taniem układów postaci jako figu­ra ser­penti­na­ta, ale ma odniesie­nie do wielu prak­tyk o awan­gar­dowym rodowodzie. Stwarza, więc sze­rok­ie pole interpretacji.

Tak zapisany obraz budzi sko­jarzenia z prak­tyką włos­kich manierys­tów, gdzie „spi­ral­ny układ ciała” wyrażał nie tylko chęć zdy­nami­zowa­nia przed­staw­ianych wątków, ale był sym­bol­em zer­wa­nia z kanon­a­mi doty­chcza­sowej ich reprezen­tacji. Ten typ dzi­ałań twór­czych był przyp­isany artys­tom o niepoko­rnych osobowoś­ci­ach, poszuku­ją­cym środ­ków wyrazu, ukierunk­owanych na otwar­cie nowych artysty­cznych doznań.
Jowi­ta Mor­mul ekspery­men­tu­je z obrazem, chcąc uch­wycić i uzewnętrznić to, co niewidoczne, a prze­cież jest, odnaleźć odpowiedź na pyta­nia: jak zma­te­ri­al­i­zować wewnętrzne obrazy, czy może temu sprostać fotograficzne obra­zowanie, czy moż­na doświad­czyć światów nieza­uważal­nych i niewidzial­nych tylko dzię­ki fotografii?
Jed­nocześnie autor­ka stwarza wiz­erun­ki kojar­zone ze światem pon­ad real­nym i jego mistyką.
Fas­cynu­ją one for­mą pow­stałą w ramach rejestrów świ­etl­nych trwa­ją­cych 1 sekundę. Relaty­wizm poczu­cia cza­su jest kole­jnym zagad­nie­niem, poruszanym w cyk­lu Ser­penti­na­ta 1 s. Pok­latkowość tego zestawu stwarza wraże­nie układa­nia się kadrów w sek­wencję fil­mową, trak­tu­jącą o materii i ukazu­jącą jej dez­in­te­grację pod wpły­wem ruchu.
Wszys­tko już było – to stwierdze­nie wyda­je się odnosić do zjawiska pow­tarzal­noś­ci pewnych postaw myślowo-teo­re­ty­cznych, twór­czych, struk­tur wypowiedzi wer­bal­nych i wizualnych.

Fenomen pow­tarzal­noś­ci pewnych zjawisk, ich tożsamość, ujmowana porów­naw­c­zo przez antropologię sztu­ki, skła­nia do pyta­niu o skalę odtwór­czą dzi­ałań artysty­cznych wobec zjawisk zachodzą­cych w metafizyce naszego otoczenia. Oso­bista ekspres­ja artysty­cz­na, będą­ca odw­zorowaniem wrażeń, przyj­mu­je funkcję sym­bolu poprzez uję­cie ele­men­tów rzeczy­wistych jako ich desyg­natów. Autor­ka odnalazła analogię prak­tyk twór­czych spina­ją­cych wiek XVI z XXI. Jej dzi­ała­nia pozwala­ją na odna­jdy­wanie inspiracji głęb­szych, się­ganie do pokładów dziedz­ict­wa artysty­cznego innych pokoleń i kul­tur wpisanych w sze­roko poję­ty pejzaż filozoficzny.
Zas­tosowana przez autorkę meto­da twór­cza może być także odnos­zona do dzi­ałań sze­roko pojętej awan­gardy: futu­rys­tów, kubistów, sur­re­al­istów ukierunk­owanych na budowanie wrażeń, wzbudzanie emocji i rejes­trację nas­tro­jów, nie zaś odw­zorowywanie choć­by najin­tym­niej prze­transponowanego rzeczy­wis­tego obrazu świata.
Ekspresyjne kom­pozy­c­je fig­u­ralne uzyskane w obrazach Ser­penti­naty są wyrazem rozważań autor­ki nad samot­noś­cią, zmysłowoś­cią, ulot­noś­cią, wyraża­ją ideę ciągłej wędrów­ki. U Jow­ity Mor­mul nowoczesne pode­jś­cie do fotografii idzie w parze z szer­szą „nienowoczes­ną” reflek­sją o ostate­cznym wymi­arze wartoś­ci egzys­tenc­jal­nych i potrze­bie usy­tuowa­nia w nich siebie.

Danu­ta Kowalik-Dura

* Vilém Flusser, „Ku filo­zofii fotografii”, s.34, wyd. ASP Katow­ice, 2004

————————————————————————-

Sła­womir Jodłows­ki “Jura­jskie Fotoklimaty”

————————————————————————-

Ewa Zawadz­ka “Malarst­wo 2003–2016”

————————————————————————-

Wys­tawa fotografii Woj­ciech Walkiewicz “Zam­rozY i Wiel­ki wybuch”

————————————————————————-

Wys­tawa fotografii Krzysztof Szla­pa “Ustąp mi słoń­ca”, Kamil Myszkows­ki “Foto­syn­teza”

Gale­ria Łakom­scy oraz Związek Pol­s­kich Artys­tów Fotografików Okręg Śląs­ki zaprasza­ją na wernisaż wys­tawy fotografii Krzysztof Szla­pa “Ustąp mi słoń­ca”, Kamil Myszkows­ki “Foto­syn­teza”
Wernisaż odbędzie się 9 lutego 2016r o 18.00, w Galerii Łakom­scy w Sosnowcu,przy ul. Wysok­iej 1a. 

Kamil Myszkows­ki i Krzysztof Szla­pa w Galerii Łakomscy
Gale­ria Łakom­scy w Sos­now­cu zaprasza na wspól­ną wys­tawę dwóch twór­ców – Kami­la Myszkowskiego i Krzyszto­fa Szlapy. Dwie wypowiedzi autorskie zaprezen­towane w jed­nej przestrzeni kore­spon­du­ją ze sobą, porusza­jąc wspól­ny tem­at, jakim jest Słońce. Wernisaż dwóch wys­taw fotograficznych – „Foto­syn­teza” Kami­la Myszkowskiego i „Ustąp mi słoń­ca” Krzyszto­fa Szlapy odbędzie się 9 lutego, o godzinie 18.
Kamil Myszkows­ki z Sos­now­ca i Krzysztof Szla­pa z Katow­ic wspól­nie zaprezen­tu­ją swo­je wys­tawy w sos­nowieck­iej Galerii Łakom­scy. „Foto­syn­teza” i „Ustąp mi słoń­ca”, to dwa cyk­le utrzy­mane w różnych styl­istykach, łączy je tem­aty­ka i sposób wyko­na­nia. Pon­ad­to autorzy współpracu­ją ze sobą już od dłuższego cza­su, między inny­mi prowadząc warsz­taty fotograficzne.
Wspól­nym tem­atem dla obu twór­ców stało się Słońce. W wys­taw­ie „Foto­syn­teza” zostało ono ujęte pod kątem bio­log­icznym – „Cykl fotografii obrazu­je karmiącą funkc­je światła słonecznego – jest ono pali­wem dla wszys­t­kich orga­nizmów żywych, napędza je i pobudza. […] Fotografie przed­staw­ia­ją niewielkie – wydawało­by się słabe – rośliny z poziomu grun­tu, uch­wycone w sza­leńczej pogo­ni wzros­tu, czymś na ksz­tałt świ­etl­nego tań­ca.” – w opisie wys­tawy mówi autor.
Nato­mi­ast Krzysztof Szla­pa, wys­tawą „Ustąp mi słoń­ca”, naw­iązu­je do opowieś­ci o filo­zofie Dio­gen­e­sie i jego słyn­nym zwro­cie, wypowiedzianym do Alek­san­dra Wielkiego. Dodatkowo Szla­pa wzbo­gacił cykl fotograficzny mate­ri­ałem audio, w którym jede­nas­tu bliskim osobom zada­je to samo pytanie: „czym jest światło?”.
Wszys­tkie prace zostały wyko­nane przy pomo­cy cam­era obscu­ra, czyli w tech­nice otworkowej, którą autorzy od wielu lat wyko­rzys­tu­ją w swoich dzi­ała­ni­ach artysty­cznych. Wys­tawy po raz pier­wszy zostały zaprezen­towane pod­czas VI Ogólnopol­skiego Fes­ti­walu Fotografii Otworkowej.

Krzysztof Szla­pa “Ustąp mi słońca”

Później odbył się kon­gres Hel­lenów na Ist­mie. Tam uch­walono wspól­ną z Alek­san­drem wyprawę na Per­sów, a wodzem wyprawy ogłos­zono jego samego.
Przy­chodz­iło do niego wtedy z grat­u­lac­ja­mi wielu mężów stanu i uczonych. Spodziewał się więc, że to samo zro­bi także Dio­genes z Syn­opy, żyją­cy wów­czas w Koryn­cie. Ale Dio­genes w ogóle nie zwracał uwa­gi na Alek­san­dra i nie zakłó­ca­jąc sobie spoko­ju pozostał w Krane­jonie. Wobec tego król sam wybrał się do niego. Zas­tał go leżącego w beczce. Filo­zof, widząc zbliża­jącą się do niego tak wielką gro­madę ludzi, pod­niósł się trochę do pozy­cji siedzącej i spo­jrzał na Alek­san­dra. Król pozdrow­ił go i przemówił doń pyta­jąc, czy ma jakie życze­nie. A mędrzec na to:
„Owszem, ustąp mi trochę ze słońca”.
Odpowiedź ta zro­biła na Alek­san­drze podob­no bard­zo silne wraże­nie i wzbudz­iła w nim podziw dla wielkoś­ci tego człowieka i jego poczu­cia swej wyżs­zoś­ci. Cho­ci­aż więc obec­ni przy tym przy­ja­ciele króla śmi­ali się z filo­zo­fa, nie wahał się im odpowiedzieć: „A jed­nak ja, gdy­bym nie był Alek­san­drem, chci­ałbym być Diogenesem”.

Plutarch z Cheronei Żywoty sławnych mężów

Krzysztof Szla­pa rocznik ’87, od urodzenia miesz­ka w Katow­icach, członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików – Okręg Śląs­ki, autor wys­taw indy­wid­u­al­nych i uczest­nik wys­taw zbiorowych, uczest­nik Szkoły Widzenia oraz Grupy 999, częsty gość w Żywym Skanse­nie Fotografii, kura­tor w Galerii Pustej cd. w Jaworznie oraz w Galerii ZA SZYBĄ w Katow­icach, lau­re­at nagrody dla młodego twór­cy imienia Anny Cho­j­nack­iej. Orga­ni­za­tor warsz­tatów fotograficznych dla dzieci, młodzieży i dorosłych we współpra­cy z różny­mi insty­tuc­ja­mi oraz autors­kich spotkań. Z wyk­sz­tałce­nia filolog.
krzysztofszlapa.katowice.pl

Kamil Myszkows­ki “Foto­syn­teza”

Foto­syn­teza to pro­ces w biologii, pole­ga­ją­cy na wyt­warza­niu związków organ­icznych, zachodzą­cy w komórkach przy udziale światła. Jest to jeden z najważniejszych pro­cesów bio­chemicznych zachodzą­cych na Zie­mi. Pod­czas foto­syn­tezy światło jest absorbowane przez komór­ki i zamieni­ane na energię. Pro­duk­tem ubocznym pro­ce­su jest tlen. Bez światła w foto­syn­tezie nie było­by możli­we życie.
Cykl fotografii obrazu­je karmiącą funkc­je światła słonecznego – jest ono pali­wem dla wszys­t­kich orga­nizmów żywych, napędza je i pobudza. Nat­u­ral­na potrze­ba prze­by­wa­nia roślin w świ­etle słonecznym doskonale widocz­na jest na przykład w dżungli, gdzie orga­nizmy zielone pną się coraz wyżej i wyżej, aby choć częś­cią swo­jej powierzch­ni czer­pać słoneczną energię. Zjawisko zwraca­nia liś­ci w kierunku światła może być również zaob­ser­wowane w warunk­ach domowych, gdzie hodowane rośliny jak­by obra­ca­ją się w ciągu dnia, goniąc za umyka­ją­cy­mi promieniami.
Fotografie przed­staw­ia­ją niewielkie – wydawało­by się słabe – rośliny z poziomu grun­tu, uch­wycone w sza­leńczej pogo­ni wzros­tu, czymś na ksz­tałt świ­etl­nego tań­ca. Byle wyżej, byle moc­niej, byle do światła. Słońce jest również „kar­mą”, bez której nie była­by możli­wa sama fotografia. To światło rysu­je obraz w cam­era obscu­ra i pozwala mu udoku­men­tować zapoc­zątkowane słońcem życie.
Kamil Myszkowski

Kamil Myszkows­ki – fotograf, dzi­en­nikarz piszą­cy o fotografii, kolekcjon­er fotografii i cud­zych negaty­wów, kura­tor wys­taw fotograficznych i his­to­rycznych. Jest członkiem i współza­łoży­cielem Grupy Fotograficznej „Poza Kadrem” dzi­ała­jącej przy Miejskim Domu Kul­tu­ry „Kaz­imierz” w Sos­now­cu. Uczest­niczy także w dzi­ała­ni­ach jaworznick­iej Szkoły Widzenia. Prowadzi warsz­taty fotograficzne, współpracu­jąc z różny­mi insty­tuc­ja­mi. Od 2010 roku w swoich dzi­ała­ni­ach artysty­cznych wyko­rzys­tu­je fotografię otworkową. Autor licznych wys­taw indy­wid­u­al­nych, uczest­nik wys­taw zbiorowych. Jego prace zna­j­du­ją się w zbio­rach Muzeum Miejskiego w Sos­now­cu i kolekc­jach prywatnych.

————————————————————————-

Wys­tawa fotografii Gołuch Krzysztof, Wesołows­ki Marek “W stronę człowieka”

Sos­nowieck­ie Cen­trum Kul­tu­ry — Zamek Sielec­ki Gale­ria Extrav­a­gance oraz Związek Pol­s­kich Artys­tów Fotografików Okręg Śląs­ki zaprasza­ją na wernisaż wys­tawy fotografii Gołuch Krzysztof, Wesołows­ki Marek “W stronę człowieka”
Wernisaż odbędzie się 15 sty­cz­nia 2016r o 18.00, w Galerii Extrav­a­gance w Sosnowcu,przy ul. Zamkowej 2. Wys­tawa potr­wa do 21.02.2016 r.

Krzysztof Gołuch
Urodz­ił się w 1966 Rudzie Śląskiej. Miesz­ka i pracu­je w Knurowie. Absol­went Wydzi­ału Ped­a­gogi­ki i Psy­chologii Uni­w­er­syte­tu Śląskiego, Akademii Human­isty­cznoTech­nicznej w Biel­sku-Białej oraz Insty­tu­tu Twór­czej Fotografii Uni­w­er­syte­tu Śląskiego w Opaw­ie (Czechy). Obec­nie uczest­nik studiów dok­toranc­kich na tejże uczel­ni. Nagrod­zony Lau­rem Knurowa w 2009 roku. Dwukrot­ny stype­ndys­ta Marsza­ł­ka Wojew­ództ­wa Śląskiego w dziedzinie kul­tu­ry (w lat­ach 2008 i 2014). Członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików. Lau­re­at wielu konkursów fotograficznych w kra­ju i zagranicą. Zaj­mu­je się fotografią doku­men­tal­ną i repor­tażową, której głównym tem­atem jest człowiek.

W Polsce co siód­my oby­wa­tel jest osobą niepełnosprawną . Oso­by niepełnosprawne mieszka­ją i żyją wokół nas. Każdego dnia spo­tykamy na swo­jej drodze ludzi z określony­mi trud­noś­ci­a­mi, którzy w niek­tórych sfer­ach życia są niesprawni. Wielu z nas obaw­ia się spotka­nia osobą niepełnosprawną, gdyż chce uniknąć niestosownoś­ci w zachowa­niu i bezpośred­nim kon­tak­cie. Wielu z nas myśli o niepełnosprawnych w per­spek­ty­wie zamknię­tych ośrod­ków oraz spec­jal­nych zakładów, w których wyma­ga­ją nieustan­nej pomo­cy. Na szczęś­cie nie jest to prawdą. Moje fotografie przed­staw­ia­ją środowisko osób niepełnosprawnych żyją­cych na Śląsku: ich codzi­enne życie, pracę, wychowanie dzieci, udzi­ał w zawodach sportowych czy pod­czas wyborów. To zdję­cia ukazu­jące ludzi, którzy pomi­mo wielu trud­noś­ci dają sobie radę w życiu.
Krzysztof Gołuch

Krzysztof Gołuch przy­pom­i­na, że „co siód­my oby­wa­tel Pol­s­ki jest osobą niepełnosprawną”. Obec­nie bard­zo wzrosła wiedza medy­cz­na i świado­mość kobi­et w dziedzinie unika­nia czyn­ników kancero­gen­nych w okre­sie ciąży, obec­ność rodziny w cza­sie poro­du wymusiła poprawę opie­ki około­porodowej, obow­iązkowe szczepi­enia wye­lim­i­nowały takie choro­by jak polio, a ofi­ary wypad­ków mają znacznie więk­sze szanse na powrót do pełnej sprawnoś­ci. A jed­nak nie usunęło to zjawiska niepełnosprawnoś­ci: nadal nie potrafimy ustrzec dzieci przed choroba­mi gene­ty­czny­mi, neona­tolo­gia ratu­jąc coraz mniejsze wcześ­ni­a­ki pode­j­mu­je ryzyko cięż­kich chorób, które mogą być ich udzi­ałem, coraz więcej osób ule­ga ciężkim wypad­kom komu­nika­cyjnym lub upraw­ia­jąc sporty ekstremalne. Cho­ci­aż na co dzień o tym nie myślimy, każdy z nas może stać się niepełnosprawnym. Wyglą­da na to, że niepełnosprawność jest częś­cią naszego losu jako gatunku, naszego ludzkiego doświad­cza­nia siebie i innych. Krzysztof Gołuch w zwraca uwagę odbior­cy swo­jej fotografii, aby nie postrze­gał innych ludzi poprzez ich ograniczenia, lecz poprzez ich potenc­jał, sfery życia, w których się real­izu­ją. Dynami­ka ist­nienia, z którą przys­zliśmy na świat dąży do spełnienia na różne sposo­by; nie mogąc płynąć we wszys­t­kich kierunk­ach wybiera te, które są dla niej możli­we i kom­pen­su­je bra­ki. Artys­ta na zdję­ci­ach z cyk­lów „Olimpi­jczy­cy” i „Rug­byś­ci” ukazu­je ludzi z ograniczeni­a­mi ruchowy­mi upraw­ia­ją­cych sport, który daje im radość zwycięst­wa, smutek poraż­ki, poczu­cie mocy pokony­wa­nia siebie – czyli to wszys­tko, co pełnosprawnym sportow­com. W cyk­lu „W pra­cy” poz­na­je­my oso­by, dla których przełamy­waniem niepełnosprawnoś­ci jest pode­j­mowanie pra­cy zawodowej wraz z jej wymoga­mi, ale i graty­fikacją społeczną i psy­cho­log­iczną. Z kolei w cyk­lu „Przeła­mu­jąc stereo­typy” Gołuch przed­staw­ia bardziej intym­ną stronę życia ludzi niepełnosprawnych: spotka­nia z przy­jaciół­mi, przy­go­towa­nia do wspól­nych wys­tępów artysty­cznych, codzi­en­ność osób porusza­ją­cych się na wózkach inwalidz­kich żyją­cych w małżeńst­wie i wychowu­ją­cych dzieci. Oglą­da­jąc te zdję­cia mamy wraże­nie, że artys­ta nie pod­pa­tru­je swoich mod­eli, ale bard­zo aser­ty­wnie towarzyszy im w różnych sytu­ac­jach życiowych. Wyczuwamy sza­cunek, jakim obdarza człowieka, zachowu­jąc jego intym­ność i pra­wo do przed­staw­ia­nia swo­jego wiz­erunku w korzyst­ny sposób. Dlat­ego uję­cia częs­to pokazu­ją bohat­era od tyłu, z boku, nie narusza­jąc jego pry­wat­noś­ci, a jed­nocześnie zarysowu­jąc sytu­ację, w której się znalazł i w której akty­wnie żyje. Doskon­ałe kadrowanie i umiejętne oper­owanie zas­tanym światłem nie służy jałowej este­tyza­cji, lecz ukazu­je wewnętrzne pię­kno ludzkiej egzys­tencji, nawet naz­nac­zonej trudnościami.
Mał­gorza­ta Malinowska-Klimek

Marek Wesołows­ki
Urodz­ił się w 1968 roku. Fotografik, mieszkaniec Dąbrowy Gór­niczej. Od 2010 roku członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików Okręg Śląs­ki, członek Śląskiego Towarzyst­wa Fotograficznego i Żorskiego Towarzyst­wa Fotograficznego „Kadr”. Real­izu­je fotografie z zakre­su pejza­żu, repor­tażu i portre­tu. Opieka artysty­cz­na fotografi­ka Józe­fa Ligęzy i współpra­ca z Krzysztofem Millerem – oper­a­torem fil­mowym i fotografikiem — wywarły decy­du­ją­cy wpływ na postrze­ganie przez niego człowieka jako wartoś­ci najwyższej. Właś­ci­ciel firmy Vir­tu­al Stu­dio. Swo­je fotografie prezen­tu­je na autorskim blogu: marek­wesolows­ki. blogspot.com oraz stron­ie fir­mowej www. virtualstudio.pl

O portre­cie fotograficznym
W różnorod­noś­ci ścieżek sztu­ki fotograficznej portret trak­tu­ję jako najtrud­niejszą. Nie mam tu na myśli trud­noś­ci związanych z tech­niką czy este­tyką powoły­wanego do ist­nienia obrazu – nie w tym rzecz. Portret dla mnie to przede wszys­tkim szczerość dia­logu — odrzuce­nie na tę krótką chwilę masek, zostaw­ie­nie ich na boku, zbliże­nie intymne pozwala­jące zajrzeć we wnętrze człowieka, ale bez aktu agresji . Takie przyz­wole­nie otrzy­małem jako dar od swo­jego taty. Myślę, że w doty­chczas wyko­nanych przeze mnie portre­tach najbliżej prawdy o człowieku byłem fotogra­fu­jąc właśnie Jego. Tata godz­ił się na to i nie grał kogoś innego, wiedząc, że nie przekroczę żad­nej grani­cy, która mogła­by naruszyć jego god­ność lub go poniżyć . Prag­nę naw­iązy­wać takie relac­je z inny­mi osoba­mi, które fotogra­fu­ję; nie zawsze się to jed­nak uda­je, ale staram się do tego dążyć.
Marek Wesołowski

PORTRET PERMANENTNY
według Mar­ka Wesołowskiego
To nie jest poje­dynczy arte­fakt; to pro­ces, nieustan­na ses­ja zdję­ciowa ukazu­ją­ca Obiekt w sieci cza­su, emocji i relacji z inny­mi ludź­mi, naturą żywą i martwą. Niewiele ma wspól­nego z mak­i­jażem per­ma­nent­nym zwłaszcza, że z założe­nia Obiekt pokazany jest bez mak­i­jażu, liftin­gu i sztuczek rodem z pho­to­shopa. Jest to raczej pro­ces blis­ki edukacji per­ma­nent­nej, która każe bez koń­ca szukać, odkry­wać i pobudzać cieka­wość. Kim jesteś Ty, na którego patrzę, polu­ję, próbu­ję zła­pać w siatkę pik­seli? Pokaż mi swo­ją twarz sprzed dnia nar­o­dzin, doma­ga się jeden z koanów Zen.
I tego chce Marek Wesołows­ki — Fotograf, który hip­no­tyzu­je Obiekt zza aparatu: „Pomyśl o dniu, w którym byłaś szczęśli­wa. Przy­pom­nij sobie ulu­biony wier­sz. Poczuj bryzę na twarzy, gdy siedzisz na piasku i układasz siebie z kamyków i muszelek.” „Ty” zapa­da w sen i po chwili jest już w niej, w fotografii, a kiedy się budzi tęskni za następ­ną. Bo jest to też rodzaj uza­leżnienia, który wyma­ga ostrożnoś­ci i wiedzy.
To więź, która może potr­wać dłu­go i nie będzie uwier­ać, doma­gać się wyłącznoś­ci ani przysiąg na wie­ki. Każ­da chwila może być okazją, by utr­wal­ić cień uśmiechu, roz­paczy, gniewu, wyraz oczu, który przyszłe­mu odbior­cy nie poz­woli szy­bko ode­jść i zapom­nieć. Każe mu stać przed zdję­ciem i pode­j­mować pró­by prze­jś­cia przez bramy cza­su i oczu, wyjść ze swo­jej stre­fy intym­nej i wejść w cud­zą, zamienić się miejs­ca­mi jak bohaterowie z opowiadań Julio Cor­tazara, byle dowiedzieć się prawdy, byle nie tkwić „w tym śnie nieskończe­nie kłamliwym”(W nocy twarzą ku niebu, JC).
Portret per­ma­nent­ny to seria wiz­erunk­ów, film w zwol­nionym tem­pie, gdzie Obiekt zasty­ga jak w dziecińst­wie pod­czas zabawy w posą­gi. Odbior­ca goni, podąża za okiem Mar­ka ‑Fotografa, ale Obiekt jest już dawno w innym miejs­cu i cza­sie, możli­we, że nie żyje, a jeśli nawet gdzieś ter­az robi zakupy lub płacze po kimś, to nie jest już on. Fotograf uśmier­cił go w chwili, gdy nacis­nął spust migaw­ki; na zdję­ciu pozostał zarys syl­wet­ki jak na miejs­cu zbrodni.
Szczegól­na natu­ra związku pomiędzy Obiek­tem a Fotografem spraw­ia, że wkraczanie w intym­ną przestrzeń nie zagraża oso­bie fizy­cznej, nie ujmu­je jej god­noś­ci, ale odsła­nia nędzę i wielkość ludzkiej egzys­tencji, jej ulot­ność i nietr­wałe pię­kno. Przez to sta­je się przekazem uni­w­er­sal­nym czyli takim, który przetr­wa wie­ki i będzie niepokoił zgod­nie z intencją Fotografa. Zaś Obiekt, konkretne, poje­dyncze „Ty” stanie się medi­um, lis­tem w butelce, kap­sułą cza­su z wiado­moś­cią dla potom­nych: „Bowiem świat TY nie pomoże ci przetr­wać, nato­mi­ast pomoże ci przeczuć wieczność.” (Mar­tin Buber)
Ewa Parma

————————————————————————-

Poplen­erowa wys­tawa fotografii “Mal­ta 2015”

————————————————————————-

CYBERFOTO 2016

————————————————————————-

Zbiorowa wys­tawa fotografii “dalej”

Kura­tor Galerii Obok ZPAF — Anna Wol­s­ka oraz Związek Pol­s­kich Artys­tów Fotografików Okręg Śląs­ki zaprasza­ją na wernisaż zbiorowej wys­tawy fotografii “dalej”. Wernisaż odbędzie się w środę — 6 sty­cz­nia 2016 o godzinie 18.00 w Galerii Obok ZPAF mieszczącej się w Warsza­w­ie przy Placu Zamkowym 8.

Bieżą­cy rok rozpoczy­namy wys­tawą zbiorową okręgu śląskiego ZPAF poświę­coną pamię­ci Jerzego Lew­czyńskiego. Wys­tawa „dalej” — to zbiór obiek­tów fotograficznych. Małe ciemne skrzyn­ki, w których wyek­sponowane są podświ­et­lone zdję­cia — negaty­wy. Pier­wsze wraże­nie, to odczu­cie dotyka­nia czegoś z pogranicza światów.
Obiek­ty jaw­ią się niczym mag­iczne por­tale, wejś­cia do innej rzeczy­wis­toś­ci, gdzie czas, wymi­ar, cielesność, czy przestrzeń ma zupełnie inny odbiór.
Autorzy postaw­ili sobie jako zadanie próbę odpowiedzi na zasad­nicze, onto­log­iczne pytanie — czy odległość cza­su i przestrzeni ma znaczenie?

Autorzy biorą­cy udzi­ał w wystawie:

ANNA66 ANDRZEJEWSKA
BEATA BRZĄKALIK
JAKUB BYRCZEK
MICHAŁ CAŁA
MARCIN GÓRSKI
WALDEMAR JAMA
ANTONI KREIS
KATARZYNA ŁATA-WRONA
ARKADIUSZ ŁAWRYWIANIEC
BEATA MENDREK-MIKULSKA
JOWITA MORMUL
JOANNA NOWICKA
JOLANTA RYCERSKA
EWA ZAWADZKA

Zapraszam
Kura­tor Galerii Obok ZPAF — Anna Wolska 

————————————————————————-

Wys­tawa fotografii Mar­i­an Miełek “Czarne wspomnienia”

Teatr Zie­mi Ryb­nick­iej oraz Związek Pol­s­kich Artys­tów Fotografików Okręg Śląs­ki zaprasza­ją na wernisaż wys­tawy fotografii Mar­i­an Miełek “Czarne wspom­nienia”. Wernisaż odbędzie się 12 sty­cz­nia 2016 r o godzinie 17.30 w Galerii Oblicza przy Teatrze Zie­mi Ryb­nick­iej mieszczącej się przy Placu Teatral­nym 1 w Rybniku.

MARIAN MIEŁEK ur. w 1959r. w Radlin­ie, od pon­ad trzy­dzi­es­tu lat mieszkaniec Mark­low­ic, dłu­go­let­ni pra­cown­ik KWK „Mar­cel”. Przy­godę z fotografią rozpoczął we wczes­nych lat­ach młodzieńczych, czyn­nie uczest­nicząc w przed­sięwz­ię­ci­ach fotograficznych w Klu­bie Fotograficznym w ZDK w Radlin­ie, w Jas­trzęb­skim Klu­bie Fotograficznym „NIEZALEŻNI” oraz w Klu­bie Fotograficznym „FORMAT” w Rybniku.
Artys­ta Fotografik — członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików.
Nagrod­zony i wyróżniony w kilkudziesię­ciu konkur­sach fotograficznych o randze ogólnopol­skiej i międzynarodowej.
Niżej wymienione wys­tawy indy­wid­u­alne nieprz­er­wanie prezen­towane są w Gale­ri­ach Górnego Śląska.

• „PRZYRODA W MAKROFOTOGRAFII”
• „NIE TYLKO WĘGIEL”
• „SÓL ZIEMI”
• „JAK NA MARSIE”
• „SZYBCY I MOKRZY”
• „OD KLASYKI DO ABSTRAKCJI W MARTWEJ NATURZE”
• „PORTRET”
• „W STAREJ CEMENTOWNI”
• „CZARNE WSPOMNIENIA”
• „MÓJ ŚWIĘTY SPOKÓJ – PTAKI”

„CZARNE WSPOMNIENIA”
Lata 60-te XX wieku, cza­sy mojego dziecińst­wa — Śląsk — czarne, brudne syl­wet­ki zabu­dowań prze­mysłowych, dymiące kominy i kopal­ni­ane hałdy ukazy­wały się moim oczom za każdym razem kiedy wychodz­iłem poza moje osiedle. Budz­iło to we mnie prz­er­aże­nie a jed­nocześnie zaciekaw­ie­nie. Jako kilkulet­ni chło­piec nie wiedzi­ałem co to jest i dlaczego jest. Taki obraz Śląs­ka brud­nego, czarnego, dymiącego a zarazem tajem­niczego został w mojej podświado­moś­ci do dnia dzisiejszego i jest moją inspiracją twór­czą, może dlat­ego fotografia indus­tri­al­na i kra­jo­braz prze­mysłowy jest głównym moty­wem moich fotografii.

Dziś po kilkudziesię­ciu lat­ach spróbowałem w pro­jek­cie „CZARNE WSPOMNIENIA” odt­worzyć obrazy które zostały w mojej głowie, pomi­mo zmi­an jakie dokon­ały się przez te lata w otacza­ją­cym nas kra­jo­bra­zie. Znikła więk­szość dymią­cych hałd, kominy jak­by mniej kop­ciły, zabu­dowa­nia prze­mysłowe stały się bardziej kolorowe a powi­etrze czyst­sze. Myślę że przez zas­tosowanie odpowied­nich tech­nik fotograficznych i wyko­rzys­tanie specy­ficznego światła udało mi się pokazać Śląsk z tam­tych lat, Śląsk mojego dzieciństwa.
Mar­i­an Miełek

————————————————————————-